Η Ημέρα Μνήμης (Memorial Day) συνεχίζεται όπως και οι πόλεμοι, λες και έχουν κάνει συμφωνία να συμπορεύονται. Βέβαια, πώς θα ήταν δυνατόν να τερματιστούν οι πόλεμοι από δυο ιστορικά επεκτατικές χώρες σαν την Αμερική και την Ρωσία; Πόλεμοι που ξέρουμε καλά πως είναι καθαρά άσκηση της πολιτικής με άλλο τρόπο. Μιας πολιτικής, που εφαρμόζουν εδώ και δεκαετίες η Ουάσιγκτον και η Μοσχα εναντίον των εξωτερικών εχθρών και των εσωτερικών τους κινδύνων. Μαζί με τους πολέμους συμβαδίζουν και οι επέτειοι.

Το Memorial Day, η Ημέρα Μνήμης για τους στρατιώτες που πολέμησαν και έδωσαν την ζωή τους σε όλους τους πολέμους των ΗΠΑ, συνεχίζει να γιορτάζεται, να «θυμάται» και να «σκορπάει κόκκινες παπαρούνες» που φύτρωναν στα κατεστραμμένα από τα χημικά και τις οβίδες πεδία μάχης, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμα μια χρονιά σε ολόκληρη την Αμερική, σε κάθε πολιτεία, σε κάθε επίπεδο που οι τοπικές και πολιτειακές αρχές θα τιμήσουν με επετειακές εκδηλώσεις μνήμης, τους νεκρούς των ΗΠΑ από το 1868 μέχρι σήμερα, τους νεκρούς ήρωές τους που έπεσαν στα πεδία των μαχών εντός ή εκτός αμερικανικής επικράτειας. Με μουσική κάντρι, με μπάρμπεκιου, με οικογενειακές συγκεντρώσεις, οι Αμερικανοί θα συγκεντρωθούν πάλι στις αυλές και στα σπίτια τους, με τη δικαιολογία της Επετείου Μνήμης, να υποδεχτούν το καλοκαίρι, άλλοι περήφανοι για τους πολέμους της χώρας τους, άλλοι αρνητές μια τέτοιας «περηφάνιας», αλλά όλοι τιμώντας τους ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους για την πατρίδα και τις επόμενες γενιές, αλλά και για τους επιζώντες των πολέμων που κουβαλούν ανεξίτηλα τραύματα και μνήμες.

Η Ημέρα Μνήμης όμως δεν είναι μόνο μια δικαιολογία, για να περάσετε ένα  Σαββατοκύριακο με μπάρμπεκιου, αν και αυτός είναι σίγουρα ένας από τους λόγους που αγαπάτε τη γιορτή. Ετσι, πριν ξεκινήσετε για τα μπάρμπεκιου και τα πάρτι στην πισίνα, δείτε μερικά στοιχεία για την Ημέρα Μνήμης, την αγαπημένη γιορτή έναρξης του καλοκαιριού που αρχικά ονομαζόταν «Decoration Day», γιατί για να τιμήσουν τους νεκρούς, οι στρατιώτες στόλιζαν τους τάφους των πεσόντων συντρόφων τους με λουλούδια, σημαίες και στεφάνια. Παρ’ όλο που η Ημέρα Μνήμης έγινε ο επίσημος τίτλος τη δεκαετία του 1880, η γιορτή δεν θεσμοθετήθηκε νομικά σαν Ημέρα Μνήμης μέχρι το 1967 και δεν εορταζόταν πάντα την τελευταία Δευτέρα του Μαΐου.

Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, ο στρατηγός John A. Logan, αρχιστράτηγος του Μεγάλου Στρατού της Δημοκρατίας, ζήτησε να καθιερωθεί κάθε 30 Μαΐου ως αργία στη μνήμη των πεσόντων στρατιωτών. Ομως, λόγω του νόμου για τις ενιαίες αργίες της Δευτέρας, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ το 1971, η Ημέρα Μνήμης μεταφέρθηκε στην τελευταία Δευτέρα του Μαΐου, για να εξασφαλιστούν μεγάλα Σαββατοκύριακα. Ορισμένες ομάδες, όπως η οργάνωση βετεράνων American Legion, εργάστηκαν για την επαναφορά της αρχικής ημερομηνίας, ώστε να ξεχωρίσει η Ημέρα Μνήμης και να αποτίσει τον κατάλληλο φόρο τιμής στους στρατιώτες και τις γυναίκες που θυσίασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι το Εθνος.

