ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Για δεκαετίες, νομοθέτες και ακτιβιστές των μεταναστών στη Νέα Υόρκη πίεζαν για νομοθεσία που θα επέτρεπε σε νόμιμους κατοίκους που δεν είναι πολίτες να ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές, δικαίωμα που είχαν στις εκλογές σχολικών συμβουλίων μέχρι την κατάργηση των συμβουλίων στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Τώρα οι νομοθέτες της πόλης κινούνται για να κάνουν πραγματικότητα την ψηφοφορία για μη πολίτες – παρά τις αντιρρήσεις του δημάρχου Μπιλ ντε Μπλάσιο.

Το Δημοτικό Συμβούλιο σχεδιάζει να εγκρίνει ένα νομοσχέδιο που θα επιτρέπει σε περισσότερους από 800.000 μη πολίτες της Νέας Υόρκης να εγγραφούν ως μέλη πολιτικών κομμάτων και να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές, υπό την προϋπόθεση ότι είναι κάτοχοι πράσινης κάρτας ή έχουν δικαίωμα να εργαστούν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το μέτρο αναμένεται να εγκριθεί στις 9 Δεκεμβρίου με ψήφους που θα ξεπερνάει και τυχόν βέτο. Θα επέτρεπε σε μη πολίτες να ψηφίσουν στις τοπικές εκλογές και δεν θα ισχύει για ομοσπονδιακούς ή πολιτειακούς αγώνες. Αλλά το μέτρο εγείρει μακροχρόνια ερωτήματα σχετικά με το ποιος θα πρέπει να επιτρέπεται να συμμετέχει στη δημοκρατική διαδικασία της χώρας.

Οι υποστηρικτές πιστεύουν ότι οι μετανάστες που διαμένουν νόμιμα στην πόλη, πληρώνουν φόρους, στέλνουν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία και βασίζονται στις υπηρεσίες της πόλης, πρέπει να έχουν κάποιο λόγο για το ποιος θα γίνει δήμαρχος ή ποιος τους εκπροσωπεί στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Οι πολέμιοι λένε ότι το νομοσχέδιο θα αποδυναμώσει τα εκλογικά δικαιώματα των πολιτών και θα αποθάρρυνε τους μετανάστες να προσπαθήσουν να γίνουν πολίτες.

Ο κ. Ντε Μπλάσιο, μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου την Τρίτη, είπε ότι δεν θα ασκήσει βέτο στη νομοθεσία. Ωστόσο, εξέφρασε την ανησυχία του ότι το νομοσχέδιο θα υπονόμευε την «αξία της ιθαγένειας» εάν απέτρεπε τους κατοίκους να το αναζητήσουν. Ο κ. Ντε Μπλάσιο, Δημοκρατικός, είπε επίσης ότι πιστεύει πως μόνο το κρατικό νομοθετικό σώμα μπορεί να χορηγήσει σε μη πολίτες το δικαίωμα ψήφου – μια άποψη που πολλοί ειδικοί αμφισβητούν.

Ενας κορυφαίος αντίπαλος, ο Τζόζεφ Μπορέλι (Joseph Borelli), ένας Ρεπουμπλικανός σύμβουλος που εκπροσωπεί το Στάτεν Αϊλαντ, προχώρησε παραπέρα, λέγοντας ότι το νομοσχέδιο θα «αδυνατίσει» τις ψήφους των πολιτών. «Κάποιος που έχει ζήσει εδώ για 30 ημέρες θα έχει λόγο για το πώς αυξάνουμε τους φόρους μας, το χρέος μας και τις μακροπρόθεσμες συνταξιοδοτικές μας υποχρεώσεις», είπε. «Αυτά είναι πράγματα στα οποία οι άνθρωποι που είναι προσωρινοί κάτοικοι δεν πρέπει να έχουν λόγο».

Η ώθηση να επιτρέπεται στους μη πολίτες να ψηφίζουν στη Νέα Υόρκη έρχεται καθώς μια ολοένα και πιο πολωμένη χώρα αντιμετωπίζει μια σειρά από νέους νόμους που περιορίζουν την ψηφοφορία, καθώς και τα οικονομικά προβλήματα που προκαλούνται από τη μείωση της μετανάστευσης.

Οι ψηφοφόροι στην Αλαμπάμα, το Κολοράντο και τη Φλόριδα πέρασαν μέτρα ψηφοφορίας πέρυσι που ορίζουν ότι μόνο οι πολίτες των ΗΠΑ μπορούσαν να ψηφίσουν, ενώ η Αριζόνα και η Βόρεια Ντακότα διευκρινίζουν ότι οι μη πολίτες δεν μπορούν να ψηφίσουν στις πολιτειακές και τοπικές εκλογές.

Από την άλλη πλευρά πάντως, αρκετές πόλεις στο Μέριλαντ και στο Βερμόντ παρέχουν ήδη στους μη πολίτες ορισμένα δημοτικά δικαιώματα ψήφου και οι μη πολίτες μπορούν να ψηφίσουν στις εκλογές σχολικών συμβουλίων στο Σαν Φρανσίσκο.

Aλλοι Δήμοι στην Καλιφόρνια, το Μέιν, το Ιλινόις και τη Μασαχουσέτη εξετάζουν παρόμοια νομοθεσία.

Σε μια συγκέντρωση έξω από το Δημαρχείο την Τρίτη, οι υποστηρικτές του νομοσχεδίου αγκαλιάστηκαν, έπνιξαν τα δάκρυά τους και φώναξαν «Ναι, μπορούμε» στα Ισπανικά, καθώς μοιράστηκαν ιστορίες νόμιμων κατοίκων που ένιωθαν ότι δεν έχουν λόγο για τις υπηρεσίες της πόλης τους, που τα δολάριά τους βοηθούν στη χρηματοδότηση.

«Είναι σημαντικό για το Δημοκρατικό Κόμμα να κοιτάξει τη Νέα Υόρκη και να δει ότι όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα ψήφου, επεκτείνουμε τη συμμετοχή των ψηφοφόρων», δήλωσε ο Ιντανις Ροντρίγκεζ (Ydanis Rodriguez), ένας δημοτικός σύμβουλος που είναι ο κύριος χορηγός του νομοσχεδίου και εκπροσωπεί την περιοχή Ουάσιγκτον Χάιτς στο Ανω Μανχάταν. Ο κ. Ροντρίγκεζ είναι πρώην κάτοχος πράσινης κάρτας από τη Δομινικανή Δημοκρατία που έγινε πολίτης το 2000.