x
 

Αμερική

Λου Κάτσος: Η Διασπορά αγαπάει την Ελλάδα. Θα σκότωνε γι’ αυτήν!

Αν θεωρήσουμε στράτευση τη διαρκή εξυπηρέτηση της κοινωνικής συνείδησης, τότε, ο Λου Κάτσος σαν ένα ενεργό μέρος αυτής, είναι στρατευμένος. Στο πρόσωπό του υπάρχει ενότητα ζωής και έργου, που σπάνια έχει επιτευχθεί από επιχειρηματίες της δικής του εμβέλειας. Αυτός ο κορυφαίος στον βιομηχανικό κύκλο της Νέας Υόρκης, που διαχειρίζεται κατασκευαστικά έργα, που ξεπερνάνε τα εκατομμύρια τετραγωνικά πόδια, είναι ένας πρωτοπόρος «συνδικαλιστής» και ακτιβιστής μιας επιχειρηματικής και πολιτιστικής συμμαχίας EMBCA (East Mediterranean Business Cultural Alliance), που αγωνίζεται για την προβολή και την ενότητα του Ελληνισμού και των δικαιωμάτων του στη διεθνή σκηνή, με ποικίλους τρόπους. Τα ενδιαφέροντά του είναι ασταμάτητα, το ίδιο και το πάθος που τα επιλέγει.
Ο προβληματισμός του για το «Παιδομάζωμα» επί Τουρκοκρατίας ευαισθητοποιήθηκε ακόμα περισσότερο για τους υιοθετημένους, μετά τον Β’ΠΠ (1948-1968), και σήμερα έχει ταχθεί δίπλα στη μάχη που δίνουν να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα.
Ελεύθερο πνεύμα, με βαθειά καλλιέργεια και μόρφωση ο Λου Κάτσος κάνει εκστρατείες για τη διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας, όπου οι Ελληνες της Διασποράς θα συνομιλούν επί ίσοις όροις με τη Μητέρα Πατρίδα, θα αποκτήσουν το εκλογικό δικαίωμα που έχουν στερηθεί και όσοι υιοθετήθηκαν στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια θα αποκτήσουν την υπηκοότητα, που τους ανήκει δικαιωματικά. Η Ελλάδα έχει ανάγκη να συνδεθεί με τους διαδοχικούς διαχωρισμούς της, με το αποκομμένο της κομμάτι, τη Διασπορά. Αρκεί να πάψει να είναι μονίμως παρούσα και απρόσιτη.

Πώς ευαισθητοποιηθήκατε για το θέμα αυτό;

Από τις πλατφόρμες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που ασχολούνται με τη Γενεαλογία. Η δική μου η ενασχόληση έχει να κάνει περισσότερο με την Επανάσταση του ’21 και μέσα στα θέματα που αναπτύξαμε στο EMBCA (Eastern Mediterranean Business Culture Alliance) ήταν το θέμα που αφορούσε τα Ελληνόπουλα, που υιοθετήθηκαν από την Ελλάδα στην Αμερική. Σας θυμίζω τον συνταγματάρχη Λουκά Μίλλερ, τον πρώτο Ελληνα βουλευτή στο κοινοβουλευτικό Σώμα των ΗΠΑ το 1891, ο οποίος ήταν υιοθετημένος από Ελληνίδα μάνα που οι Τούρκοι δολοφόνησαν τον άνδρα της. Αρχίσαμε στο EMBCA λοιπόν να κάνουμε εκδηλώσεις τον Ιούλιο του 2020 και παρουσίασα μια θεματολογία που περιελάβανε το πώς η Επανάσταση επηρέασε την Αμερική, αλλά και τη διεθνή σκηνή. Προσωπικά ασχολούμαι με την Ελληνική Γενεαλογία πολλά χρόνια, γιατί έχω μια ιδιαίτερη έφεση και γνώση της ιστορίας και είχα οργανώσει πριν 6 χρόνια το πρώτο Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συνέδριο Γενεαλογίας (Hellenic American National Genealogy Conference). Ετσι αυτή η κινητικότητα για το θέμα των υιοθεσιών που υπάρχει σήμερα, ξεκίνησε από τις πλατφόρμες αυτές, όπως η «Hellenic Genealogy Geek», η οποία σε παραπέμπει επίσης σε πολλά website σχετικά με την Ελληνική Γενεαλογία. Ημουν εκεί από την αρχή που δημιουργήθηκε αυτή η πλατφόρμα, που ξεκίνησε με 1000 ανθρώπους και τώρα έχει γύρω στις 30.000. Μια άλλη πλατφόρμα είναι η «Μy Greek Roots Group» που απαριθμεί 19.000 μέλη και η «Greek Achestry and History» με 13.000 μέλη.

