«Τζορτζ πρέπει να καταλάβεις ότι η Ουκρανία δεν είναι καν μία χώρα. Μέρος του εδάφους της είναι στην Ανατολική Ευρώπη και το μεγαλύτερο μέρος της το έδωσαν σε μας».

Αυτά γράφει η Φιόνα Χιλ (Fiona Hill), πρώην αξιωματικός της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, με ειδίκευση στη Ρωσία και πρώην διευθύντρια στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ για Ευρώπη και Ρωσία στη χθεσινή «New York Times».

Και συνεχίζει: «Ο Πούτιν ήταν έξαλλος. Το ΝΑΤΟ μόλις είχε ανακοινώσει ότι η Ουκρανία και η Γεωργία κάποια μέρα θα γινόντουσαν μέλη της Συμμαχίας.

Την εποχή εκείνη μία ομάδα από μας ενημερώνει τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους και τον προειδοποιήσαμε ότι ο Πούτιν θα θεωρούσε τα βήματα -να φέρουν την Ουκρανία και την Γεωργία πιο κοντά στο ΝΑΤΟ- σαν μία πρόκληση που ήταν πολύ πιθανόν να την αντιμετωπίσει με μια προληπτική στρατιωτική ρωσική επέμβαση. Τελικά δεν εισακουστήκαμε. Μετά από λίγους μήνες, τον Αύγουστο του 2008, η Ρωσία εισέβαλε στη Γεωργία… Το 2014 ενσωμάτωσε την Κριμαία. Η χλιαρή αντίδραση της Δύσης τον ενθάρρυνε».

Οσο τραγικά και αν ακούγονται αυτά, υπάρχει και χειρότερη συνέχεια.

«Τη φορά αυτή», γράφει, «ο στόχος του Πούτιν είναι μεγαλύτερος από το να κλείσει την ανοιχτή πόρτα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και από το να αρπάξει περισσότερο έδαφος – θέλει να πετάξετε την Αμερική έξω από την Ευρώπη… Πιστεύει ότι η Αμερική βρίσκεται στο ίδιο αδύναμο σημείο που βρισκόταν η Σοβιετική Ενωση την εποχή που κατέρρευσε, πολύ εξασθενημένη εσωτερικά και σε υποχώρηση στο εξωτερικό…».

Και καταλήγει το μακροσκελές άρθρο της ως εξής: «Ο μακροχρόνιος στόχος της Αμερικής θα πρέπει να είναι να δημιουργήσει ένα κοινό μέτωπο με τους συμμάχους της στην Ευρώπη και να ξεσηκώσει την κοινή γνώμη. Διαφορετικά,  θα μπορούσε αυτό το επεισόδιο να σημάνει την αρχή του τέλους της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ευρώπη».

Πιθανόν να είναι υπερβολικά απαισιόδοξη. Είναι πολύ πιθανότερο μια έξοδος των ΗΠΑ από την Ευρώπη να επέλθει -αν επέλθει- ως αποτέλεσμα της πάντα υποβόσκουσας διαχρονικά αμερικανικής αποτροπής σε ανάμειξη στις γεωστρατηγικές «τρέλες» της Γηραιάς Ηπείρου.

Και όντως, η Αμερική εσωτερικά είναι αδύναμη, χάρη και στην ανάμειξη του Πούτιν στις εκλογές του 2016 και τα παιχνίδια του με τον Τραμπ – «καταστροφική» αποκαλεί την προεδρία του.

Ωστόσο, είναι εξίσου πιθανό ότι ο προκλητικά περιφρονητικός τρόπος με τον οποίο ο Πούτιν συμπεριφέρεται απέναντι στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προσδοκεί: Οι Αμερικανοί, ευρισκόμενοι αντιμέτωποι με τον κίνδυνο, είναι πολύ πιθανόν να αφήσουν στην άκρη τον εσωτερικό τους διχασμό, να συσπειρωθούν και να συνάψουν ένα κοινό μέτωπο με την Ευρώπη για να τον αντιμετωπίσουν.

Κι άλλοι έκαναν παρόμοια λάθη στο παρελθόν -να υποτιμήσουν τις ΗΠΑ- και στο τέλος τα πλήρωσαν ακριβά…