Κύριε Διευθυντά,

Στην εξωτερική πολιτική και στα εθνικά θέματα αφυπνίζεται η εθνική μας μνήμη, και οι αντανακλαστικές κινήσεις μας, προκειμένου να συμφωνήσουμε στο σημαντικό ρόλο της Ελλάδας, ότι δεν πρέπει να εμπλεκόμαστε σε ένοπλες ή πολιτικές συγκρούσεις μεταξύ άλλων κρατών ιδιαίτερα όταν η κορύφωση των γενικευμένων κρίσεων οδηγούν σε αδιέξοδα, ακόμα και στις διάφορες αρνητικές επιπτώσεις, από τις οποίες αυξομειώνονται ανάμεσα σε διάφορες δράσεις, ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Και οι συνολικές δαπάνες για τη στήριξη των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, χωρίς να λαμβάνεται πάντα υπόψη ο ορθολογισμός και η λύση των προβλημάτων, που πρέπει να βασίζεται στη δομή της πραγματικότητας, η οποία όπως είναι φυσικό έχει άμεση σχέση με τις επιπτώσεις του πολέμου στην ζωή των ανθρώπων και στα κράτη που συμμετέχουν ή αναμειγνύονται, με τη βία και τις συγκρούσεις.

Εξάλλου, ο αντίκτυπος στην ελληνική κοινή γνώμη, ότι η αποδυνάμωση των ελληνικών νησιών, μαζί με τη στρατιωτική υποστήριξη που παρέχουν τα κράτη-μέλη της ΕΕ προς την Ουκρανία, δημιουργούν ένα σημαντικό αμυντικό κενό στις δικές μας αμυντικές ικανότητες, φαίνεται να δημιουργεί ανασφάλεια στους Ελληνες πολίτες, αλλά και ιδιαίτερες αντιφάσεις του ίδιου του πολιτικού κόσμου, όταν ανάμεσα σε δύο απόψεις τονίζεται ότι η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να είχε εμπλακεί στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Από τη στιγμή που η Ευρώπη, αλλά και η Ελλάδα, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σειρά νέων και παλαιών προβλημάτων, από τη στιγμή που οι ελληνορωσικές σχέσεις έχουν επιδεινωθεί, πριν χρόνια, και ακόμα πιο πολύ, μετά από την κατάρτιση μιας μαύρης λίστας, στην οποία περιλαμβάνεται η Ελλάδα ως μη φιλική χώρα, μάλλον επιβεβαιώνουν τις προβλέψεις των πολιτικών αναλυτών, ότι να είσαι ουδέτερος είναι ωφέλιμο, ενώ η πολιτική πίστη, έχει και το κόστος της.

Και τι κόστος, ψυχολογικό, οικονομικό, πολιτικό, πολεμικό, που εκτείνεται μέσα από την έλλειψη ισορροπιών, κάτω από το βάρος των συγκρούσεων και μιας εκτεταμένης εμπλοκής, που συνήθως ακολουθεί τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων.

Το σωστό είναι ότι ο πολιτικός κόσμος πρέπει να διασφαλίζει τη λογική και τις δηλώσεις του μέσα από προσεκτικές αποφάσεις και όχι από το προσωρινό αποτέλεσμα των διάφορων επιχειρημάτων, που οδηγούν τελικά στον αρνητικό επηρεασμό της κοινής γνώμης, αλλά και στην έλλειψη εμπιστοσύνης.

Τα εθνικά θέματα και η εξωτερική πολιτική θέλουν τη θωράκισή τους.

Νίκος Σόκολος

Αθήνα, Ελλάδα