«Μια προσευχή, μια δέηση από τα μύχια

της ψυχής μου αρχινάω προς εσένα,

γυναίκα ιερή, βωμό τώρα ανυψώνω σου

κι εκεί την ίδια μου ψυχή απιθώνω»

Μ’ αυτά τα λόγια τραγουδάει ο ποιητής τη γυναίκα σύμβολο αξεδιάλυτο και ανεξερεύνητο που στην ύπαρξή της ενώνονται μυστικά, άβυσσοι και ουρανοί.

Η φύση διάλεξε για φορέα της ζωής τη Γυναίκα Μητέρα. Κι έλαχε σ’ αυτή τη βρυσομάνα, η τιμή να δίνει ζωή απ’ τη ζωή της στις γενιές των ανθρώπων. Μέσα στα σπλάχνα της εκκολάπτεται η μέλλουσα ζωή που πλάθεται και αναπτύσσεται με τις φροντίδες της, με τη στοργή της, με την αγάπη της. Βιολογικά η μητέρα κληροδοτεί στο παιδί πολλές από τις καταβολάδες του χαρακτήρα του κι η ανατροφή του ανήκει στη μητέρα, σαν ιερό της καθήκον. Η αγάπη της είναι απέραντη και δεν την αλλάζει κι η χειρότερη αχαριστία του παιδιού, όπως μαρτυρεί κι ο μύθος της καρδιάς της μάνας.

Η μάνα είναι το θεμέλιο της οικογενειακής ζωής. Προ πάντων στην ελληνική οικογένεια η μάνα αποτελεί την κορώνα και το στολίδι του σπιτιού. Και ως συνέπεια η μάνα είναι το θεμέλιο του ελληνικού έθνους, αφού τούτο βασίζεται στις οικογενειακές παραδόσεις με τις οποίες μεγαλούργησε στις διάφορες περιόδους της Ιστορίας του. Μοναδικό στον κόσμο παράδειγμα θα μείνει το παράγγελμα της Σπαρτιάτισσας μητέρας όταν ξεπροβόδιζε το παιδί της για τον πόλεμο. «Ή ταν ή επί Τας». Δηλαδή του παράγγελνε ή να γυρίσει νικητής ή να σκοτωθεί, υπερασπιζόμενος μια άλλη μάνα, την πατρίδα μπροστά στα δικαιώματα της φυσικής μάνας. Ιδιαίτερα την Ελληνίδα μητέρα την εξαγνίζει η θλίψη και ο πόνος της για τον χωρισμό της απ’ το παιδί της. Η ζωή της μάνας είναι γεμάτη από πόνο για το παιδί της. Μα κι η ζωή του παιδιού είναι γεμάτη κι αυτή από τη μορφή της μάνας σε οποιαδήποτε ηλικία.

«Μάνα ακούς σε κάθε μέρος

μάνα ο γιος και μάνα ο γέρος».

Κι όταν ο προορισμός της μάνας στη γη τελέψει με τον θάνατό της, η ανάμνησή της προσφέρεται σαν ευλαβικό θυμίαμα από τα παιδιά της.

«Δεν είναι τίποτε σπίτι μάνα μου,

να μη σε φέρνει ολάκερη στη σκέψη,

και μήτε τίποτε στη ζωή μου μάνα μου

που να μην το ‘χεις κάπως συμμαζέψει».

Κώστας Στούπης

Βοστώνη, ΜΑ