Για μια ακόμα φορά, όπως συνέβη το 1915, ο κόσμος κλείνει τα μάτια του στη σημερινή καταστροφή των Αρμενίων.

Τη φορά τούτη η καταστροφή δεν προέρχεται βέβαια από τους Οθωμανούς Τούρκους, αλλά από το Αζερμπαϊτζάν, με την βοήθεια όμως των Τούρκων, την ανοχή των Ρώσων και την αδιαφορία της Δύσης. Γιατί;

Είναι ελάχιστα γνωστή στη Δύση η ιστορία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ (Nagorno-Karabakh), μιας αυτοκυβερνούμενης αρμενικής περιοχής εντός των συνόρων του Αζερμπαϊτζάν.

Για την ιστορία, στις 19 Σεπτεμβρίου, μετά από πολύμηνο αποκλεισμό, οι δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν εξαπέλυσαν μια μαζική νικηφόρα επίθεση ενάντια στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η κυβέρνησή τους διαλύθηκε. Δεκάδες χιλιάδες Αρμένιοι πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς, στην Αρμενία και αλλού.

Η έλλειψη κάλυψης από τα διεθνή ΜΜΕ είναι απαράδεκτη.

Ο κόσμος σιωπά. Αδιαφορεί. «Αισθανόμαστε πολύ μεγάλη μοναξιά, εγκατάλειψη», δήλωσε ο Υπουργός των Εξωτερικών της Αρμενίας. Πώς να μην αισθάνονται;

Η κυβέρνηση Μπάιντεν έστειλε δυο διπλωμάτες να καθησυχάσουν τον πρωθυπουργό της Αρμενίας, Νικόλ Πασινιάν.

Δεν έλαβε όμως κανένα πρακτικό μέτρο. Μόνον οι Αρμένιοι της Αμερικής, μια δυναμική, συνεχώς ανερχόμενη μειονότητα, που βρίσκεται κυρίως συγκεντρωμένη στην Καλιφόρνια, μπορεί να επηρεάσει την κυβέρνηση.

Εχουν τη δύναμη. Το απέδειξαν με την αναγνώριση από την Αμερική της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Οθωμανούς, που τρέλανε τον Ερντογάν. Η δουλειά τους δεν τελείωσε. Και σίγουρα έχουν τη συμπαράσταση της Κοινότητάς μας.