Ως αποτροπή ορίζεται η διατήρηση της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων μέσω της απειλής χρήσης βίας. Στον πυρήνα της εν λόγω στρατηγικής επιλογής βρίσκεται η έννοια του σχετικού κόστους, το να αποτρέψεις τον αντίπαλο από το να αναλάβει εχθρική δράση πείθοντάς τον ότι το κόστος της δράσης αυτής θα υπερβαίνει τα οφέλη.

Μία μορφή αποτροπής είναι αυτή μέσω παρουσίας (deterrence by presence), η οποία, ως εξηγείται στις στρατηγικές σπουδές, επιδιώκεται με τη διατήρηση συμβολικών δυνάμεων στο μέρος που επιθυμεί η μία πλευρά να υπερασπιστεί από τυχόν εχθρική προσβολή.

Στην παρούσα χρονική συγκυρία, εν μέσω έντονης ανησυχίας για την πραγματοποίηση επιθέσεων από το Ιράν και τους συμμάχους του εναντίον του Ισραήλ με φόντο την πρόσφατη δολοφονία του Ισμαήλ Χανίγια, πολιτικού ηγέτη της Χαμάς, στην Τεχεράνη, αναδεικνύεται η σχετική καίρια σημασία της αποτρεπτικής απειλής τόσο από το ίδιο το Ισραήλ όσο και τον διαχρονικό σύμμαχό του, τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η αξιοπιστία της προαναφερθείσας απειλής, όπως και κάθε άλλης παρόμοιας άλλωστε, κρίνεται θεμελιώδης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες στην περίπτωση αυτή όχι μόνο απέστειλαν περαιτέρω στρατιωτικά μέσα στη Μέση Ανατολή αλλά και διαμήνυσαν τη σχετική προετοιμασία τους για δυνητικό χτύπημα από το Ιράν εντός της εβδομάδας. Πέραν της ύπαρξης των μέσων και της σχετικής θέλησης όπως πραγματοποιηθεί η αποτρεπτική απειλή, σημαντικό καθίσταται ο αντίπαλος να έχει γνώση αυτών.

Το Ιράν απέρριψε την έκκληση Γαλλίας, Βρετανίας και Γερμανίας να απέχει από τυχόν αντίποινα που θα κλιμάκωναν περαιτέρω τις περιφερειακές εντάσεις, το κλίμα παρέμενε εξαιρετικά τεταμένο και τα πράγματα προμηνύονταν ιδιαιτέρως δύσκολα, ενόσω ο ενδεχόμενος πόλεμος, όπως ανέφερε ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ, δεν θα ήταν προς το συμφέρον κανενός.

Ευχή όλων οι όποιες αποτρεπτικές απειλές, σε συνδυασμό βεβαίως με τις εν εξελίξει διπλωματικές διεργασίες, να αποδώσουν έστω την έσχατη στιγμή καρπούς.