Σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της προεκλογικής του εκστρατείας για την προεδρία, ο Τζο Μπάιντεν υποσχέθηκε ότι θα ήταν ο πρώτος πρόεδρος στην Ιστορία των ΗΠΑ που αν του παρουσιαζόταν η ευκαιρία θα επέλεγε μία μαύρη γυναίκα για τον εφ’ όρου ζωής διορισμό στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας.

Προχθές, σε μία εκδήλωση στον Λευκό Οίκο, όπου ο δικαστής Στέφαν Μπρέιερ (Stephen Breyer) ανακοίνωσε επίσημα ότι στο τέλος της φετινής χρονιάς της λειτουργίας του Δικαστηρίου, δηλαδή τον Ιούνιο, θα υποβάλλει την παραίτησή του από την θέση του στο Ανώτατο Δικαστήριο, ο Μπάιντεν επιβεβαίωσε ότι προτίθεται να υλοποιήσει την προεκλογική του υπόσχεση.

Είμαι από τους τελευταίους που θα αρνιόταν ή θα αδιαφορούσε για τον ρατσισμό, τις αδικίες, την καταπίεση που έχουν υποστεί οι Αφροαμερικανοί από την άφιξή τους ως σκλάβοι στην Αμερική, το 1619, μέχρι και σήμερα.

Και θα ήμουνα από τους τελευταίους που δεν θα υποστήριζα την ανάγκη για την εξάλειψη του ρατσισμού. Για την εξασφάλιση της ισότητας μεταξύ όλων των φυλών και εθνικοτήτων που απαρτίζουν την αμερικανική κοινωνία.

(Οταν κάποτε ρώτησα τον αείμνηστο Ιάκωβο γιατί διαδήλωσε μαζί με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στην Σέλμα της Αλαμπάμα, μου απάντησε «γιατί αισθανόμουν δεύτερης κατηγορίας πολίτης στην Ιμβρο»).

Και δεν διαφεύγει της προσοχής μου επίσης ότι τόσο η νομοθεσία όσο και η πίεση της κοινής γνώμης έχουν επιστρατευτεί για να διορθωθούν αδικίες σε βάρος εθνικών μειονοτήτων.

Ωστόσο, ανησυχώ ότι ο περιορισμός στην επιλογή υποψηφίου για το Ανώτατο Δικαστήριο σε μία συγκεκριμένη φυλετική ομάδα και γένος, πρώτον, μπορεί να στερήσει από το Ανώτατο Δικαστήριο, τον καλύτερο δυνατό υποψήφιο γενικότερα και, δεύτερον, ότι προκαλείται η δημιουργία αισθήματος της αντίστροφης αδικίας σε άλλους.

Προσέξτε, δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν μαύρες γυναίκες υποψήφιες με άριστα προσόντα για την θέση αυτή.

Ασφαλώς και θα υπάρχουν και μάλιστα πολλές.

Ωστόσο, θεωρώ πως περιορίζοντας την επιλογή σε μια συγκεκριμένη ομάδα, και αυτές αδικούνται και εκπέμπεται ένα λανθασμένο μήνυμα όσον αφορά την σημασία της αξιοκρατίας.

Και, επιπλέον, επειδή όλες οι αποφάσεις των πολιτικών περιέχουν αναγκαστικά και το στοιχείο της πολιτικής σκοπιμότητας, ανησυχώ για το μήνυμα που η διαδικασία αυτή στέλνει σε αυτούς που ήδη θεωρούν τον εαυτό τους περιθωριοποιημένο, όπως πολλοί υποστηρικτές του Τραμπ.

Συμπερασματικά, ενώ θεωρώ απαραίτητο να έχουν όλοι οι Αμερικανοί τις ίδιες  ευκαιρίες στη ζωή, και επειδή γνωρίζω ότι αυτό είναι ακατόρθωτο -για παράδειγμα άλλες ευκαιρίες έχει το παιδί που γεννήθηκε στην Park Ave κι άλλες αυτό που γεννήθηκε στο Xάρλεμ- o νομοθέτης οφείλει να φροντίζει να εξισορροπεί τους όρους ανταγωνισμού όσο γίνεται. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, μη υψηλής σημασίας, να γέρνει την πλάστιγγα ελαφρώς προς τους αδύναμους και τους αδικημένους.

Οταν όμως η διάκριση σε ανώτατες θέσεις γίνεται πολιτική της χώρας, τότε στο τέλος της ημέρας και το κράτος εξασθενίζει και μειώνονται οι ευκαιρίες  προς όλους, συμπεριλαμβανομένων κι αυτών που την θέση τους προσπαθείς να βελτιώσεις.