ΣΜΥΡΝΗ. Τιμήθηκε και φέτος η Αγία Φωτεινή, η Σαμαρείτις, στη Σμύρνη, σύμφωνα με την παλαιά τοπική παράδοση της Εκκλησίας των Σμυρναίων, η οποία θέλει να τιμά αυτήν εξαιρέτως την πέμπτη από του Αγίου Πάσχα Κυριακή, κατά την οποία αναγινώσκεται η ευαγγελική περικοπή του διαλόγου της Σαμαρείτιδος γυναικός μετά του Κυρίου.

Οι Ιερές Ακολουθίες τελέσθηκαν στον Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής Σμύρνης, παλαιό Προτεσταντικό Ναό, ο οποίος από του έτους 1952 και εξής, με μέριμνα και υπό την εποπτείαν του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στη Σμύρνη, καλύπτει τις πνευματικές ανάγκες των Ρωμηών, Ελλήνων αλλά και λοιπών, Ορθοδόξων της περιοχής.

Της πανηγύρεως προέστη φέτος ο Σεβ. Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Μελίτων, προσκεκλημένος του Ποιμενάρχου, Σεβ. κ. Βαρθολομαίου, ως πρόσκλησιν συμβολικήν εκ μέρους Επισκόπου Εκκλησίας Αποκαλυπτικής (της Σμύρνης) προς Επίσκοπον επίσης Εκκλησίας Αποκαλυπτικής, της Φιλαδελφείας.

Ο προεξάρχων της πανηγύρεως, πολιός και χαλκέντερος Ιεράρχης της Μητρός Εκκλησίας, ωμίλησεν εμπνευσμένα, ελληνιστί και τουρκιστί, προς το πολυπληθές εκκλησίασμα, αναφερθείς εις το περιεχόμενον της εορτής αλλά και εις τον σύγχρονον Ναόν της Αγίας Φωτεινής, ο οποίος αποτελεί σύμβολον, όπως χαρακτηριστικά είπε, για τους Ορθοδόξους πιστούς της συγχρόνου Σμύρνης.

Παρέστη συμπροσευχόμενος και ο κ. Αλέξανδρος Κώνστας, γενικός πρόξενος της Ελλάδος εν Σμύρνη, τα δε αναλόγια διηκόνησαν μέλη του «Χορού Ψαλτών Χίου», υπό τη διεύθυνση του Μουσικολ. κ. Ηρακλέους Μαλανδρίνου.

Ο Μητροπολίτης κ. Μελίτων στην ομιλία του, ανάμεσα στα άλλα, είπε και τα εξής: «Οταν λίαν πρωί προσήλθον εις το κενόν μνημείον του Χριστού αι Μυροφόροι Γυναίκες,  ενώπιον του θαύματος ησθάνθησαν δέος, τρόμον, φόβον, απορίαν,  έκστασιν, μέχρι του σημείου: ‘ουδενί ουδέν είπον∙ εφοβούντο γαρ’ . Τον φόβον και τον τρόμον μεταβάλλει εις χαράν και ευφροσύνην ο Αναστάς Κύριος  διά της θείας φωνής προς την περίλυπον και κλαίουσαν Μαρίαν την Μαγδαληνήν: ‘Μαρία’. Εκείνη ‘δοκούσα ότι είναι ο κηπουρός’ τον παρακαλεί να της δείξη πού έθηκε το σώμα του Κυρίου Ιησού διά να το αλείψη με μύρα και δάκρυα. Μύρα και δάκρυα πίστεως, στοργικής αγάπης και αφοσιώσεως. Ο Κύριος εμφανίζεται. Γνωρίζει η Μαγδαληνή Μαρία την φωνή Του.

Ο τρόμος και η έκστασις και η απορία και ο φόβος εν μία ροπή μεταβάλλονται εις χαράν και ευφροσύνην και δυναμικήν δημιουργίας.

Ας επιτραπή εις τον ομιλούντα να μεταφέρη τα αισθήματα που  εδοκίμασαν αι Μυροφόροι κατά τον μοναδικόν εκείνον Ορθρον ‘της μιας των Σαββάτων’, εις την σημερινήν, μοναδικήν ωσαύτως,  κλητήν και αγίαν ημέραν. Επί αιώνα, ακόμη και μόλις προ οκταετίας, δέος, απορία, γνόφος, φόβος, εκάλυπτε το ιερόν Ορθόδοξον λήμμα εν τη πόλει ταύτη. Τα αγωνιώδη αυτά αισθήματα μετεβλήθησαν εις έκπληξι και θάμβος διά τους πολλούς, ορώντας την αναστηθείσαν σκηνήν της Αποστολικής ταύτης Μητροπόλεως,  αγομένης οσημέραι  σταδιακώς εις την αρχαίαν ευδαιμονίαν, το κάλλος και την ευπρέπειαν, χάρις εις την Θεοπρόβλητον Σεβασμιότητά σου, αδελφέ Βαρθολομαίε, ο οποίος αγρύπνως ιστάμενος επί της θείας ταύτης φυλακής, του Συνθρόνου οσίων και δικαίων και ιεράν μαρτυρίαν παρασχόντων προκατόχων σου, μαρτυρείς ‘τη αληθεία’ και εργάζεσαι ‘το αγαθόν’ υπέρ του Ορθοδόξου ενταύθα λήμματος, δροσίζων ψυχάς και αισθήσεις ‘δι’ ύδατος ζώντος’, δι’ αυτού τούτου του ζώντος Κυρίου, κομίζουσα η Αγάπη σου, αδελφέ, τοις εγγύς και τοις μακράν χαράν και ειρήνην και ανάπαυσιν και ευδοκίαν, επαγγειλομένας σωτηρίαν».