Το Ιράν απαγχόνισε το Σάββατο δύο άνδρες, έναν 22χρονο εθνικό πρωταθλητή καράτε και έναν 39χρονο εργάτη, που συμμετείχαν σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και των οποίων οι εκτελέσεις καταδικάστηκαν ως τέχνασμα από την κυβέρνηση για να χρησιμοποιήσει βία και να σπείρει φόβο για να συντρίψει τις διαμαρτυρίες.

Σύμφωνα με τη «ΝΥΤ», οι άνδρες, ο Μοχάμαντ Μεχντί Καραμί (Mohammad Mehdi Karami), πρωταθλητής του καράτε, και ο Σαγιέντ Μοχαμαντ Χοσεϊνί (Sayed Mohammad Hosseini), εργάτης σε εργοστάσιο, απαγχονίστηκαν τα ξημερώματα του Σαββάτου στην πόλη Karaj κοντά στην πρωτεύουσα, Τεχεράνη, μετά από βιαστικές δίκες με την κατηγορία ότι συμμετείχαν στη δολοφονία ενός μέλος της παραστρατιωτικής ομάδας Basij τον Νοέμβριο, σύμφωνα με το δικαστικό σώμα.

Δικοί τους οι δικαστές, δικές τους και οι ψεύτικες δίκες όλες δοσμένες σε ένα απάνθρωπο σκηνικό αδικίας που αποφασίζεται από σωβινιστές.

Το Ιράν έχει ασκήσει σκληρή βία κατά των διαδηλωτών από τα μέσα Σεπτεμβρίου, όταν ο θάνατος της 22χρονης Μάχσα Αμινί (Mahsa Amini) στα χέρια της Αστυνομίας Ηθών, που είχε ιδρύσει ο πρώην πρόεδρος Αχμαντινεζάντ προκάλεσε μια πανεθνική εξέγερση για να ζητήσει τον τερματισμό της θεοκρατικής κυριαρχίας στο Ιράν. Οργανώσεις για τα δικαιώματα λένε ότι τουλάχιστον 500 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από τις δυνάμεις ασφαλείας, μεταξύ των οποίων 50 παιδιά, και τα Ηνωμένα Έθνη λένε ότι τουλάχιστον 14.000 έχουν συλληφθεί.

Τουλάχιστον 13 από τους συλληφθέντες διαδηλωτές έχουν καταδικαστεί σε θάνατο, ανάμεσά τους ένας γιατρός, ένας πρωταθλητής του body building, ένας ράπερ και ένας κουρέας, με τις κατηγορίες τους να κυμαίνονται από το κάψιμο ενός κάδου απορριμμάτων έως τους ισχυρισμούς για δολοφονία δυνάμεων ασφαλείας, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία. Δύο άνδρες εκτελέστηκαν τον Δεκέμβριο, ο ένας απαγχονίστηκε δημόσια από γερανό με έναν σάκο πάνω από το κεφάλι του.

Μπορεί στο Ιράν να σπουδάζουν οι γυναίκες, να βαδίζουν μόνες τους και να εκλέγονται βουλευτίνες αλλά μέχρι εκεί. Αν ξεφύγει μία μπούκλα μαλλιών από την μανδήλα (χιτζάμπ) τότε την περιμένει βαριά τιμωρία, που ενδεχομένως να προκαλέσει και θάνατο.

Και όλοι εμείς σε ΗΠΑ και Ευρώπη παρακολουθούμε, διαμαρτυρόμαστε αλλά κυρίως η Ευρώπη, διατηρεί δεσμούς με αυτό το θεοκρατικό καθεστώς που ελάχιστα διαφέρει από τους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τελικά τι κάνει η Δύση;

Στο Ιράν υποκριτικά η Αμερική επιβάλει εμπάργκο για πυρηνικά. Οταν έχει αφήσει Ισραήλ, Πακιστάν και Ινδία να αλωνίζουνε με το ουράνιο και με τον ίδιο τρόπο θα κάνει τα στραβά μάτια με το πυρηνικό εργοστάσιο στην Τουρκία.

Όταν όμως λαοί ολόκληροι μαστιγώνονται και καταπατώνται αρκεί μία καταδικαστική ανακοίνωση που ξεχνιέται την επομένη; Όχι βεβαίως. Καιρός για δράση κατά του Ιράν. Κραυγάζουν για τη συμπαράστασή μας. Πώς μπορούμε να αποστρέφουμε το βλέμμα μας;