ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Για περισσότερο από έναν αιώνα, η Λέσι Μπένινγκ Φιλντ Ραντλ (Lessie Benning Field Randle), μία από τους τελευταίους γνωστούς επιζήσαντες της σφαγής στην Τάλσα (Tulsa) το 1921, ζούσε με τις οδυνηρές λεπτομέρειες εκείνης της άνοιξης. Για δεκαετίες, θυμάται τη φωτιά που έπληξε τη γειτονιά της, το Γκρίνγουντ, και το ξέφρενο ταξίδι με τη γιαγιά της στην ασφάλεια ενός εκθεσιακού χώρου.

Τα 109α γενέθλια της κυρίας Ραντλ είναι την Παρασκευή. Ηταν 6 ετών όταν ένας λευκός όχλος επιτέθηκε στον Γκρίνγουντ με αδιάκριτη βία που προκάλεσε θάνατο και καταστροφή διαγράφοντας μεγάλο μέρος της υπόσχεσης οικονομικής σταθερότητας για τις μελλοντικές γενιές.

Πάνω από έναν αιώνα, η κυρία Ραντλ είδε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και την εκλογή του πρώτου μαύρου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών και αναλογίστηκε αν οι άνθρωποι της γειτονιάς της θα έβλεπαν ποτέ κάποιο είδος δικαιοσύνης. Αυτή και η μόνη άλλη γνωστή επιζήσασα, η Βαϊόλα Φλέτσερ (Viola Fletcher), 109 ετών, ενώνονται σε μια ιστορική νομική μάχη για να αναγκάσουν την πόλη της Τάλσα και άλλους να απαντήσουν για τη σφαγή.

«Θα ήθελα να δω δικαιοσύνη. Εχει περάσει ο καιρός. Θα ήθελα να το δω όλο αυτό να ξεκαθαρίζει και να ακολουθήσουμε τον σωστό δρόμο», είπε η κ. Ραντλ σε συνέντευξή της από την κατοικία της στην Τάλσα. «Αλλά δεν ξέρω αν θα το δω ποτέ αυτό».

Τη Δευτέρα, μια ομάδα δικηγόρων που εκπροσωπούν την κυρία Ραντλ, την κυρία Φλέτσερ και την περιουσία του Χιουζ Βαν Ελις -του μικρότερου αδερφού της κ. Φλέτσερ που πέθανε στα 102 του τον περασμένο μήνα- προχώρησαν σε αυτό που θεωρούν ως το τελευταίο νομικό βήμα στη μακρά τους περίοδο αναζήτησης δικαιοσύνης.

Κατέθεσαν μια τελευταία έγκληση στο Ανώτατο Δικαστήριο της Οκλαχόμα για να εξετάσουν εάν μια προηγούμενη απόρριψη από δικαστή περιφερειακού δικαστηρίου, την Κάρολιν Γουόλ (Caroline Wall), ήταν σωστή. Εάν το δικαστήριο επιβεβαιώσει την απόρριψη του κατώτερου δικαστηρίου, η υπόθεση θα έχει τελειώσει. Εάν ανατραπεί η απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου, η υπόθεση θα προχωρήσει.

Ο τερματισμός της υπόθεσης χωρίς δίκη, είπε, θα ήταν υποβάθμιση του αγώνα για τη φυλετική δικαιοσύνη. «Υποστηρίζει την πρόταση ότι οι άνθρωποι μπορούν να βομβαρδιστούν από τον ουρανό, να καούν τα σπίτια τους, να δολοφονηθούν, να τους πάρουν όλα τα υπάρχοντά τους και κυριολεκτικά, τίποτα δεν μπορεί να γίνει γι’ αυτό», είπε ο κ. Σόλομον-Σίμονς (Solomon-Simmons). «Λέει, ‘γεια, μπορούμε να το κάνουμε αυτό ατιμώρητα’».

Αξιωματούχοι της πολιτείας και της πόλης έχουν πει ότι δεν μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνοι για γεγονότα που συνέβησαν πριν από έναν αιώνα.

Στα δικαστικά έγγραφα, ο Κέβιν ΜακΚλουρ (Kevin McClure), βοηθός γενικός εισαγγελέας για την Οκλαχόμα, έγραψε ότι οι επιζώντες «απέτυχαν να ισχυριστούν σωστά» πώς θα μπορούσαν να ευθύνονται οι υπηρεσίες της Οκλαχόμα.

Η σφαγή, ένα από τα χειρότερα επεισόδια φυλετικής βίας στην αμερικανική Ιστορία, ξεκίνησε με μια κατηγορία. Στις 31 Μαΐου 1921, ένας λευκός όχλος συγκεντρώθηκε έξω από ένα δικαστήριο της κομητείας όπου κρατούνταν ο Ντικ Ρόουλαντ, ένας νεαρός μαύρος, με τους ισχυρισμούς ότι είχε επιτεθεί σε μια νεαρή λευκή γυναίκα. Απολογισμός: πάνω από 300 νεκροί, 8000 άστεγοι και 1500 πυρπολημένα σπίτια.

Πηγή: «New York Times»