ΝΕΪΠΛΣ. ΦΛΟΡΙΔΑ. («WP»). Καθώς ο τυφώνας «Ιαν» έπληξε τη Φλόριδα την περασμένη εβδομάδα, αφήνοντας τις γειτονιές της Νέιπλς σαν να τις είχε καταπιεί ποτάμι, ο Τζόνι Λόντερ (Johnny Lauder) βούτηξε στα θολά, γεμάτα συντρίμμια νερά από τα οποία άλλοι προσπαθούσαν να ξεφύγουν. Ο 49χρονος ήταν σε αποστολή να σώσει την 84χρονη μητέρα του, η οποία χρησιμοποιεί αναπηρικό καροτσάκι. Μένει λίγα τετράγωνα πιο πέρα και είχε τηλεφωνήσει πανικόβλητη την Τετάρτη καθώς το νερό που μπήκε στο σπίτι της έφτασε στο στήθος της.

«Αν περίμενα, δεν θα ήταν εδώ», είπε ο Λόντερ στην «Washington Post». «Και αυτή είναι η μαμά μου. Θα το έκανα για τη μαμά οποιουδήποτε άλλου ή οποιουδήποτε άλλου σε αυτή την κατάσταση».

Οι μετεωρολόγοι αρχικά είχαν προβλέψει ότι ο τυφώνας θα έπληττε την περιοχή του κόλπου της Τάμπα, αλλά το απόγευμα της Τρίτης, η τροχιά του στράφηκε προς τα νότια. Την επόμενη μέρα, έγινε ένας από τους πιο ισχυρούς τυφώνες που έπληξαν τη χώρα εδώ και δεκαετίες, φτάνοντας στη νοτιοδυτική Φλόριδα ως καταιγίδα κατηγορίας 4.

Η Νέιπλς αντιμετώπισε ένα άγριο κύμα καταιγίδας που πλημμύρισε σπίτια, γκρέμισε καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος και «άφησε την περιοχή στο κέντρο της πόλης να μοιάζει με την Ατλαντίδα», είπε ο Λόντερ. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο πρώην αστυνομικός του Σικάγου και δύτης διάσωσης είπε ότι ήταν έτοιμος να κάνει τα πάντα για να σώσει τη μητέρα του, Κάρεν, της οποίας τα πόδια έχουν ακρωτηριαστεί.

Ο Λόντερ, η μαμά του και ο γιος του έχουν όλοι σπίτια στην ίδια κοινότητα της Νέιπλς. Είχαν επιλέξει να μην αφήσουν τα σπίτια τους και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να προετοιμαστούν πριν χτυπήσει ο «Ιαν». Μόλις το έκανε, ο Λόντερ έμεινε στο σπίτι του γιου του. Η μητέρα του έμεινε σπίτι, όπως επέμενε.

«Είναι μια πολύ πεισματάρα 84χρονη γυναίκα», είπε ο Λόντερ.

Οταν ο «Ιαν» έφτασε για πρώτη φορά, τα πράγματα δεν φαίνονταν τόσο άσχημα, είπε. Αλλά μετά ο Λόντερ έριξε μια ματιά έξω από τα παράθυρα και «ήταν σαν να κοίταζε σε ένα ενυδρείο». Το νερό σύντομα άρχισε να αναβλύζει μέσα και να ανεβαίνει γρήγορα. Οι δύο γιοι του Λόντερ, η κοπέλα του γιου του και τα ζώα τους κατέφυγαν στη σοφίτα. Τότε πήρε το τηλεφώνημα από τη μητέρα του.

«Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να κουνηθώ», είπε ο Λόντερ. «Ετσι πήδηξα από το παράθυρο και άρχισα να περπατάω μέσα στο νερό».

Εξω, τα σημάδια της καταστροφής ήταν παντού – τα καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος λύγισαν, τα αυτοκίνητα παρασύρθηκαν και οικιακά είδη που τα παράσερνε το κύμα. Υπήρχαν όμως και σημάδια που έδιναν ελπίδα στον Λόντερ, σαν μια κάμπια που κατάφερε να κολλήσει στο καπέλο του και μία σανίδα που έμοιαζε να εμφανίστηκε από το πουθενά. «Ηταν σαν μια πράξη του Θεού όταν η σανίδα βρέθηκε να επιπλέει μπροστά μου», είπε. Πέρασε το μισό μίλι σε νερό που κινούνταν γρήγορα μέχρι τον λαιμό του μέχρι που τελικά έφτασε στη μαμά του. «Ηταν το πιο ευτυχισμένο χαμόγελο που δεν το είχα ποτέ μέχρι τότε», είπε ο Λόντερ.

Το σπίτι έμοιαζε με γυάλα ψαριού. Το νερό ήταν πάνω από τέσσερα πόδια βάθος, με έπιπλα, χαρτιά και αναμνηστικά να επιπλέουν γύρω από τη μητέρα του Λόντερ, η οποία ήταν βουτηγμένη και «έτρεμε σαν Τσιουάουα». Αφού ο Λόντερ την τύλιξε σε ένα σετ από στεγνά σεντόνια, στοίβαξε μερικά τραπέζια το ένα πάνω στο άλλο και οι δυο τους περίμεναν μέσα να υποχωρήσει το νερό, μέχρι που έφτασε ο μικρότερος γιος του Λόντερ για να βοηθήσει.

Αλλά καθώς επρόκειτο να φύγουν από την κατοικία της μητέρας του, συνειδητοποίησαν ότι μία από τις γειτόνισσες της Κάρεν χρειαζόταν βοήθεια. Καθώς ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει, ο γιος του Λόντερ έσπρωξε το αναπηρικό καροτσάκι της γιαγιάς του μέσα από το νερό -που ήταν τώρα κάτω από τη μέση του- ενώ ο Λόντερ μετέφερε την άλλη γυναίκα σε ένα ξενοδοχείο.

Είχαν σωθεί.