x
 

Αμερική

Κωνσταντίνα Παπαγεωργίου: Είναι επιθυμία και χρέος μου να υπηρετώ τους ηλικιωμένους

Είθισται στις συνεντεύξεις να κρατάμε τα προσχήματα και να κάνουμε προλόγους μέσα σε δημοσιογραφικές φόρμες πολύ συγκεκριμένες. Στην περίπτωση της Κωνσταντίνας Παπαγεωργίου θα ξεφύγω από τα τυπικά και θα την παρουσιάσω πρώτα ως την κόρη δυο πολύ αγαπημένων ανθρώπων, του Στέλιου και της Δώρας Παπαγεωργίου, που για 34 σχεδόν χρόνια μπαινοβγαίναμε στο «σπιτικό τους», την πανέμορφη και φιλόξενη ταβέρνα, «Ζήνωνας» στο 34-10 31st Ave, Astoria, που ήταν στέκι όλων των καλοφαγάδων και των απαιτητικών της ελληνικής και κυπριακής κοινότητας και όχι μόνον. Ηταν το πρώτο εστιατόριο που γνώρισα όταν πρωτοήρθα στην Αμερική και μου το σύστησαν σαν το πιο καλό στην Αστόρια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα κοριτσάκι… θα ήταν 13-14 …δεν θυμάμαι, μικροσκοπικό με μαύρα μαλάκια, πανέξυπνα ματάκια και αέρα επαγγελματία, που μου έφερε τα μοναδικά κιουπέπια. Την ρώτησα πώς την έλεγαν και μου απάντησε ντροπαλά Κωνσταντίνα.

Εχω την τιμή σήμερα να σας παρουσιάσω το κοριτσάκι του «Ζήνωνα» που συνάντησα πριν χρόνια, όταν ο Στέλιος την τράβαγε από το χέρι τα Σάββατα, για να την μάθει τι σημαίνει δουλειά. Τότε έκλαιγε, γιατί ήθελε να παίξει. Σήμερα, εξέχουσα δικηγόρος και συνέταιρος στην εταιρεία Vishnick McGovern Milizio LLP, η μικρότερη σε ηλικία που πέρασε ποτέ από την 50χρονη ιστορία της δικηγορικής αυτής εταιρείας, ευγνωμονεί τους γονείς της, γιατί την έμαθαν τι θα πει δουλειά και προσφορά, και λυπάται γιατί τα δικά της παιδιά δεν θα έχουν την ευκαιρία να φοιτήσουν στη μεγάλη σχολή του «Ζήνωνα», όπως έκανε εκείνη. Μέλος στο Hellenic Lawyers Association, δεύτερος αντιπρόεδρος στο Board of Directors στα 36 χρόνια της, μέλος του Δ.Σ. στην Hanac, και alumni του Αγίου Δημητρίου, γελάει ευτυχισμένη και μας διηγείται με την γλυκύτητα που την διακρίνει ιστορίες γι’ αυτήν, τους γονείς της, τον «Ζήνωνα».

Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε να γίνετε δικηγόρος;

Ο πατέρας μου με προωθούσε να γίνω δικηγόρος, γιατί γνώριζε ότι το εστιατόριο ήταν δύσκολη δουλειά. Με παρακίνησε να πάω σχολείο και να συνεχίσω με ανώτερες σπουδές. Στην αρχή ήθελα να δουλέψω στα Ηνωμένα Εθνη, με την ελπίδα κάθε νέου Κυπραίου να βοηθήσει στην επίλυση του Κυπριακού, αλλά ήταν μεγάλα τα όνειρά μου και χωρίς αισιόδοξη προοπτική. Τελικά τελείωσα Νομικά στο πανεπιστήμιο St. John και από εκεί ειδικεύτηκα στο Elder Law (Δίκαιο Τρίτης Ηλικίας), που μου άρεσε πάρα πολύ και στο Trust Law (Δίκαιο Καταπιστευμάτων). Στους τελευταίους μήνες των σπουδών μου και για τρία χρόνια, εργάστηκα δίπλα σε μια δικηγόρο στην Αστόρια που ειδικευόταν στο Elder και Law Trusts. Αρχισα σιγά σιγά να αποκτώ τους δικούς μου πελάτες και όταν έφυγα από εκεί βρήκα δουλειά αμέσως στην δικηγορική εταιρεία Vishnick McGovern Milizio LLP, όπου εδώ και 8 χρόνια ασχολούμαι με αυτό που αγαπώ περισσότερο.

