Για τα τελευταία 100 και πλέον χρόνια η Αμερική ηγείται του Κόσμου ως η αυτοκρατορία των γνώσεων με σχεδόν όλες τις τεχνολογικές ανακαλύψεις που άλλαξαν την ζωή των ανθρώπων και τον ρου της Ιστορίας.

Πολλά τα παραδείγματα, με πιο σημαντικά ίσως αυτά των ιστορικής εμβέλειας κολοσσών -που μόλις είκοσι χρόνια πριν δεν υπήρχαν- όπως η Microsoft, η Apple, η Facebook, η Twitter κ.τ.λ. που τα προϊόντα τους, τα οποία χρησιμοποιούνται σε παγκόσμια κλίμακα, έχουν φέρει μία χωρίς προηγούμενο επανάσταση στον Κόσμο. Μια επανάσταση, που όπως κάθε άλλη, μαζί με τα οφέλη προκαλεί και αρνητικές παρενέργειες, όπως την δυνατότητα της καταστροφής του πλανήτη Γη.

Ενα άλλο «προϊόν» που εξάγει η Αμερική στον Κόσμο, που όμως δεν είναι τόσο πλατιά διαδεδομένο όπως τα παραπάνω, ίσως γιατί δεν είναι εμπορεύσιμο αλλά είναι πνευματικό, όπως διαπιστώνει κανείς όταν βρεθεί εκτός της χώρας την ημέρα αυτή, είναι η γιορτή των Ευχαριστιών.

Βέβαια, η αμιγώς αυτή αμερικανική γιορτή, αποτελεί την κορυφαία πνευματική και οικογενειακή γιορτή, που δεν ταυτίζεται με μια συγκεκριμένη θρησκεία -όπως π.χ. τα Χριστούγεννα- αλλά που χρησιμοποιείται από όλους, άσχετα από θρησκεία, ως μια μέρα που αφιερώνεται σε ευχαριστίες στον Θεό. Ευχαριστίες που οι πρώτοι μετανάστες εξέπεμψαν για να ευχαριστήσουν τον Θεό που τους επέτρεψε να επιβιώσουν κατά την άφιξή τους στον Νέο Κόσμο.

Σήμερα χρησιμοποιείται από τους Αμερικανούς για να ευχαριστήσουν τον Θεό για οποιοδήποτε αγαθό τους παρέχει, όπως π.χ. την υγεία.

Η γιορτή των Ευχαριστιών στον υπόλοιπο κόσμο, π.χ. στην Ελλάδα, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος.

Γιορτάζεται βέβαια από Αμερικανούς που έτυχε να ζουν εκεί, όπως μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων, τουρίστες, επιχειρηματίες, φοιτητές και άλλους που έχουν ζήσει για οποιοδήποτε λόγο στην Αμερική, όπως παλιννοστούντες μετανάστες, φοιτητές κ.τ.λ.

Ωστόσο, είναι τέτοια η νοσταλγία, η σημασία που αποδίδεται και η γλυκιά οικογενειακή γεύση που αφήνει η γιορτή αυτή που την μεταδίδουν και σε πολλούς Ελληνες με τους οποίους έρχονται σε επαφή εντυπωσιασμένοι από τον ενθουσιασμό αυτών που την γιορτάζουν, αλλά και την σοφία της γιορτής αυτής.

Βέβαια, δεν ευχαριστεί κανείς τον Θεό μόνο μια συγκεκριμένη μέρα του χρόνου. Είναι όμως η αφιέρωση μιας μέρας του χρόνου στον σκοπό αυτό, μέσα σε οικογενειακή ατμόσφαιρα, μια γιορτή που ελκύει.

Και στην βάση αυτή θεωρώ πως η «εξαγωγή» της γιορτής της Ημέρας των Ευχαριστιών και σε άλλα μέρη του Κόσμου, που πιθανόν να είναι ομοιογενή ή και όχι, αποτελεί μια ακόμα προσφορά, όχι λιγότερο σημαντική από τις άλλες, έστω πολύ πιο πλατιά διαδεδομένες υπηρεσίες και αγαθά της Αμερικής στον Κόσμο.