Ο Κωνσταντίνος Πλακοκέφαλος (Constantine Placokephalos) ήταν ένας νεαρός Ελληνας μετανάστης που ήρθε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του 1900, προφανώς όπως τόσοι άλλοι, για να αναζητήσει την τύχη του και να επιστρέψει στην πατρίδα του. Ο Πλακοκέφαλος παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς μεταξύ 1913 και 1916 έγινε ένας πολύ σεβαστός επαγγελματίας πυγμάχος. Για ένα χρονικό διάστημα ο Πλακοκέφαλος κατείχε τον τίτλο του πυγμάχου στην κατηγορία των ελαφρύτερων κιλών (featherweight boxing, 57 κιλά) για την περιοχή της Ουάσιγκτον. Απ’ όσα μπορούν να αναφέρουν τα διαθέσιμα έγγραφα, η επαγγελματική καριέρα του Πλακοκέφαλου στην πυγμαχία φαίνεται να τερματίστηκε με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά είμαστε πολύ μπροστά από έναν γενικό απολογισμό για την επαγγελματική πυγμαχική καριέρα του Πλακοκέφαλου.

Περιέργως, οι διαθέσιμες ηλεκτρονικές και έντυπες καταγραφές των επαγγελματικών πυγμαχικών αγώνων του Πλακoκέφαλου είναι θλιβερά ελλιπείς. Συνήθως αναφέρονται μόνο εννέα αγώνες πυγμαχίας. Μέρος αυτής της ελαττωματικής τεκμηρίωσης είναι ότι ο Πλακόκεφαλος, που βίωσε τα ίδια είδη πολιτισμικών πιέσεων που αντιμετώπιζαν και άλλοι Ελληνες κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής άλλαξε το όνομά του -τουλάχιστον επαγγελματικά- σε Γκας Πλάκος (Gus Placos), με το παρατσούκλι του στο ρινγκ να είναι Kid Greek.

Στις 20 Νοεμβρίου 1913, ο Kid Greek έδωσε τον πρώτο καταγεγραμμένο αγώνα του στην Ουάσιγκτον, εναντίον του Kid Carter. Καθώς ο Πλάκος επρόκειτο να αντιμετωπίσει τον πυγμάχο που ήταν γνωστός ως Young McCue σε έναν αγώνα τον Οκτώβριο του 1914, αναφέρθηκε ότι ο νεαρός Ελληνας είχε ήδη κερδίσει αγώνες πυγμαχίας εναντίον τεσσάρων άλλων τοπικών πυγμάχων της Ουάσιγκτον, των «Young Chester, Billy Mace, Young Earn και Young McCue (‘Washington Herald’, 15 Οκτωβρίου 1914)». Ο διοργανωτής Phillips του Maryland Athletic and Social Club στο Ardmore πιστώνεται ότι έκανε όλες τις απαραίτητες διευθετήσεις για τους αγώνες αυτούς. Ο Πλάκος ζύγιζε 126 κιλά και γρήγορα αναγνωρίστηκε ως πυγμάχος του κύριου γύρου. Σύντομα ο Πιτ Μπάουμ (Pete Baum), ο γνωστός σε τοπικό επίπεδο μάνατζερ πυγμαχίας, επέβλεπε την καριέρα του Πλάκου.

Κατά τη διάρκεια αυτής της πρώιμης περιόδου τα δελτία ειδήσεων αναφέρονται πάντα στον νεαρό Πλάκο ως «ατραξιόν σταρ» και ότι ήταν μέρος «του καλύτερου χαρτιού που παρουσιάστηκε ποτέ στο Maryland Club (16 Οκτωβρίου 1914)». Η αργκό της πυγμαχίας που χρησιμοποιεί τον όρο «το καλύτερο χαρτί» αναφέρεται στην τοποθέτηση των διαφόρων πυγμάχων και των αγώνων τους στις διαφημιστικές αφίσες μπροστά από το Maryland Club, καθώς και σε εκείνες που ήταν τοποθετημένες σε περίοπτη θέση σε όλη την πόλη. Αν ήσουν «κορυφαίος» πυγμάχος ή επρόκειτο για αγώνα «πρωταθλήματος», τότε ο/οι αγώνας/ες σου τοποθετούνταν φυσικά στην κορυφή των πολύχρωμων χάρτινων αφισών που ανακοίνωναν τους επερχόμενους αγώνες. Στις αναφορές που έχω εντοπίσει οι τυπικοί αγώνες πυγμαχίας στους οποίους συμμετείχε ο Πλάκος κυμαίνονταν μεταξύ τεσσάρων και έξι γύρων. Τέλος, ένας «αγώνας αστέρων» σήμαινε έναν αγώνα μεταξύ δύο κορυφαίων διεκδικητών σε αυτό που συχνά αναφερόταν ως « βασιλική μάχη» («battleroyal»).

