Ηταν αναπόφευκτο να πέσει με αυτόν τον εξευτελιστικό τρόπο η Καμπούλ στα χέρια των Ταλιμπάν; Να κρέμονται Αφγανοί από τα αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα καθώς ετοιμάζονται για απογείωση για να σωθούν;

Δεν ήταν. Θα έπρεπε η κυβέρνηση Μπάιντεν να είχε φροντίσει για μία πιο οργανωμένη αποχώρηση, αντί για αυτή τη χαώδη που φέρνει στη μνήμη την εφιαλτική αποχώρηση των Αμερικανών από το Βιετνάμ…

Και ακόμα θα έπρεπε να είχε φροντίσει για την έγκαιρη αποχώρηση των Αφγανών που πίστεψαν στην Αμερική, που συνεργάστηκαν μαζί της και που τώρα έχουν αφεθεί στο έλεος της βαρβαρότητας των Ταλιμπάν.

Σίγουρα οι σκηνές αυτές δεν είναι ευχάριστες. Δεν αυξάνουν την εμπιστοσύνη σ’ αυτή όσων αγωνίζονται για αρχές και αξίες, για δημοκρατία, ανά τον κόσμο.

Κι όμως έπρεπε να μπει ένα τέλος στον πόλεμο αυτό. Και καλύτερα τώρα παρά αργότερα.

Αυτό υπαγορεύει το συμφέρον όλων.

Μετά από 20 χρόνια πολέμου, με 2.500 Αμερικανούς νεκρούς, με τρισεκατομμύρια δολάρια κόστος σε έναν αδιέξοδο πόλεμο, στηρίζοντας ένα σύμμαχο που δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να πολεμήσει και να νικήσει για την πατρίδα του, η Αμερική δεν είχε επιλογή από το να αποχωρήσει, να επουλώσει τις πληγές της, να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της για να μπορεί να πολεμήσει μία άλλη μέρα.

Τότε που τα πραγματικά εθνικά συμφέροντά της θα την καλούν να πολεμήσει.

Σε τελευταία ανάλυση δεν μπορεί η Αμερική -και το ΝΑΤΟ- να ενδιαφέρονται περισσότερο για το Αφγανιστάν και τον λαό του, από τους ίδιους τους Αφγανούς.

Θα μπορούσε ο Μπάιντεν να αναβάλει την απόφαση της αποχώρησης για μία άλλη μέρα. Για έξι μήνες, ένα χρόνο, 3 χρόνια από τώρα. Αλλά και τότε τα πράγματα στο Αφγανιστάν δεν θα ήταν καλύτερα.

Αντίθετα θα ήταν χειρότερα.

Αρα καλύτερα τώρα.

Αυτό υπαγορεύει το εθνικό της συμφέρον.

Σήμερα πολλοί Αφγανοί με αναρτήσεις τους στα κοινωνικά μέσα δηλώνουν προδομένοι από τους Αμερικανούς.

Εχουν, μέχρι ένα σημείο, δίκιο. Θα έπρεπε να είχαν προστατευτεί από τις ΗΠΑ. Θα έπρεπε να τους είχε δοθεί η δυνατότητα να εγκατασταθούν στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες.

Το ίδιο σοβαρό, από κάθε πλευρά, λάθος, το έκανε η Αμερική στο Βιετνάμ. Και στο Ιράκ. Και τώρα στο Αφγανιστάν. Δεν την τιμά.

Ομως αυτός που πραγματικά πρόδωσε τους Αφγανούς δεν είναι άλλος από τους ίδιους τους Αφγανούς. Τους πρόδωσαν οι συμπατριώτες τους που δεν πίστεψαν σε ένα νέο Αφγανιστάν με ανθρώπινα δικαιώματα, με σεβασμό στις γυναίκες, με κάποια μορφής Δημοκρατίας, και που δεν αγωνίστηκαν για αυτά σε αντίθεση με τους εχθρούς τους.

Είναι σαφές ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, που να θυμίσουμε ότι ξεκίνησε μετά την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων, πριν 20 χρόνια, στράβωσε από την αρχή όταν αντί οι ΗΠΑ να συγκεντρώσουν τις προσπάθειές τους εκεί επιτέθηκαν και στο Ιράκ.

Και είναι σαφές ότι όπως και στο Βιετνάμ έτσι και τώρα οι αποφάσεις των κυβερνήσεων των ΗΠΑ στηρίχθηκαν στην άγνοια, στο ψέμα, στην ιδιοτέλεια πολλών από αυτών που ήταν επιφορτισμένοι με τη διεξαγωγή του πολέμου.

Ο ίδιος ο πρόεδρος Μπάιντεν φαίνεται να είχε τόσο λανθασμένη ενημέρωση που προέβη πρόσφατα σε δηλώσεις που τον εκθέτουν.

«Δεν υπάρχει περίπτωση», είπε, «να δείτε ανθρώπους να διασώζονται από την οροφή της πρεσβείας της Αμερικής στο Αφγανιστάν (όπως έγινε στο Βιετνάμ). Δεν υπάρχει πιθανότητα να υπάρχει μία κυβέρνηση που θα ελέγχει όλη τη χώρα».

Ναι, είναι κρίμα και άδικο για τους νεκρούς, τους τραυματίες, και για τον θησαυρό που δαπανήθηκε που ο πόλεμος τελείωσε μ’ αυτό τον εξευτελιστικό τρόπο.

Κι όμως, επαναλαμβάνω, παρά όλα αυτά ένας μήνας ή μερικά χρόνια ακόμα δεν θα έκαναν καμιά διαφορά.

Ηταν καιρός για την Αμερική να βάλει ένα τέλος. Να ανασυγκροτηθεί. Να φροντίσει τα του οίκου της.

Αυτό θα σεβαστούν πολύ περισσότερο φίλοι και εχθροί παρά ένα ακόμα χρόνο θυσιών χωρίς ουσία και νόημα στο Αφγανιστάν.