Γιατί επιλέξατε το Δίκαιο της Τρίτης Ηλικίας και όχι κάποιο άλλο;

Μέσα από το Δίκαιο αυτό, μπορώ να βοηθήσω τους ηλικιωμένους να προστατέψουν την περιουσία τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι εργάζονται όλη την ζωή τους για να μαζέψουν λίγα χρήματα ή να φτιάξουν ένα σπίτι. Να μη χρειαστεί λοιπόν όλη τη ζωή τους που προσπαθούσαν να μαζέψουν λίγα χρήματα, να τα χάσουν μέσα σε μια νύχτα. Τους βοηθάω να προστατεύουν τα χρήματά τους, για να μπορούν να πάρουν βοήθεια από την κυβέρνηση, σε περίπτωση που έχουν ανάγκη. Σκεφτείτε, πως για να φέρει ένας ασθενής ή ανήμπορος μία γυναίκα στο σπίτι του, αν αρρωστήσει, κοστίζει κάπου δύο χιλιάδες δολάρια την εβδομάδα! Αυτό σημαίνει, ότι αυτά τα χρήματα, τα λίγα τα οποία μπορεί να έχουν μαζέψει, δεν είναι δυνατόν να τα χαλάνε κάθε μέρα για την υγεία τους, άρα πρέπει το κράτος να τους βοηθήσει. Το σύστημα αυτό βοηθάει πολύ τους ανθρώπους, γιατί ένας ηλικιωμένος μπορεί να έχει ένα σπίτι στην Αστόρια για παράδειγμα, το οποίο να κοστίζει $1 εκατομμύριο. Δεν μπορεί να πουλήσει το σπίτι του σε περίπτωση που αρρωστήσει για να έχει βοήθεια, άρα πρέπει να τον βοηθήσει το κράτος, όταν δεν έχει άλλο εισόδημα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δούλευαν σε εστιατόρια, ή ήταν γουναράδες και υδραυλικοί και δεν είχαν αγοράσει ιδιωτική ασφάλεια. Οταν φτάσουν στην ηλικία να πάρουν το Medicare, αυτό δεν σε καλύπτει να έχεις γυναίκα στο σπίτι σου. Αρα πρέπει να βασιστείς στο κράτος. Εγώ μέσα από την δουλειά μου δημιουργώ τις κατάλληλες προϋποθέσεις, ώστε οι ηλικιωμένοι να είναι προστατευμένοι, για οποιαδήποτε αντιξοότητα.

Παρατηρώ ότι υπάρχει μια έντονη συναισθηματική προσέγγιση από μέρους σας στο αντικείμενο της δουλειάς σας…