Για λόγους που δεν αναφέρονται στις ειδησεογραφικές αναφορές που εντόπισα, ο Πλάκος φαίνεται ότι πυγμαχούσε μόνο εντός του Μέριλαντ και κυρίως στην Ουάσιγκτον. Κατά συνέπεια, ο Πλάκος αναφέρεται συχνά ως «πυγμάχος της Ουάσιγκτον», «Capitolian», ή ως προερχόμενος από την «Monumental City» ή «The District», που και πάλι, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, αποτελεί αναφορά στην πρωτεύουσα του έθνους. Υπογραμμίζοντας ακόμη περισσότερο την προσκόλληση του Πλάκου στην πρωτεύουσα, προπονούνταν και γυμνάζονταν στο πολύ αξιόλογο τοπικό γυμναστήριο Turner.

Ενώ ο Πλάκος αντιμετώπιζε μαχητές από όλη τη χώρα, καθώς και διάφορους μαχητές από τη Βαλτιμόρη, δεν ήταν άγνωστο για τους αντιπάλους του απλώς να εγκαταλείπουν τον αγώνα. Ενα άρθρο σημειώνει ότι: «Ο Max Lubin εγκατέλειψε τον Kid Greek στον δεύτερο γύρο του προκριματικού τους. Ο Greek έσπασε στο ξύλο τον άνθρωπό του για τα καλά στη μία φορά που πυγμάχησαν (‘Washington Times’, 12 Νοεμβρίου 1914)».

Η γρήγορη άνοδος του νεαρού Ελληνα δεν άρεσε στη γενική κοινότητα των τοπικών πυγμάχων. Οι αθλητικοί συντάκτες της Ουάσιγκτον φαίνεται επίσης ότι δεν είχαν θορυβηθεί από τη γρήγορη άνοδο του νεαρού Ελληνα στο προσκήνιο. Ο τρόπος με τον οποίο ο νεαρός Ελληνας αντέδρασε στη σταθερή άνοδό του στους τοπικούς πυγμαχικούς κύκλους φαίνεται επίσης ότι ενόχλησε ιδιαίτερα όλους και όλες. Ενδεικτικά αναφέρω μία τέτοια δημόσια δήλωση αποδοκιμασίας: «Ο νεαρός McCue, ο οποίος έχασε από τον Kid Greek στο παλιό Ardmore Club, γράφει ότι είναι τώρα σε καλή κατάσταση και θέλει έναν αγώνα δέκα γύρων με τον Greek. Πιστεύεται γενικά ότι ο μαχητής από τη Βαλτιμόρη θα μπορούσε εύκολα να κερδίσει από τον Καπιτωλιανό, αν μπει στο ρινγκ σε φόρμα. Το βράδυ που έχασε στο Ardmore ήταν εκτός φόρμας. Ο Kid Greek έχει ανέβει σημαντικά στην εκτίμησή του από τότε που νίκησε τον McCue, έχει πάρει έναν μάνατζερ και σκέφτεται να επενδύσει τα υπόλοιπά του σε αυτοκίνητα κ.λπ. (‘Washington Times’, 13 Δεκεμβρίου 1914)».

Μέχρι το 1915, ο Kid Greek χαιρετίστηκε στον δημόσιο Τύπο ως «ο πρωταθλητής ελαφριών βαρών της Περιφέρειας (δηλαδή της Ουάσιγκτον) (‘Washington Herald’, 9 Μαΐου 1915)». Οι προκλήσεις που απευθύνονταν στον Πλάκο στη συνέχεια επικεντρώνονταν στην προσπάθεια να αρπάξουν αυτόν τον τίτλο από τον νεαρό Ελληνα. Σε σύντομο διάστημα ο Πλάκος νίκησε τον Jack Kelly, τον Young Thomas (ο οποίος αποσύρθηκε μετά τον 6ο γύρο, λόγω σπασμένου δεξιού χεριού) και τον Italian Kid. Στη συνέχεια, το καλοκαίρι του 1915, «ο Kid Greek, ο κάτοχος του τίτλου στα ελαφρά βάρη από την πρωτεύουσα, δέχτηκε το πρώτο νοκ άουτ της καριέρας του στο ρινγκ από τον Battling Kelly (‘Washington Herald’, 25 Ιουλίου 1915)».

