Η Νταίζη Λεμπέση γεννήθηκε και μεγάλωσε πίσω από τη θεατρική σκηνή. Είναι κόρη του Γιώργου Λεμπέση, του σπουδαιότερου Ελληνα θεατρικού παραγωγού και είχε την χαρά σε όλη της τη ζωή να συναναστρέφεται με τους σημαντικότερους ανθρώπους του χώρου. Η Νταίζη, επίσης θεατρικός παραγωγός και υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων, είναι ένας γλυκός άνθρωπος που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή με την εκφραστικότητα και την ευαισθησία της. Την ευχαριστούμε για την χαρά και την τιμή να την φιλοξενήσουμε στο «Περιοδικό».

Ο πατέρας σας, ο Γιώργος Λεμπέσης, υπήρξε ο μεγαλύτερος Ελληνας θεατρικός παραγωγός. Οι άνθρωποι του θεάτρου τον λάτρευαν. Τι ήταν αυτό που τον έκανε τόσο αγαπητό; Ποιες ήταν οι βασικές του αρχές τόσο στο θέατρο όσο και στη ζωή που επηρέασαν και τον δικό σας χαρακτήρα;

Ο πατέρας μου… συγχωρέστε μου την συγκίνηση… δεν μου είναι εύκολο να δίνω συνεντεύξεις, αγάπησε πολύ το θέατρο και αγάπησε πολύ και τους ανθρώπους του θεάτρου, που είναι πολλοί, δεν είναι μόνο όσοι φαίνονται. Υπάρχουν άλλοι τόσοι που δεν φαίνονται εξίσου σημαντικοί. Είναι ομαδική δουλειά μια παράσταση και όχι του ενός. Δεν ξέρω αν τον λάτρευαν, δεν είμαι σίγουρη ότι είναι η σωστή λέξη. Τον εκτιμούσαν βαθύτατα και αυτό για την δική μου οικογένεια είναι το Α και το Ω. Είναι μεγάλο πράγμα η εκτίμηση, πολύτιμο και σπάνιο στις μέρες μας. Μόνο αγάπη και σεβασμός ήταν οι αρχές του. Και αυτό προσπάθησε να μας περάσει τόσο εκείνος όσο και μητέρα μου. Είναι μεγάλη η συγκίνηση όταν σε τόσο δύσκολες εποχές που ζούμε οι άνθρωποι του χώρου ακόμα τον φέρνουν ως παράδειγμα, ακόμα μιλούν για την εντιμότητά του. Αυτή είναι και η περιουσία μου, το όνομά μου.

Η Νταίζη Λεμπέση με την Κάτια Δανδουλάκη και την Νινέτα Λεμπέση.
(foto NDP photo Agency Nikolareas-Daskalakis-Poupoulidou/ Ευγενική παραχώρηση της Νταίζη Λεμπέση)

Μεγαλώσατε μέσα στο θέατρο, γνωρίσατε τους ανθρώπους του, είδατε αμέτρητες παραστάσεις, αλλά επιλέξατε να είστε πίσω από την σκηνή ως παραγωγός. Τι γοητευτικό υπάρχει για την Νταίζη πίσω από τα φώτα του θεάτρου;

Ακριβώς επειδή μεγάλωσα κυριολεκτικά μέσα στο θέατρο, ήταν και είναι το σπίτι μου, από παιδί με μάγευε το πίσω από τα φώτα. Οταν οι γονείς σου είναι μέσα στα φώτα και η γιαγιά σου το ίδιο (η γιαγιά μου ήταν η Νταίζη Αντωνοπούλου με τα νυφικά), έχεις νομίζω δύο επιλογές, να πάρουν τα μυαλά σου αέρα ή να μάθεις να πατάς στη γη. Με μεγάλωσαν άνθρωποι ταπεινοί, με έμαθαν να δουλεύω από πολύ μικρή ηλικία και μου έμαθαν ότι καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, αρκεί να την κάνεις αξιοπρεπώς και να την σέβεσαι. Δεν είναι εύκολη δουλειά η πίσω από τα φώτα, αλλά είναι γοητευτική. Μεγάλη κουβέντα το παραγωγός όταν ο πατέρας σου είναι ο Γιώργος Λεμπέσης. Προτιμώ το θεατροπαίδι μιας και έχω περάσει από όλα τα πόστα του θεάτρου και το λέω πολύ περήφανα, γιατί αν δεν τα περάσεις όλα δεν θα το μάθεις το θέατρο.