Από το σχολείο πάντα μου άρεσε να βοηθάω όχι μόνο τους ηλικιωμένους αλλά και τους νεότερους ανθρώπους, για να μπορούν κι αυτοί να βοηθήσουν την οικογένειά τους. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που με ευαισθητοποιεί. Οι άνθρωποι που ήρθαν εδώ στην Αμερική με τίποτα, όπως και οι παππούδες μας και οι γονείς μου οι ίδιοι, έχουν κάνει έναν τεράστιο αγώνα επιβίωσης, για να τα καταφέρουν. Οταν οι γονείς μου ήρθαν στην Αμερική, έπρεπε να δανειστούν λεφτά στην αρχή για να πάνε στον γιατρό. Επιθυμώ βαθειά λοιπόν να βοηθήσω αυτή την γενιά των ανθρώπων, που πάλεψαν και εργάστηκαν πάρα πολύ σκληρά, για να βγάλουν αυτά τα λίγα χρήματα, ώστε να μπορούν να έχουν ήρεμα γηρατειά, χωρίς να σκέφτονται ότι δεν θα υπάρχει κανένας να τους συμπαρασταθεί και να προστατεύσει ό,τι δούλεψαν και απόκτησαν. Πάρα πολλοί πελάτες μου είναι Ελληνες και χαίρομαι, γιατί μπορώ να τους βοηθήσω. Δεν είναι ένα εύκολο Δίκαιο το Elder Law. Είναι περίπλοκο και θέλει πολύ μεγάλη επεξήγηση. Οι άνθρωποι, οι οποίοι είναι ηλικιωμένοι και δεν έχουν πάει σχολείο, είναι δύσκολο να καταλάβουν, γιατί δούλευαν όλη τους τη ζωή και δεν μορφώθηκαν όπως και τα παιδιά τους.

Τι χρειάζεται να προσκομίσει ένας ηλικιωμένος για να ξεκινήσει η διαδικασία προστασίας της περιουσίας του;

Για να ξεκινήσει κάποιος αυτή διαδικασία πρέπει να ετοιμάσει τέσσερα έγγραφα, που είναι και τα βασικά έγγραφα, που μας χρειάζονται. Αυτά πρέπει να γίνουν πριν αρρωστήσει κάποιος και δεν μπορεί να παίρνει αποφάσεις. Με αυτά τα έγγραφα βάζουν κάποιον που εμπιστεύονται για να τους βοηθάει. Το πρώτο είναι ένα Γενικό Πληρεξούσιο, όπου με αυτό ορίζουν ένα πρόσωπο που θα τους αντιπροσωπεύει, για να κάνει όλες τις νομικές διαδικασίες. Το δεύτερο είναι Πληρεξούσιο Υγείας, το οποίο τους αντιπροσωπεύει στους γιατρούς, δηλαδή ποιος παίρνει τις αποφάσεις για το τι θέλουν και τι δεν θέλουν, ένας άνθρωπος που θα του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη να τους καθοδηγεί. Το τρίτο είναι η Διαθήκη εν ζωή (Living Will) το έγγραφο που περιγράφει τι θα θέλανε σε περίπτωση που φτάσουν στο τέλος της ζωής τους. Αυτό σημαίνει, αν κάποιος θέλει να τελειώσει άμεσα και σύντομα τη ζωή του ή να κρατηθεί μηχανικά στην ζωή για περισσότερο χρόνο και το τελευταίο είναι η Διαθήκη (Last Will), που δηλώνει τον κληρονόμο ή τους κληρονόμους που αφήνει ο θανών την περιουσία του. Αυτά τα τρία πρώτα έγγραφα ισχύουν, όσο ζουν, τα οποία είναι πολύ σημαντικά, γιατί αν αυτό το άτομο πάθει εγκεφαλικό ή μία άλλη ασθένεια, εξαιτίας της οποίας δεν θα μπορεί να μιλάει για τον εαυτό του, τότε αν δεν έχει ετοιμάσει αυτά τα τρία τα έγγραφα πρέπει να κάνουμε προσφυγή στο δικαστήριο, το οποίο θα ορίσει δικαστικό αντιπρόσωπο για να τον προσέχει. Αυτό όμως δεν είναι καλό ούτε και συμφέρον, γιατί κοστίζει πολλά χρήματα, είναι χρονοβόρο και κυρίως δεν είναι το ίδιο να ορίσεις εσύ έναν άνθρωπο που έχεις εμπιστοσύνη από το να σου ορίσει το δικαστήριο έναν οποιονδήποτε άνθρωπο. Δυστυχώς, πολλοί δεν το καταλαβαίνουν αυτό και νομίζουν ότι τους καλύπτει μόνον η διαθήκη, ενώ δεν ισχύει αυτό.

Πείτε μας για την ιδιαίτερα επιτυχημένη καριέρα σας στην δικηγορική εταιρεία Vishnick McGovern Milizio LLP, στην οποία είστε και συνέταιρος.