Οι αθλητικοί συντάκτες χάρηκαν ιδιαίτερα με την πτώση του Πλάκου. Ο Λούις Α. Ντάγκερ (Louis A. Dougher), αθλητικός αρθρογράφος, αγνόησε τον μακρύ κατάλογο των επιτυχημένων αγώνων του νεαρού Ελληνα, υποστηρίζοντας ουσιαστικά ότι ο νεαρός Ελληνας αντιμετώπιζε αντιπάλους που ήταν «στημένοι» («Washington Times», 2 Αυγούστου 1915). Η απόδειξη για τους ισχυρισμούς αυτούς ήταν απλώς ότι οι μαχητές που αντιμετώπισε ο Πλάκος δεν θα έπρεπε να έχουν πρόβλημα να τον νικήσουν. Εκτός από το γεγονός ότι δεν το έκαναν!

Αλλά αυτή δεν ήταν η τελευταία φορά που οι πυγμάχοι και οι φίλοι της πυγμαχίας είδαν τον νεαρό Ελληνα σε δράση. Στην πραγματικότητα ο Kid Greek συνέχισε να έχει «πλήθος οπαδών, ιδιαίτερα μεταξύ των συμπατριωτών του, και θα υποστηριχθεί σε μεγάλο βαθμό… από εκείνους που έχουν παρακολουθήσει τη μακρά καριέρα του στο ρινγκ (‘Washington Times’, 1 Αυγούστου 1915)». Τότε, όλος ο κόσμος άλλαξε.

Οταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη το 1914, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέμειναν ουδέτερες μέχρι τη βύθιση του βρετανικού υπερωκεάνιου «Lusitania» από γερμανικό υποβρύχιο το 1915. Περίπου 2.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν, μεταξύ των οποίων 128 Αμερικανοί. Οι ειδήσεις σύντομα αποκάλυψαν μια συμμαχία μεταξύ της Γερμανίας και του Μεξικού εναντίον της Αμερικής. Στις 6 Απριλίου 1917, το αμερικανικό Κογκρέσο κήρυξε επίσημα την είσοδό του στον πόλεμο.

Ως αλλοδαπός υπήκοος ο Πλακοκέφαλος δεν μπορούσε να καταταγεί σε κανένα σώμα των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Παρ’ όλα αυτά, ο Πλακοκέφαλος -με δική του ελεύθερη βούληση- κατατάχθηκε. Τα τελευταία δημόσια διαθέσιμα έγγραφα για τον Πλακοκέφαλο που μπόρεσα να εντοπίσω είναι αναφορές εφημερίδων για την ένταξή του στη στρατιωτική μονάδα Battery B Company A της περιοχής της Ουάσιγκτον («Washington Herald», 8 Αυγούστου 1916). Στις «Notes of Camp Ordway» του Γουάτσον Ντέιβις (Watson Davis) διαβάζουμε: «Ανδρες από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης αποτελούν το προσωπικό της Εθνοφρουράς της περιοχής. Από Φιλιππινέζους μέχρι στιβαρούς Σκωτσέζους, εκπροσωπείται σχεδόν κάθε εθνικότητα. Μόνο σε μια σκηνή του λόχου Α, τη ‘διεθνή σκηνή’, όπως αποκαλείται, υπάρχουν δύο Ελληνες, ο ‘Kid Greek’ ή Γκας Πλάκος και ο Νικόλαος Καποράλ (Nicholas Caporal), ένας Ούγγρος, ο Ε. Λούσκι (E. Lusky), ένας Ρωσογερμανός, ο Εντι Στάιν (Eddie Stine), ένας Εβραίος, ο Ενγκλος Νίκολς (Englos Nichols), και ένας Πολωνός, ο Στιβ Καπέθανς (Steve Capethans)(‘Washington Herald’, 8 Αυγούστου 1916)».

Μια αφίσα του Victory Liberty Loan για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γνωστή ως «Αμερικανοί όλοι!», τονίζει την πολυεθνική σύνθεση του Εθνους. Επίσης, δεδομένου του ιστορικού του, μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι ο Πλάκος αφιέρωσε αρκετό χρόνο για να διδάξει στους νεοσύλλεκτους πώς να πυγμαχούν προκειμένου να υπερασπιστούν τον εαυτό τους σε μάχη σώμα με σώμα.