Η παράδοση θέλει τον ρόλο του νονού/της νονάς καθοριστικό στην πορεία ζωής του παιδιού που βαφτίζει. Είχατε την τύχη να έχετε νονά την Τζένη Καρέζη. Ποια ήταν η σχέση σας με την υπέροχη Καρέζη και ποιο στοιχείο της προσωπικότητάς της θαυμάζετε περισσότερο;

Είχα την τύχη να έχω δύο σπάνιες νονές, την Τζένη Καρέζη αλλά και τη μεγάλη κυρία της δημοσιογραφίας την Λένα Ζανιδάκη, που έχω ακόμα, θέλω να είναι γερή και να νιώθω ότι είναι κοντά μου γιατί αυτό μου δίνει μεγάλη δύναμη. Τη δύναμη την παίρνουμε από τους δικούς μας ανθρώπους, αυτούς που τους μετράμε στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το λάδι, λένε, νερό δε γίνεται και έχω πάρει πράγματα και από τις δύο. Σημαντικότατες προσωπικότητες, με έμφαση στην αξία της οικογένειας και οι δύο, με καθάριο βλέμμα και ξεκάθαρες κουβέντες, πρώτες των πρώτων στον τομέα τους και εξαιρετικές μαγείρισσες. Ε, το τελευταίο νομίζω ότι το πήρα και από τις δύο. Το τάξιμό τους στη δουλειά, την αφοσίωση στους φίλους, τον σεβασμό στους συνεργάτες, τις παντελονάτες αντιδράσεις τους χωρίς πολλά πολλά… όλα αυτά τα έχω κι εγώ. Είμαι ένα πολύ τυχερό και χορτασμένο παιδί.

Η Νταίζη Λεμπέση με τον πατέρα της Γιώργο Λεμπέση. Ευγενική παραχώρηση της Νταίζη Λεμπέση

Ποια ήταν για εσάς η πιο συγκινητική στιγμή που βιώσατε στην παιδική σας ηλικία στο χώρο του θεάτρου;

Εχω ζήσει αρκετές. Αυτή που θυμάμαι πολύ έντονα είναι όταν κάηκε το θέατρο «Αθήναιον» -νυν «Τζένη Καρέζη»- και ο πατέρας μου υποσχέθηκε στην Τζένη Καρέζη ότι θα γίνει καινούργιο από την αρχή μέσα σε λιγότερο από δύο εβδομάδες. Σύσσωμο το Ελληνικό Θέατρο κάθε μέρα δήλωνε την παρουσία του εκεί με κατσαβίδια, προκειμένου να ανοίξει ξανά το θέατρο. Το να ξεβιδώνεις καμένα καθίσματα με την Αλίκη, την Ζωή Λάσκαρη, τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τον Νίκο Κούρκουλο είναι μια στιγμή που θα τη θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή. Ηταν εποχές αλληλοσεβασμού και ωραίων αγώνων.

Οι αρχαίοι Ελληνες θεωρούσαν το θέατρο μέσο παιδείας. Τι έμαθε η Νταίζη Λεμπέση ζώντας μέσα στο θέατρο;

Εμαθε να το αγαπάει και να το πονάει, να ένα ωραίο ρήμα πονάω. Ζούμε σε άγριες εποχές, πεισματικά κάποιοι ρομαντικοί εξακολουθούμε να το πονάμε πολύ το θέατρο. Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι θα γελάσουν με αυτό, αλλά εμένα μου αρέσουν οι άλλοι, αυτοί οι λίγοι που θα συμφωνήσουν μαζί μου. Αυτούς εγώ τους αγαπάω ακόμα πιο πολύ. Τους βγάζω το καπέλο και είμαι στο πλάι τους γιατί, όπως και εγώ, είναι ταγμένοι μέσα σε αυτό.

Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζει το ελληνικό θέατρο στις μέρες μας και τι προτείνετε στους ανθρώπους που ξεκινούν καριέρα στο θέατρο;

Μόνο προκλήσεις αντιμετωπίζει ο πολιτισμός γενικότερα. Μαθημένοι είμαστε όμως στις προκλήσεις και στους αγώνες, όπως και οι παλαιότεροι, και δεν θα πάψουμε να πολεμάμε στη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό για όσα πιστεύουμε. Και σε εμάς και στα νέα παιδιά, που εγώ πιστεύω πολύ, θα πω αυτό: Και τώρα στον αγώνα ξανά απ' την αρχή, φόρτσα στο πετάλι να 'ρθουνε και οι άλλοι πάμε για ορθοπεταλιές, τα ποδήλατά μας όπως τα όνειρα μας ξέρουν από ανηφοριές. 

Η Νταίζη Λεμπέση με την μητέρα της Νινέτα.(NDP photo Agency Nikolareas-Daskalakis-Poupoulidou/ Ευγενική παραχώρηση της Νταίζη Λεμπέση)

* Η Νταίζη Λεμπέση γεννήθηκε ένα φθινοπωρινό πρωινό του Νοέμβρη στην Θεσσαλονίκη, που οι γονείς της βρίσκονταν σε θεατρική περιοδεία μαζί με την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο. Ο πρώτος άνθρωπος που την έπιασε στα χέρια του ήταν η Τζένη Καρέζη γιατί ο πατέρας της από τη συγκίνηση δεν μπορούσε να το κάνει. Απόφοιτος Αγγλικής Φιλολογίας, Θεατρολογίας και Ψυχολογίας έζησε 11 χρόνια στο Λονδίνο. Εχει φοιτήσει στο Philips Academy στη Βοστώνη, ένα από τα καλύτερα και αυστηρότερα κολέγια του Κόσμου και από εκεί πήρε υποτροφία για το Yale εξαιτίας μιας εργασίας της σχετικά με τον θάνατο, που βραβεύτηκε από τον πρύτανη. Δουλεύει στο θέατρο από 8 ετών, δούλεψε για πάρα πολλά χρόνια στο ατελιέ νυφικών της γιαγιάς της Νταίζης Αντωνοπούλου. Τα τελευταία χρόνια κάνει δημόσιες σχέσεις σε θεατρικές και μουσικές παραστάσεις και οργάνωση και διεύθυνση παραγωγής. Ονειρό της είναι να ανοίξει μια ταβέρνα που να τα φτιάχνει όλα η ίδια, από το ψωμί έως και το γλυκό του κουταλιού στο τέλος του κάθε δείπνου.

Ο θεατρικός παραγωγός Γιώργος Λεμπέσης κρατάει αγκαλιά τη μικρούλα Νταίζη. Ευγενική παραχώρηση της Νταίζη Λεμπέση

Η μεγάλη κυρία του θεάτρου, Τζένη Καρέζη, βαφτίζει την Νταίζη Λεμπέση. Ευγενική παραχώρηση της Νταίζη Λεμπέση

Η Νταίζη Λεμπέση στα γενέθλιά της. Γιάννης Βούρος, Αλέξανδρος Σταύρου και Αλέξανδρος Ρήγας της τραγουδάνε το «Να ζήσεις Νταιζούλα» για να σβήσει το κεράκι της τούρτας. Ευγενική παραχώρηση της Νταίζη Λεμπέση

Η Νταίζη Λεμπέση.