Πού σας οδήγησαν αυτές οι πλατφόρμες;

Ο κ. Ηλίας Κάτσος. Φωτογραφία αρχείου: «Εθνικός Κήρυξ»/Κώστας Μπέη.
Ο κ. Ηλίας Κάτσος. Φωτογραφία αρχείου: «Εθνικός Κήρυξ»/Κώστας Μπέη.

Παρατήρησα, ότι πολλοί άνθρωποι που ήταν ορφανοί έψαχναν να βρουν τις ρίζες τους μέσα από αυτά τα sites. Πριν χρόνια δεν υπήρχαν καν αυτές οι πλατφόρμες και οι άνθρωποι δεν ήξεραν τι σημαίνει γενεαλογία. Οταν διαπίστωσα αυτές τις αναζητήσεις για τις οικογένειές τους, το δικαίωμά τους να είναι Ελληνες και τις δυσκολίες για την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας, άρχισα να τις θέτω σαν θέματα προς συζήτηση δημόσια.
Σε ένα από αυτούς τους δημόσιους διαλόγους, η Gonda Van Steen, που τότε είχε εκδώσει το βιβλίο της για τις υιοθεσίες, «Adoption Memory and Cold War Greece-Kid proquo?», με πλησίασε και έτσι αρχίσαμε να συνομιλούμε για το θέμα των υιοθεσιών. Αφού διάβασα το βιβλίο της, αποφάσισα να βάλω το θέμα αυτό μέσα στις εκδηλώσεις μου για την Ελληνική Επανάσταση. Μετά κάναμε στην EMBCA ένα πάνελ ακτιβισμού αποκλειστικά και μόνο για αυτό το θέμα, με τίτλο «Unfinished Business» για τις μεταπολεμικές υιοθεσίες.

Ποιες είναι συνοπτικά οι «Unfinished Business»;

Οι άνθρωποι υιοθετήθηκαν άλλοι από Ελληνοαμερικανούς γονείς και άλλοι από Αμερικανούς και Εβραίους. Οταν ανακάλυψαν τις πραγματικές οικογένειές τους, το επόμενο βήμα τους ήταν να θέλουν να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα, κάτι το οποίο δεν ήταν το πιο εύκολο στην Ελλάδα. Η γραφειοκρατική δομή στην Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη να διαχειριστεί αυτό το κύμα ανθρώπων, γιατί για να πάρει κάποιος ελληνική υπηκοότητα χρειάζεται πολλά έγγραφα. Το πρόβλημα με την ελληνική υπηκοότητα παραμένει «δυσκίνητο» ακόμα και για τους ανθρώπους που έχουν έτοιμα όλα τα έγγραφα που χρειάζεται η ελληνική κυβέρνηση. Υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι που θέλουν να πάρουν την υπηκοότητα και μπορεί να πάρει χρόνια για να τους την δώσουν. Πολλοί άνθρωποι εγκαταλείπουν, γιατί κουράζονται, αφού η ελληνική κυβέρνηση μπλοκάρει αυτή τη διαδικασία. Γεννήθηκα στην Ελλάδα και ήρθα εδώ πριν 65 χρόνια. Αν και γεννήθηκα στην Ελλάδα με όλα τα χαρτιά μου σε πληρότητα, μου πήρε 7 χρόνια για να πάρω τη διπλή μου υπηκοότητα. Αλλά ήμουν χαλαρός και περίμενα. Ηξερα ότι δεν ήθελαν να μου την δώσουν, αλλά δεν ενοχλήθηκα καθόλου.

