Ηταν μικρός για να φύγει από την πολιτική ο Ντέιβιντ Κάμερον: δεν είχε καν κλείσει τα 50 του χρόνια όταν αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία της Βρετανίας αμέσως μετά το δημοψήφισμα του 2016 που οδήγησε τη χώρα του στην έξοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης – και το οποίο προκάλεσε ο ίδιος, με την προοπτική αλλά και τη βεβαιότητα ότι θα το κέρδιζε. Και να σκεφτεί κανείς ότι είχε θριαμβεύσει στις εκλογές λίγους μήνες πριν, ανανεώνοντας τη θητεία του με τους αντιπολιτευόμενους Εργατικούς να είναι σε αποσύνθεση (σε λίγο καλύτερη κατάσταση από αυτή που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα να σας δώσω να καταλάβετε).

Μας αποχαιρέτησε αλλά επτά χρόνια μετά, αφού το ξανασκέφτηκε, αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση του πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ, να αναλάβει υπουργός Εξωτερικών, πράγμα σχεδόν… πρωτοφανές για τα βρετανικά χρονικά, αφού είχε γίνει κάτι ανάλογο πριν από μισό αιώνα, αλλά σίγουρα πρωτάκουστο για Ελλάδα, αφού ποιος πρώην πρωθυπουργός θα… καταδεχόταν εδώ να αναλάβει υπουργικό χαρτοφυλάκιο αφού πρώτα είχε περάσει από το Μέγαρο Μαξίμου; Σκέφτομαι εν τω μεταξύ, μήπως αφού επέστρεψε ο Κάμερον στην κυβέρνηση της Βρετανίας, ο Σούνακ θέλει να σηματοδοτήσει την ενδεχόμενη επιστροφή της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση;

Ειδικά από τους Βρετανούς όλα τα είδαμε. Γιατί να μην δούμε και αυτό;