Ασκώ δικηγορία 11 χρόνια, αλλά στην Vishnick McGovern Milizio LLP είμαι οχτώ χρόνια, από το 2013. Είμαστε 16 δικηγόροι, εκ των οποίων οι επτά είμαστε συνέταιροι και ασχολούμαστε με πάσης φύσεως νομικές υποθέσεις, που σχετίζονται με Εργατικό Δίκαιο, Αστικό, Εταιρικό, ατυχήματα, μεσιτικά, Οικογενειακό Δίκαιο κ.λπ. Αγαπάμε τους πελάτες μας και μεταξύ μας είμαστε πολύ αγαπημένοι. Η καλή συνεργασία που έχουμε οι συνάδελφοι μεταξύ μας, βοηθάει πολύ την δουλειά μας, όχι μόνο να γίνεται καλύτερη, αλλά και να εκδικάζουμε με επιτυχία τις υποθέσεις μας.

Ποια είναι η σχέση σας με την Κύπρο;

Την αγαπάμε πάρα πολύ την Κύπρο και την επιθυμούμε πολύ. Θέλω να γυρίσω στο σπίτι των γονέων μου, γιατί δεν έχω πάει ποτέ, αλλά και κάτι με κρατάει όσο υπάρχουν Τούρκοι μέσα. Επρόκειτο να πάμε το 2020, αλλά δεν τα καταφέραμε λόγω του κορωνοϊού. Θα πάμε όμως αυτό το καλοκαίρι και θέλουμε πάρα πολύ τα παιδιά μας να γνωρίσουν την οικογένειά μας, τους συγγενείς, τους θείους μας, τα ξαδέρφια μας. Δυστυχώς οι παππούδες μας δεν ζουν πια. Ο άνδρας μου Τζόζεφ είναι Αγγλος και επίσης δικηγόρος, ο οποίος βαπτίστηκε και έχουμε δύο κόρες την Στέλλα 6 ετών και την Ολίβια 4 ετών. Ζούμε στην Αστόρια όπου εκεί μεγάλωσα, παντρευτήκαμε, βαφτίσαμε τα μωρά μας και σκοπεύουμε να συνεχίσουμε την ζωή μας εδώ.

Οι γονείς σας είναι δημοφιλείς και αγαπημένοι άνθρωποι στην Ομογένεια. Πόσο σας βοήθησαν στην πορεία της ζωής σας;

Δεν μπορούσα να έχω καλύτερους γονείς. Τους χρωστάω τα πάντα! Μου έδωσαν τη βάση μου, με μάθανε να δουλεύω και να βοηθάω τον κόσμο. Μεγαλώσαμε μέσα στον «Ζήνωνα» με τις αδελφές μου και κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να βοηθάμε την Κοινότητά μας που μας στήριζε και να βοηθάμε τους ανθρώπους που δεν μπορούσαν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Οι γονείς μου δεν έπαψαν λεπτό να με στηρίζουν. Τώρα με βοηθάνε με τα παιδιά. Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα από αυτά που κάνω αυτή τη στιγμή στη δουλειά μου. Πηγαίνουν τα παιδιά στο σχολείο, τα παίρνουν, τα ταΐζουν και πόσες άλλες προσφορές καθημερινές… Χωρίς δισταγμό σας λέω, ότι τα πάντα τα χρωστάω σ’ αυτούς και εγώ και οι αδελφές μου.