Δηλαδή Ελληνες που εμποδίζονται να γίνουν Ελληνες από το ίδιο το ελληνικό κράτος…

Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πολλά χαρτιά και πολλές φορές δεν έχουν τίποτα, αφού μπορεί απλά να τους εγκατέλειψαν σε ένα καλάθι έξω από ένα ορφανοτροφείο. Το θέμα είναι πολύπλοκο. Οπως ξέρετε, όμως, στο Σύνταγμα της Ελλάδας υπάρχει το απόλυτο δικαίωμα, όταν έχεις Ελληνες γονείς, να γίνεις Ελληνας πολίτης. Αυτό το θέμα θέλουμε να γνωστοποιήσουμε, γιατί είναι πολύ σοβαρό. Ανθρωποι που είναι Ελληνες να μην μπορούν να γίνουν Ελληνες. Νομίζω, ότι η κυβέρνηση έχει αρχίσει να κάνει κάποιες παραχωρήσεις σταδιακά, γιατί η πίεση που ασκείται όλο και μεγαλώνει. Η Gonda Van Steen και η Μαίρη Καρδαρά έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες με το υπουργείο, να προωθήσουν το θέμα το σχετικό με τα έγγραφα και την υπηκοότητα. Γίνονται έντονες συζητήσεις, γιατί η κυβέρνηση διστάζει λόγω της τεράστιας γραφειοκρατίας. Δεν είναι ότι αρνούνται, αλλά εν γένει η γραφειοκρατία δεν κινείται γρήγορα. Για να κινηθεί γρήγορα πρέπει να έχει πολιτική πίεση. Στην περίπτωση των υιοθετημένων, που θέλουν να πάρουν υπηκοότητα, δεν υπάρχει καμμία πολιτική πίεση και κανείς δεν ασχολείται με το θέμα, οπότε η γραφειοκρατία συνεχίζει με τον τρόπο που ξέρει. Το θέμα είναι πολύπλοκο. Αλλοι έδιναν τα παιδιά γιατί δεν παντρεύτηκαν, άλλοι γιατί ήταν φτωχοί, άλλοι γιατί δεν ήξεραν τον πατέρα. Τα έδιναν όμως με την ελπίδα να έχουν μια καλύτερη ζωή στην Αμερική, ή οπουδήποτε αλλού. Μιλάμε για Β’ ΠΠ, με πολύ θάνατο και φτώχεια. Η Ελλάδα πρέπει να καλωσορίσει όλους αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και όλη τη Διασπορά. Προσπαθούμε να είμαστε Ελληνες και μας διώχνει η κάθε κυβέρνηση. Οταν έρχονται εδώ όμως, μας λένε «you have to help the πατρίδα», αλλά όταν ζητάμε να γίνουμε Ελληνες σου λένε «περίμενε 10 χρόνια».

Είναι αλήθεια, ότι η Ελλάδα έχει μια επιφύλαξη με την Διασπορά, η οποία δεν προέρχεται μόνο από την Αριστερά. Πού την αποδίδετε;

Φοβούνται τη Διασπορά. Φοβούνται την ψήφο μας, γι’ αυτό και σκέφτονται να δώσουν την υπηκοότητα. Οι Ελληνες που ζουν στον τόπο αυτόν τα τελευταία σχεδόν 200 χρόνια δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Αυτό είναι η προσωπική μου άποψη. Δεν καταλαβαίνουν όμως, ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, γιατί η Διασπορά αγαπάει αυτό το έθνος! Η Διασπορά είναι εδώ για την Ελλάδα. Θα σκότωνε γι’ αυτήν! Δεν το καταλαβαίνουν. Φοβούνται. Οσο για τη Νέα Δημοκρατία, μπορεί να είναι πιο κοντά πολιτικά στη Διασπορά και ο Σύριζα να φοβάται την ψήφο τους, αλλά στο μυαλό όλων υπάρχει πάντα η σκέψη, τού τι έγινε επί Χούντας. Θεωρούν ότι η Διασπορά πήρε το μέρος της Χούντας εκείνη την εποχή. Δεν κατανοούν, ότι έχουμε πια καινούργιες γενιές Ελληνοαμερικανών και πρέπει να δημιουργήσουμε διάλογο! Δεν μπορείς να ζητάς βοήθεια από τους ανθρώπους, όταν δεν ενδιαφέρεσαι να τους βοηθήσεις να σε βοηθήσουν!

