ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Ο χορός ξεκινά. Η νεαρή κοινωνική λειτουργός δίνει οδηγίες και τα βήματα των μαθητών συντονίζονται στον ρυθμό της μουσικής. Οι φιγούρες εκτελούνται με απόλυτη δεξιοτεχνία και τίποτα δεν μαρτυρά ότι οι παρτενέρ της ταλαντούχας δασκάλας χορού, αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα ή έχουν άλλου είδους δυσκολίες. Στο σύνολό τους, οι δεκαεπτά μαθητές της Παναγιώτας Σαχαρίδη είναι υπέροχοι και χορεύουν μαζί της, στο χώρο της στον Τρίλοφο Θεσσαλονίκης, από ζεϊμπέκικο μέχρι λάτιν και τάνγκο, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματά τους, μέσω του χορού.

«Ο χορός είναι μία μορφή ολιστικής προσέγγισης καθώς ακουμπά τον νου, την ψυχή και το σώμα», εξηγεί η κ. Σαχαρίδη, που ασχολείται με τη χοροθεραπεία και συμπληρώνει ότι οι καλύτεροι διάλογοι, ακόμα και με άτομα που δεν έχουν καμία λεκτική επικοινωνία, μπορούν να γίνουν μέσω του χορού, ενώ πολλά ακόμη προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν χορεύοντας.

Η Κοινωνική Λειτουργός και Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, που είναι δασκάλα χορού σε αθλητικούς συλλόγους στην Ορμύλια και στη Σιθωνία, εφαρμόζει εδώ και τέσσερα χρόνια το πρόγραμμα της Συμβουλευτικής μέσω χορού και κίνησης σε ΑμεΑ. Ο πρώτος της μαθητής ήταν ο Χρήστος Πουρνάρας, ένας ενήλικας με βαριά νοητική υστέρηση και αυτισμό, ο οποίος έγινε γνωστός σε όλη την Ελλάδα για τα σπουδαία χορευτικά του κατορθώματα, όπως εξήγησε, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM» η κ. Σαχαρίδη.

«Ο Χρήστος είναι για μένα η ζωντανή απόδειξη πως όλα μπορούν να συμβούν, να αλλάξουν, να εξελιχθούν με το χορό. Ξεκίνησε να χορεύει μαζί μου, είχε πάθος και αγάπη από την αρχή και μάλιστα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία του και έχει συμμετάσχει στα μεγαλύτερα φεστιβάλ χορού ανά την Ελλάδα», εξηγεί η νεαρή δασκάλα χορού.

Όπως λέει, ο Χρήστος ήταν το παράδειγμα ώστε πολλοί, βλέποντας την εξέλιξή του και κυρίως την αλλαγή του προς το καλύτερο με την ενασχόληση του με τον χορό, να ξεκινήσουν να χορεύουν μαζί της. «Πλέον ασχολούμαι με πολλούς μαθητές που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού, έχουν διάσπαση προσοχής, Asperger, νοητική υστέρηση, κινητικά προβλήματα. Μιλάμε με την κίνηση, μέσω της οποίας αποτυπώνονται ελεύθερα όλα τα συναισθήματα», σημειώνει.

Οι μαθητές- χορευτές είναι ηλικίας από έξι έως και 30 ετών και τα είδη στα οποία χορεύουν, διαφέρουν κατά περίπτωση και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα. Μπορεί κάποιος να χορεύει ένα ελληνικό λαϊκό τραγούδι, ένα αισθαντικό ταγκό η ένα ρομαντικό βαλς.

Η κ. Σαχαρίδη επισημαίνει ότι για να ασχοληθεί κάποιος με τη χοροθεραπεία δεν απαιτείται κάποια ειδική γνώση χορού καθώς το συγκεκριμένο πρόγραμμα εστιάζει σε γνωστικές και συναισθηματικές λειτουργίες, οι οποίες είναι καταγεγραμμένες μέσα μας από τη στιγμή της γέννησής μας.

Όπως λέει χαρακτηριστικά, «από την περίοδο που ήμασταν μέσα στην κοιλιά της μητέρας μας, είχαμε κίνηση, χορεύαμε». Είναι μία σημαντική μέθοδος που βοηθά στην απελευθέρωση, κοινωνικοποίηση και ένταξη του ατόμου στο κοινωνικό σύνολο.

«Προσωπικά δεν εστιάζω στην ιδιαιτερότητα, αλλά σε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχει ο μαθητής και τον κάνουν μοναδικό. Ξεκινάμε με ιδιαίτερα μαθήματα και στην πορεία ο μαθητής εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ομάδας. Όλοι μπορούν να χορέψουν και να βρουν χαρά μέσα σε αυτό», λέει η δασκάλα χορού.

Η κοινωνική λειτουργός από τη Χαλκιδική, ολοκλήρωσε το πρώτο μεταπτυχιακό στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, με θέμα την «Κλινική ψυχική υγεία» και αυτήν την περίοδο φοιτά στο δεύτερο μεταπτυχιακό της Ιατρικής Σχολής του ΔΠΘ, με θέμα την «Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας». Επιπλέον είναι κάτοχος πτυχίου Βraille, συστήματος ανάγνωσης γραφής τυφλών στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, ώστε να μπορεί να διδάξει χορό και σε άτομα με προβλήματα όρασης.

*Τη συνέντευξη πήραν οι Αναστασία Τελιανίδου και Φάνης Γρηγοριάδης