Δυο χρόνια με μια πανδημία στη ζωή μας. Δυο χρόνια με την αίσθηση του φόβου του θανάτου, που πολλοί την αποπροσανατόλισαν προσπαθώντας να την μετατρέψουν σε αυτογνωσία, χρήσιμη είναι η αλήθεια σε δύσκολες εποχές. Οχι ότι έχουν άδικο, ότι αυτό μπορεί να συμβεί στην έξαρση ενός ιού, αλλά η αυτογνωσία σε δύσκολους καιρούς, μπαίνει στο πρόγραμμα όσων την είχαν και  από πριν κατακτήσει και βρίσκουν ευκαιρία να την επανεξετάσουν. Ο απλός άνθρωπος, ο βιοπαλαιστής που οι περισσότεροι είναι, δεν ζουν υπό την σκιά του Σωκράτη και δεν τους ενδιαφέρει να αναμετρηθούν με το εγώ τους και τον προσδιορισμό του τέτοιες εποχές. Εχουν την έγνοια, ότι έχασαν τη δουλειά τους, τους πιθανούς κόπους χρόνων ολάκερων, ότι δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι τους ή τα βασικά έξοδα των παιδιών τους, ότι η υγεία τους κλονίστηκε, ακόμα και ότι έχασαν αγαπημένους ανθρώπους από έναν ιό που ακύρωσε το παρελθόν τους εν μια νυκτί.

Ο κόσμος αυτός που καταρρέει τα δυο τελευταία χρόνια, δεν ήταν ιδανικός, ούτε σωστός. Αλλά αυτός που περιμένει στη σειρά να τον αντικαταστήσει ποιος μας εγγυάται, ότι θα είναι καλύτερος; Το 2021, αυτή η εχθρική χρονιά, αποχωρεί αφήνοντας πίσω νεκρούς, δυστυχισμένους, άρρωστους, και πολύ κουρασμένους ανθρώπους. Αποχωρεί αφήνοντας πίσω πολλή τρέλα, πολύ έγκλημα και βγάζοντας στην επιφάνεια τις τεράστιες σεξιστικές και φυλετικές διακρίσεις, που άφησαν το αποτύπωμά τους στα σπίτια, στα νοσοκομεία, στα γηροκομεία, στους δρόμους στις φτωχογειτονιές. Οι βιασμοί γυναικών μεγιστοποιήθηκαν, μαύροι, σπανιόλοι, μοναχικά γηρατειά,   ζητιάνοι κατακεραυνώθηκαν από τον κορωνοϊό και ένα μικρό ποσοστό της ανθρωπότητας πλούτισε ακόμα περισσότερο από το εμπόριο φαρμάκων, μασκών  και εμβολίων.

Ναι… είμαστε ευγνώμονες στους επιστήμονες που έφτιαξαν μέσα σε μήνες εμβόλια και έσωσαν ζωές. Η σχετική κερδοσκοπία γίνεται μέρος του  ιστορικού αφορισμού, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», προσφιλούς, όπως αποδεικνύεται διαχρονικά παντός καιρού.

Και τώρα φτάσαμε στα Χριστούγεννα και με απόσταση αναπνοής θα δεχτούμε το 2022 με καχυποψία, με αγωνία, με χιλιάδες ερωτηματικά για τη ζωή μας, τα παιδιά μας, το μέλλον που δεν ατενίζουμε πια με αγάπη και αισιοδοξία. Ναι όλα σκοτεινά φαίνονται, όλα αβέβαια. Αλλά η ανθρώπινη ευέλικτη ψυχή μας, δεν το βάζει κάτω. Αιώνες τώρα καταφέρνει να ελίσσεται επάνω στη μικρή αυτή σφαίρα και να ξεπερνάει κάθε τι με την μεγαλοψυχία, την αγάπη και την πίστη, τρία δώρα που της χάρισαν οι Μάγοι του Σύμπαντος, στην μεγάλη φάτνη των εκατομμυρίων γαλαξιών που γεννήθηκε.

Χριστούγεννα πάλι και η Γέννηση Του Χριστού δεν έχει χάσει το νόημά της, γιατί βρίσκεται στο πανανθρώπινο αιώνιο υποσυνείδητο και το κοσμεί με το αστέρι της Βηθλεέμ. Ας ευχηθούμε ακόμα μια φορά Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος. Ας προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από τις συμφορές της πανδημίας για λίγες μέρες και ας φέρουμε την αγαπημένη αίσθηση της γιορτής πάλι στο σπίτι μας και στις συνήθειές μας. Ας κάνουμε πράγματα απλά, παραδοσιακά, να μας φέρουν την ανακούφιση και την τρυφεράδα που χάσαμε. Ας αγκαλιάσουμε τους δικούς μας, χωρίς να φοβόμαστε. Ας  κάτσουμε γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, να τραγουδήσουμε τα κάλαντα, ας βάλουμε τα καινούργια παπούτσια των παιδιών μας στην πόρτα να τα γεμίσει ο Αϊ Βασίλης με δώρα, ας τα πάμε βόλτα στο παγοδρόμιο, στο θέατρο, στο μπαλέτο. Ας επισκεφτούμε τα ορφανά, τους φυλακισμένους, τους άπορους, τους δικούς μας αγαπημένους ξεχασμένους ανθρώπους. Ας προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε τον ενθουσιασμό που χάσαμε τα δυο αυτά δύσκολα χρόνια. Ας γελάσουμε, ας συγκινηθούμε, ας κάνουμε κάτι καινούργιο και ας είναι για μια μέρα μόνο. Και λίγες ώρες χαράς ακόμα αξίζουν μια ζωή. Πιστέψτε με. Το έχω ζήσει!