Και όλα αυτά τα «πήγαινε – έλα» των υπουργών και εκπροσώπων του ελληνικού κράτους τόσα χρόνια δεν έχουν αποφέρει κάποιο αποτέλεσμα;

Είναι σοβαρό το θέμα, το ότι δεν ξέρουν ποιοι είναι οι ηγέτες. Οταν οι υπουργοί και οι εκπρόσωποί τους έρχονται εδώ και μιλούν με ανθρώπους, πιστεύουν, ότι αυτοί εκπροσωπούν τη Διασπορά. Αλλά οι άνθρωποι αυτοί δεν εκπροσωπούν τη Διασπορά, γιατί είμαστε πάρα πολλοί με πολλές διαφορετικές απόψεις. Ετσι πολλές φορές επεμβαίνουν στη Διασπορά στηρίζοντας ανθρώπους, που η Διασπορά δεν στηρίζει. Νομίζουν, ότι η Διασπορά είναι ηλίθια. Πρέπει λοιπόν να κάνουμε διάλογο, να μιλήσουμε μεταξύ μας και να εξερευνήσουμε έναν κοινό παρονομαστή στις διαφορετικές μας θεωρήσεις.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό μετά από τόσα χρόνια μιας προδιαγεγραμμένης στάσης εκ μέρους των ελληνικών κυβερνήσεων «Σας θέλουμε όταν σας χρειαζόμαστε, αλλά όχι όταν μας χρειάζεστε»;

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αναγνωρίσουμε αυτά τα γεγονότα που συνέβησαν το ’40 και το ’60 για διαφορετικούς λόγους. Η πρώτη μας κίνηση είναι να εκθέσουμε το θέμα, μέσω του EMBCA, να προσπαθήσουμε να το γνωστοποιήσουμε, να το μεταδώσουμε και μετά να δημιουργήσουμε ένα Forum, όπου οι υιοθετημένοι θα βρουν ό,τι χρειάζονται, θα μπορούν να μιλούν και να συνδιαλέγονται για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, μέχρι να γίνουν Ελληνες. Αυτός είναι ο ρόλος μας λοιπόν. Να τους βοηθήσουμε και να δημιουργήσουμε «πολιτική πίεση». Θα συνεχίσω να κάνω συζητήσεις με τους ακτιβιστές για το θέμα αυτό, όπως είναι η Gonda Van Steen, η Μαίρη Καρδαρά, καθώς και υιοθετημένοι, που ενδιαφέρονται να συμμετέχουν και θα συνεχίσω αυτή την «πίεση». Οταν κάναμε το πάνελ και η Gonda κάλεσε άτομα από την κυβέρνηση, δεν ήρθε κανείς. Προσωπικά δεν θέλω να πιέζω τους ανθρώπους, να τους ενοχλώ. Δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Θέλω να αισθάνονται άνετα και να μην θέλουν να ξεφύγουν. Πιστεύω στην εντιμότητα των ανθρώπων και πως θα κάνουν αυτό που πρέπει. Αν όμως δεν το κάνουν, τότε οι εφημερίδες και εν γένει ο Τύπος θα τους κατακρίνουν. Δεν θέλω να φέρνω ανθρώπους στα πάνελ και να τους κοντρολάρω. Ποτέ δεν θα το κάνω αυτό. Αυτό είναι δουλειά δική σας, των δημοσιογράφων. Εγώ θέλω να πείσω τους ανθρώπους να κάνουν το σωστό και να παρουσιάζω τα γεγονότα, όπως είναι.

