ΜΑΝΤΖΑΝΙΛΟ. ΜΕΞΙΚΟ. Χαμένος στη θάλασσα για μήνες σε ένα χαλασμένο καταμαράν, χωρίς τρόπο μαγειρέματος και χωρίς άλλη πηγή γλυκού νερού εκτός από τη βροχή, ο Αυστραλός Τίμοθι Σάντοκ (Timothy Shaddock) δήλωσε ότι περίμενε απλά να πεθάνει.

Υπήρχαν πολλά που του άρεσαν σε αυτή την εμπειρία, είπε. Οπως όταν βουτούσε στη θάλασσα για να κολυμπήσει, ή όταν ο σκύλος του, η Μπέλα, τον παρακινούσε να συνεχίσει. «Μου άρεσε να είμαι στη θάλασσα, μου άρεσε να είμαι εκεί έξω», είπε. Θυμήθηκε την πανσέληνο στις αρχές Μαΐου που φώτιζε τη στροφή του μακριά από τη χερσόνησο Μπάχα, την τελευταία του θέα της στεριάς μέχρι να ξαναβγεί σε αυτή την περασμένη Τρίτη.

Ο κ. Σάντοκ, 54 ετών, χαμογελαστός και καλοδιάθετος, ήταν η ζωντανή εικόνα ενός ναυαγού, με μακριά ξανθιά γενειάδα και αδυνατισμένη εμφάνιση, καθώς αστειευόταν με μια ομάδα δημοσιογράφων την Τρίτη, στεκόμενος μπροστά από το αλιευτικό σκάφος που τον διέσωσε σε ένα λιμάνι στην ακτή του Ειρηνικού του Μεξικού.

Παραδέχτηκε ότι υπήρξαν «πολλές, πολλές, πολλές κακές μέρες», αλλά αρνήθηκε να επεκταθεί περαιτέρω.

Ο Σάντοκ και ο σκύλος του έφυγαν από το βορειοδυτικό Μεξικό με ένα καταμαράν στα τέλη Απριλίου, όπως είπε, σχεδιάζοντας να πλεύσουν προς τη Γαλλική Πολυνησία. Λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη του ταξιδιού του, χτυπήθηκε από μια καταιγίδα, η οποία αχρήστευσε το καταμαράν του και τον άφησε χωρίς ηλεκτρονικά συστήματα και χωρίς τρόπο να μαγειρέψει. Αρνήθηκε να περιγράψει λεπτομερώς την καταιγίδα ή τη ζημιά, αλλά οι εικόνες του σκάφους που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της διάσωσης το έδειχναν χωρίς πανί.

Αυτός και η Μπέλα επιβίωναν ψαρεύοντας και τρώγοντας τα αλιεύματά τους ωμά. Η βροχή τους παρείχε πόσιμο νερό.

Οι ναυτικοί, ιδίως όσοι ταξιδεύουν μόνοι τους, συνηθίζουν να ζουν -και να κοιμούνται- εν μέσω συνεχούς εργασίας και οποιωνδήποτε προκλήσεων τους επιφυλάσσει η θάλασσα, και ο Σάντοκ είπε ότι περνούσε τον περισσότερο χρόνο του φτιάχνοντας πράγματα στο σκάφος. «Η κούραση είναι το πιο δύσκολο κομμάτι», είπε.

«Προσπαθούσα να βρω την ευτυχία μέσα μου, και βρήκα πολλά από αυτά μόνος μου στη θάλασσα», δήλωσε.

Το ελικόπτερο του αλιευτικού για τόνους María Delia ήταν το πρώτο σημάδι ανθρώπου που είχε δει εδώ και τρεις μήνες. Απείχε 1.200 μίλια από την πλησιέστερη στεριά όταν ξαφνικά εμφανίστηκε ένα ελικόπτερο. Ο πιλότος του πέταξε ένα ποτό πριν πετάξει μακριά και λίγο αργότερα το πλήρωμα έφτασε σε αυτόν με ένα ταχύπλοο.

«Με έκανε να νιώσω ότι θα ζούσα», είπε.

Η Grupomar, η εταιρεία στην οποία ανήκει το αλιευτικό σκάφος, δήλωσε ότι το πλήρωμά της έδωσε στον Σάντοκ και την Μπέλα φαγητό και ιατρική φροντίδα.

Ο Σάντοκ δήλωσε ότι το María Delia έγινε η «στεριά» του και το πλήρωμα η οικογένειά του.

Πηγή: «Associated Press»