Δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο ο Ευκλείδης ο Τσακαλώτος να ξανασυνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Γιάνη τον Βαρουφάκη – ο οποίος πλέον εδώ και τρία χρόνια δεν είναι απλή τηλε-περσόνα, είναι κοτζάμ κομματάρχης στο Μέρα(Νύχτα)25. Τι μας είπε δηλαδή με άλλα λόγια; Μας είπε ότι τον εφιάλτη που ζήσαμε με την κυβέρνηση-τσίρκο του 2015, ίσως έχουμε τη… χαρά και την τιμή να τον ξαναζήσουμε. Αφού άνοιξε η πόρτα για τον ανερμάτιστο τον Γιάνη, γιατί να μην ανοίξει και για την Ζωή; Γιατί να μην ανοίξει για τον Πάνο τον Καμμένο (ιδίως τώρα που αδυνάτισε και μπορεί να κάνει και το κομμάτι του καλύτερα); Αφού τους παίρνει γιατί να μην προετοιμαστούν όλοι; Θα έχουν την ευκαιρία να πάνε μέχρι τέλους το σενάριο του έργου που επεφύλασσαν πριν από 7 καλοκαίρια. Μόνο έτσι κάποιοι συμπολίτες μας ίσως συνειδητοποιήσουν από τι γλιτώσαμε το 2015. Θα είναι όμως αργά (για όλους).
«Μουσικός» υπόκοσμος
Δεν ξέρω αν τα μάθατε αλλά σε κάτι «μουσικά» (ο Θεός να τα κάνει τέτοια) βραβεία προ ημερών έπεσε ξύλο. Πολύ ξύλο. Εμπλεκόμενοι ήταν οι «καλλιτέχνες» που συμμετείχαν σε αυτή τη γιορτή της «μουσικής». Γιατί όμως τα εισαγωγικά σε κάποιες από τις προηγούμενες λέξεις ίσως αναρωτηθείτε; Ισως γιατί δεν έχετε ακούσει τη μουσική «τραπ». Με πάσα ειλικρίνεια και χωρίς διάθεση απαξίωσης μέχρι πρότινος δεν την ήξερα ούτε εγώ (αφού την έμαθα βέβαια διαπίστωσα ότι της αξίζει η απαξίωση). Θέλετε λίγο η υποχρεωτική επαγγελματική ενασχόληση με διάφορα πράγματα, θέλετε η περιέργεια, ασχολήθηκα λίγο με την «τραπ» και τους υπηρέτες της. Εχουμε και λέμε: ακατάσχετο υβρεολόγιο, χυδαιολογία, περιεχόμενο στίχων που περιστρέφεται γύρω από ναρκωτικά και πορνεία και όσο για τη μουσική: γελοίες ετοιματζίδικες, από αλγόριθμο, ηλεκτρονικές «συνθέσεις». Για τους «καλλιτέχνες» εδώ ισχύει το «αυτή η στάνη αυτό το τυρί βγάζει». Περιμένατε κάποιο επίπεδο από ανθρώπους που γράφουν ή γενικότερα υπηρετούν ένα τέτοιο είδους «μουσικής»; Με λίγα λόγια το ξύλο που έπεσε στην τελετή των βραβείων λίγο ήταν. Συνήθως οι άνθρωποι του υποκόσμου ξεκαθαρίζουν τις διαφορές τους με όπλα. Πάλι καλά να λέμε δηλαδή.
Υ.Γ.: Σε τελική ανάλυση όμως δεν φταίνε οι «υπηρέτες» αυτού του «είδους μουσικής». Φταίνε όσοι τους αντιμετωπίζουν ως καλλιτέχνες (και όχι ως περιθώριο), όσοι τους δίνουν δημόσιο λόγο, όσοι τους αντιμετωπίζουν ως φίρμες.