Μέσα από το EMBCA, το οποίο είναι πρωτοπόρο στη δράση και στον προβληματισμό, έχετε αποφασίσει πώς θα κινηθείτε, ώστε να ασκήσετε αυτή τη μη επιθετική πολιτική, που αναφέρατε;

Ο σκοπός μου είναι να μιλήσω για την Ελλάδα και τους Ελληνες με ένα διαφορετικό τρόπο. Εχουμε περιορίσει κάτι τόσο μεγαλειώδες, όπως είναι ο Ελληνισμός και αυτό που με ενδιαφέρει είναι να δείξω τη μεγάλη εικόνα του Ελληνισμού περισσότερο σαν ένα διεθνές σενάριο, που σχετίζεται επίσης με την Αμερική. Είμαστε ο μόνος οργανισμός που αρχίσαμε να μιλάμε για την Ελληνική Επανάσταση, ένα χρόνο νωρίτερα από όλους, ακόμα και από τα πανεπιστήμια! Μιλήσαμε για την αμερικανική επιρροή στον Αγώνα, για το πώς η Επανάσταση επηρέασε τις σουφραζέτες της Αμερικής, θέματα που μας ακολούθησαν και τα παρουσίασαν μήνες αργότερα. Το επόμενό μου βήμα είναι η Διασπορά και η δύναμη της συνεργασίας μας. Σκοπεύω να επισκεφτώ διάφορες χώρες, την Ελλάδα, την Αλβανία, τη Ρωσία, την Αυστραλία και οπουδήποτε υπάρχουν Ελληνες και να αρχίσω να ενώνω τους Ελληνες του Εξωτερικού. Θα γυρίσω όλο τον Κόσμο για να το κατορθώσω. Θα αρχίσουμε με τον Λίβανο. Εχουμε βλέπετε υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού, αλλά η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν μιλάει για τους Ελληνες του Εξωτερικού, παρά οι Ελληνες του Εξωτερικού για τον εαυτό τους. Και τα υπουργεία δεν μας κατανοούν. Θα αρχίσουμε να ενώνουμε όλες αυτές τις κοινότητες, ώστε να αρχίσουμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας σαν Ελληνες της Διασποράς.

Από πού θα ξεκινήσετε αυτή την εκστρατεία;

Το πρώτο πάνελ θα ξεκινήσει με τον Λίβανο, γιατί στις 22 Νοεμβρίου είναι η «Ημέρα Ανεξαρτησίας του Λιβάνου» και επίσης πέρσι είχαν τα «100 χρόνια Ανεξαρτησίας» τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι άνθρωποι δεν έκαναν καμμιά εκδήλωση για τις επετείους αυτές, γιατί έτρεχαν πολλά θέματα τότε. Επιπλέον, συνέβη και η μεγάλη έκρηξη στη Βηρυτό, στην περιοχή που κάποτε ήταν οι ελληνικές κοινότητες και έχει μεγάλη ιστορική αξία να ξεκινήσουμε από τον Λίβανο. Θα συνομιλήσουμε με ανθρώπους μέσα από τη Βηρυτό, ανθρώπους από τα μουσεία και άλλους οργανισμούς και θα συζητήσουμε για όλα αυτά. Πρέπει να αρχίσουμε ένα διάλογο, γιατί δεν μιλάμε ποτέ μεταξύ μας. Συναντιόμαστε με ανθρώπους που δηλώνουν ότι μας εκπροσωπούν, βγάζουμε φωτογραφίες μαζί τους μετά φεύγουν και στην πραγματικότητα μένουμε πάλι με τους εαυτούς μας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΠΙΟ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΑ

Αντίλογος

Παρενέβη, διαβάζω, ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, για να τεθεί σε διαθεσιμότητα ο δημόσιος υπάλληλος που συνελήφθη για εμπλοκή του στην υπόθεση της 12χρονης στα Σεπόλια.

Εκδηλώσεις

ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ. Μέσα σε ιδιαίτερα συγκινητικό κλίμα πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18 Ιουνίου η τελετή αποφοίτησης της 8ης τάξης του Ημερήσιου Ελληνικού Σχολείου “Αργύριος Φάντης” στον Καθεδρικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Μπρούκλιν.

Πολιτισμός

Η πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας Μαρίνα Πλούμπη, μας χάρισε φέτος ένα παιδικό βιβλίο ξεχωριστό και μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα.

ΒΙΝΤΕΟ