Σας λείπει ο «Ζήνωνας»;

Μας λείπει πάρα πολύ. Οι γονείς μου είναι συνταξιούχοι και οι δύο πια και τρέχουν με τα παιδιά μας και τα δικά μου και τα παιδιά από τις δυο αδελφές μου, της Ελενας και της Αγγέλας. Η αλήθεια είναι ότι δουλεύαμε πάρα πολύ σκληρά τα περασμένα χρόνια με τον κορωνοϊό. Ηταν πολλές ώρες και ήταν δύσκολο να κρατάμε τους εργαζόμενους. Οι γονείς μου έπρεπε να είναι συνέχεια εκεί και είχαν κουραστεί ούτως ή άλλως, πριν από τον κορωνοϊό, αλλά με τον κορωνοϊό ακόμα περισσότερο. Ξέρετε… ότι οι επιχειρήσεις της εστίασης είναι δύσκολες, πόσο μάλλον τώρα με έναν κορωνοϊό. Δούλευε και ο σύζυγος της αδερφής μου εκεί και αυτός κρατούσε ουσιαστικά τον «Ζήνωνα» τα τελευταία χρόνια με την βοήθεια των γονιών μου. Στο τέλος πήραμε την δύσκολη απόφαση να το κλείσουμε. Αυτά τα Χριστούγεννα ήταν τα πρώτα Χριστούγεννα, που δεν δούλεψαν. Η μητέρα μου δούλευε από τις 10 το βράδυ την παραμονή του Χριστουγέννων και έφευγε εφτά την νύχτα την ημέρα των Χριστουγέννων. Πήγαινε σπίτι κοιμόταν για 3 ώρες και γύρναγε πίσω στη δουλειά. Δούλευε 25 ώρες το εικοσιτετράωρο. Ηταν τα πρώτα Χριστούγεννα που ξύπνησαν και δεν ήταν στη δουλειά.

Είχατε τον «Ζήνωνα» περίπου 33 χρόνια. Πώς έγινε ιδιοκτησία του πατέρα σας;

Η μητέρα μου είναι από τον Αγιο Θεόδωρο Καρπασίας και ο πατέρας μου από το Μαραθόβουνο. Εφυγαν από τα σπίτια τους στα 13 χρόνια τους και πήγανε κάτω στη Λάρνακα στην Αγία Νάπα. Ηταν πρόσφυγες. Η μητέρα μου στα 13 της χρόνια ζούσε σε σκηνή για δύο χρόνια στα προσφυγικά. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς έζησε έτσι μέσα στην τέντα και ο πατέρας μου έμενε σε ένα άλλο ξενοδοχείο, που δεν το είχανε τελειώσει και ήτανε γιαπί. Οι γονείς μου γνωρίστηκαν στην Αγία Νάπα στο ξενοδοχείο που δούλευαν μαζί. Το 1984 φύγανε από την Κύπρο και ήρθαν στην Αμερική. Είχε έρθει πρώτα ο πατέρας μου και μετά από αυτόν, τριών μηνών έγκυος σε μένα η μητέρα μου. Ο πατέρας μου δούλευε τρεις δουλειές για να επιβιώσουμε. Η πρώτη του δουλειά ήταν σε ένα ξενοδοχείο ως σεφ, η δεύτερη σε ένα παλιό ελληνικό εστιατόριο το «Τίβολι», και η τρίτη στον «Ζήνωνα», όπου έφτιαχνε καφέδες, γιατί ο «Ζήνωνας» ήταν καφενείο για τους Κυπραίους. Επάνω ήταν το καφενείο και κάτω ήταν το εστιατόριο. Το 1988 ο «Ζήνωνας» δεν πήγαινε καλά και ο ιδιοκτήτης ρώτησε τον πατέρα μου, αν θέλει να αγοράσει το εστιατόριο. Ο πατέρας μου το αγόρασε και για ένα χρόνο δεν δούλευε καλά. Φοβήθηκε τότε και σκεφτόταν να το κλείσει, αλλά μετά από ένα χρόνο και συγκεκριμένα την 1η Μαρτίου του 1989 γέμισε για πρώτη φορά ο «Ζήνωνας» με πολύ κόσμο. Επειδή η μέρα αυτή ήταν τυχερή γιατί γεννήθηκε η αδερφή μου, ο πατέρας μου το θεώρησε σαν σημάδι, ότι έπρεπε να κρατήσουμε τον «Ζήνωνα». Από κείνη τη ημέρα πέρασαν 33 χρόνια με ένα εστιατόριο γεμάτο! Πολλοί απ’ αυτούς που εργαζόντουσαν μέσα στο εστιατόριο είναι σήμερα πελάτες μου.

