Πριν λίγες εβδομάδες ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ταξίδεψε από την Φλόριδα στην Ατλάντα με το προσωπικό του αεροπλάνο και παρουσιάστηκε σε φυλακή της περιοχής όπου, σαν ένας οποιοσδήποτε Αμερικανός πολίτης, πέρασε από τη συνήθη διαδικασία των κατηγορουμένων με ποινικά αδικήματα, που συμπεριλαμβάνει και την φωτογράφισή του.

Πρόκειται για μια ιστορική φωτογραφία -τότε την είχα χαρακτηρίσει ως φωτογραφία για τους αιώνες- αφού είναι η πρώτη φορά που πρώην πρόεδρος φωτογραφίζεται σε φυλακή ως ένας κοινός κατηγορούμενος για την διάπραξη εγκληματικών πράξεων.

Χθες, ο Χάντερ Μπάιντεν, ο γιος του προέδρου Τζο Μπάιντεν, κατηγορήθηκε από το ομοσπονδιακό υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο ασφαλώς είναι υπό την επίβλεψη του Λευκού Οίκου και του διορισμένου από τον ίδιο υπουργό Δικαιοσύνης, ότι εν γνώσει του είπε ψέματα όταν διαβεβαίωσε τις Αρχές πως δεν έκανε χρήση ναρκωτικών όταν αγόρασε ένα πιστόλι και επομένως είναι παράνομα κάτοχος όπλου.

Η ποινή, αν καταδικαστεί, ανέρχεται στα 25 έτη, αν και δεν αναμένεται να φυλακιστεί για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ετσι, καθώς η χώρα έχει μπει στην προεκλογική περίοδο ένας πρώην Πρόεδρος και ξανά υποψήφιος για την προεδρία και ο γιος του νυν Προέδρου αντιμετωπίζουν σοβαρές κατηγορίες από τις Αρχές, που μπορεί να τους στείλουν στη φυλακή για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι Ρεπουμπλικανοί για καιρό χρησιμοποιούσαν την μη απαγγελία κατηγοριών σε βάρος του γιου του Προέδρου ως μια απόδειξη της μεροληψίας με την οποία εφαρμόζεται ο νόμος εξαιτίας της επιρροής που ο πρόεδρος ασκεί στο υπουργείο «του» της Δικαιοσύνης.

Μετά από τις κατηγορίες που απαγγέλθηκαν εναντίον του Χάντερ αυτό το επιχείρημα προφανώς αφαιρείται.

Πιθανόν αυτό δεν θα κάνει τον Τραμπ να σταματήσει να υποστηρίζει ότι παραλήφθηκαν άλλα σοβαρότερα ακόμα παραπτώματα σε βάρος του γιου του Προέδρου, όπως π.χ. η φοροδιαφυγή.

Ετσι, η πολιτική εκστρατεία θα επικεντρωθεί, σε ένα βαθμό, στα προβλήματα με τον νόμο που αντιμετωπίζουν ο πρώην Πρόεδρος και ο γιος του νυν Προέδρου.

Βέβαια, τα δύο θέματα δεν είναι τα ίδια καθότι στο ένα, στην περίπτωση του Τραμπ, είναι ο ίδιος κατηγορούμενος, ενώ στην άλλη του Τζο Μπάιντεν, είναι ο γιος του. Εκτός κι αν αποδειχθεί ότι ήταν κι αυτός μπλεγμένος στις παράνομες δουλειές του γιου του.

Ούτως ή άλλως αυτή δεν είναι καθόλου ευχάριστη ή ωφέλιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, καθώς πλήττονται τόσο τα συμφέροντά της, όσο και η εικόνα των ΗΠΑ στο εξωτερικό – δες πρόσφατη δήλωση του Πούτιν.

Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη διάσταση. Οι κατηγορίες σε βάρος ενός πρώην Προέδρου και του γιου του τωρινού Προέδρου αποδεικνύουν με περίλαμπρο τρόπο ότι το σύστημα της Δικαιοσύνης της Αμερικής λειτουργεί. Οτι οι θεσμοί, παρά την φθορά που έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια, λειτουργούν. Και λειτουργούν γιατί υπάρχουν δημόσιοι λειτουργοί που επιμένουν να ανθίστανται, που επιμένουν να κάνουν τη δουλειά τους, που τους προστατεύουν.

Ετσι, αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα για την χώρα συγχρόνως αποτελούν και πηγή αισιοδοξίας για τη λειτουργία του συστήματος των θεσμών και για το μέλλον της.

Σε ποια άλλη χώρα του Κόσμου, π.χ. Κίνα ή Ρωσία, θα γινόταν κάτι τέτοιο;

Το ουδέν κακόν αμιγές καλού, λοιπόν, αποδεικνύεται σωστό για μια ακόμα φορά.