Αν όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, ο Πούτιν, αύριο Παρασκευή, θα ανακοινώσει την προσάρτηση των τμημάτων της Ουκρανίας που έχει υπό κατοχή με το πρόσχημα ότι αυτό αποτελεί την επιθυμία των κατοίκων τους όπως προέκυψε από ελεύθερο, δημοκρατικό δημοψήφισμα.

Αυτό είναι σχετικά εύκολο να το κάνει, αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Τα αποτελέσματα θα δείχνουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών των περιοχών αυτών θα θέλει την ενσωμάτωσή τους στην Ρωσία, αλλά τη νομιμότητα που χρειάζεται και επιζητεί δεν θα την εξασφαλίσει ποτέ.

Μπορεί σήμερα -και όσο ζει- τα εδάφη αυτά να αποτελούν μέρος της Ρωσίας. Μπορεί σήμερα να θεωρείται ήρωας και κατακτητής, αυτός που μεγάλωσε τα σύνορα της μητέρας Ρωσίας στο πλαίσιο των Ρώσων τσάρων.

Θα έρθει όμως μια μέρα, όπως περίτρανα αποδεικνύει η Ιστορία, που αυτό που γίνεται σήμερα θα αποτελέσει αιτία πολέμου.

Θα είναι απλά θέμα χρόνου πριν συμβεί αυτό.

Το βέβαιο είναι ότι ο Ερντογάν θα παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή την προσάρτηση των περιοχών της Ουκρανίας από την Ρωσία. Και θα την παρακολουθεί γιατί θα προσπαθεί να βγάλει συμπεράσματα. Να αντιγράψει την συνταγή.

Και για την περιοχή της Κύπρου που κατέχει από το 1974, την οποία καμιά άλλη χώρα, εκτός της Τουρκίας, δεν τόλμησε να αναγνωρίσει και για τα πιθανά όνειρα που έχει αναφορικά με τα νησιά μας.

Κι αυτό, άσχετα με τα νομικά τερτίπια που επιχειρεί να τα περιτυλίξει.

Η διά της βίας αλλαγή των συνόρων, εδώ και σχεδόν 400 χρόνια, από το 1648 και μετά, από την Συμφωνία της Βεστφαλίας, δεν είναι διεθνώς αποδεκτή. Κι αυτό γιατί αναγνωρίζεται ως μια βασική αιτία πολέμου.

Αυτό μπορεί να αφήνει παγερά αδιάφορους ηγέτες όπως ο Πούτιν και ο Ερντογάν, γιατί θεωρούν ότι εξυπηρετεί τα προσωρινά προσωπικά τους συμφέροντα. Αφήνει όμως διάπλατα ανοιχτή την πόρτα των χωρών τους σε μελλοντικές συγκρούσεις.