Εργαστήκατε ποτέ στον «Ζήνωνα»;

Ημουν τριών χρόνων όταν πήραν τον «Ζήνωνα» οι γονείς μου. Θυμάμαι ότι πάντα ήμασταν στο μαγαζί. Αρχίσαμε να δουλεύουμε από τα 12 χρόνια μας. Σαν μεγαλύτερη που ήμουν, ο πατέρας μου τα Σάββατα με τραβούσε από το χέρι και έκλαιγα. Δεν ήθελα καθόλου να δουλεύω, μέχρι να πάω στο μαγαζί βέβαια, γιατί μόλις έφτανα στην πόρτα καθάριζα τα μάτια μου και άρχιζα την δουλειά. Ηθελα σαν παιδί να μένω σπίτι το Σάββατο και να παίζω με τις αδελφές μου, να κάνω και εγώ τα δικά μου στο σπίτι. Ο πατέρας μου ήξερε πως μπορούσα να παίξω άλλες ώρες. Αλλωστε ήμουν 12 ετών και έπρεπε να αρχίσω να μαθαίνω να δουλεύω. Αυτό που με πονάει πολύ σήμερα, είναι ότι ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα μπορούσαν τα παιδιά μου να μάθουν να δουλεύουν σε ένα άλλο περιβάλλον, εκτός από τον «Ζήνωνα».

Αγαπάτε πολύ την δουλειά σας. Εχετε χρόνο για άλλες παράλληλες δραστηριότητες;

Μου αρέσει να βλέπω τον κόσμο και να ταξιδεύω μαζί με τα παιδιά μου. Θεωρώ απαραίτητο να ανοίγουν τα μάτια τους, να μαθαίνουν άλλες κουλτούρες, το πώς είναι και πώς ζει ο κόσμος έξω από το σπίτι μας. Δουλεύω πάρα πολλές ώρες. Οταν θα φύγω από τη δουλειά θα πάω σπίτι να βάλω τα παιδιά να κοιμηθούν και μετά συνεχίζω να δουλεύω, γιατί αγαπάω αυτό που κάνω και η κούραση ξεχνιέται. Μου δίνει δύναμη το ότι μπορώ να βοηθάω τους ανθρώπους, να τους μαθαίνω τι πρέπει να κάνουν, για να βοηθήσουν τον εαυτό τους και να προστατέψουν την περιουσία τους και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα. Μου αρέσει να πηγαίνω στις εκκλησίες, στους συλλόγους, να αναμειγνύομαι γενικά με τις ελληνικές κοινότητες και το ελληνικό στοιχείο, να μιλάω στον κόσμο, να κάνω ομιλίες στους συλλόγους. Και όλα αυτά μπορώ να τα κάνω γιατί οι γονείς μου στέκονται ακλόνητα δίπλα μου. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτούς!!!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η υπουργός Εσωτερικών της Ελλάδος Νίκη Κεραμέως επισκέφθηκε την Αρχιεπισκοπή Αμερικής και είχε συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο για την επιστολική ψήφος.

ΠΙΟ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΑ

Αντίλογος

Παρενέβη, διαβάζω, ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, για να τεθεί σε διαθεσιμότητα ο δημόσιος υπάλληλος που συνελήφθη για εμπλοκή του στην υπόθεση της 12χρονης στα Σεπόλια.

Εκδηλώσεις

ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ. Μέσα σε ιδιαίτερα συγκινητικό κλίμα πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18 Ιουνίου η τελετή αποφοίτησης της 8ης τάξης του Ημερήσιου Ελληνικού Σχολείου “Αργύριος Φάντης” στον Καθεδρικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Μπρούκλιν.

Πολιτισμός

Η πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας Μαρίνα Πλούμπη, μας χάρισε φέτος ένα παιδικό βιβλίο ξεχωριστό και μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα.

ΒΙΝΤΕΟ