Τον Δεκέμβριο του 2000, το Αμερικανικό Κογκρέσο ψήφισε και ο πρόεδρος υπέγραψε ως νόμο το Εθνικό Moment of Remembrance Act, P.L. 106-579, δημιουργώντας την Επιτροπή του Λευκού Οίκου για την για την «Εθνική Στιγμή Μνήμης» όπου «ενθαρρύνονται οι πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών να δώσουν κάτι πίσω στη χώρα τους, η οποία τους παρέχει τόση ελευθερία και τόσες  ευκαιρίες», και συντονίστηκε ο εορτασμός της Ημέρας Μνήμης, αλλά και της «Εθνικής Στιγμής της Μνήμης», που επίσης ενθαρρύνει όλους τους Αμερικανούς να σταματήσουν οπουδήποτε βρίσκονται στις 3 μ.μ. τοπική ώρα  για ένα λεπτό σιγής για να θυμηθούν και να τιμήσουν όσους έχασαν τη ζωή τους στην υπηρεσία του Εθνους. Αλλά αυτό δεν φαίνεται να είναι ευρέως γνωστό, ή αν είναι, μέχρι τις 3 μ.μ. οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να έχουν πέσει σε κώμα από τα πολλά χοτ ντογκ και τις μπύρες για να τηρήσουν επίσημα τη στιγμή.

Για να γυρίσουμε όμως πίσω στην Ιστορία. Στην πρώτη τελετή για την Ημέρα Μνήμης που ονομαζόταν ακόμη «Ημέρα Διακόσμησης», στις 30 Μαΐου του 1868,  ο Τζέιμς Γκάρφιλντ (James A. Garfield), στρατηγός του Εμφυλίου Πολέμου και Ρεπουμπλικανός βουλευτής, εκφώνησε μια μάλλον μακροσκελή ομιλία, σε περίπου 5000 χιλιάδες ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί στο Εθνικό Κοιμητήριο του Αρλινγκτον. «Αν η σιωπή είναι ποτέ χρυσή», είπε ο Γκάρφιλντ, «πρέπει να είναι δίπλα στους τάφους 15.000 ανδρών, των οποίων η ζωή ήταν πιο σημαντική από την ομιλία και των οποίων ο θάνατος ήταν ένα ποίημα του οποίου η μουσική δεν μπορεί ποτέ να τραγουδηθεί». Διάφοροι αξιωματούχοι της Ουάσιγκτον, μεταξύ των οποίων ο στρατηγός Οδυσσέας Σ. Γκραντ, προήδρευαν στην τελετή. Μετά τις ομιλίες, παιδιά από το Ορφανοτροφείο Στρατιωτών και Ναυτικών και μέλη του GAR διέσχισαν το νεκροταφείο, σκορπίζοντας λουλούδια, στους τάφους της Ενωσης και της Συνομοσπονδίας, απαγγέλλοντας προσευχές και τραγουδώντας ύμνους.

Mια από τις πρώτες αφανείς εκδηλώσεις έγινε στο Κολόμπους της πολιτείας του Μισισιπή, στις 25 Απριλίου 1866, όταν μια ομάδα γυναικών επισκέφθηκαν ένα νεκροταφείο για να στολίσουν τους τάφους των στρατιωτών της Συνομοσπονδίας που είχαν πέσει στο πεδίο της μάχης στο Σάιλο. Δίπλα υπήρχαν οι τάφοι των στρατιωτών της Ενωσης, παραμελημένοι επειδή ανήκαν σε αντίπαλους στρατιώτες. Ενοχλημένες στη θέα των γυμνών τάφων, οι γυναίκες τοποθέτησαν μερικά από τα λουλούδια τους και σε αυτούς τους τάφους. Σήμερα, πόλεις του Βορρά και του Νότου διεκδικούν ότι είναι η γενέτειρα της Ημέρας Μνήμης το 1866. Τόσο το Μέικον όσο και το Κολόμπους της πολιτείας της Γκαλερί, διεκδικούν τον

τίτλο, όπως και το Ρίτσμοντ, Va. Το χωριό Boalsburg, Pa., ισχυρίζεται ότι ξεκίνησε εκεί δύο χρόνια νωρίτερα. Μια πέτρα σε ένα νεκροταφείο του Carbondale, Ill., φέρει τη δήλωση ότι η πρώτη «Ημέρα Διακόσμησης» (Decoration Day) πραγματοποιήθηκε εκεί στις 29 Απριλίου 1866. Το Carbondale ήταν το σπίτι του στρατηγού Λόγκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Περίπου 25 μέρη έχουν διεκδικήσει την προέλευση της Ημέρας Μνήμης, πολλά από αυτά στο Νότο, όπου θάφτηκαν οι περισσότεροι νεκροί του πολέμου, όπως Τέξας, Νότια Καρολίνα, Βόρεια Καρολίνα, Αλαμπάμα, Βιρτζίνια, Λουιζιάνα, Μισισιπή, Τενεσί και Τζόρτζια.

Σας υπενθυμίζουμε ότι το Γουότερλου της Νέας Υόρκης θεωρείται η γενέτειρα της Ημέρας Μνήμης. Σύμφωνα με τον ιστότοπο του Γουότερλου, το 1966 το Κογκρέσο ενέκρινε ομόφωνα ψήφισμα για την επίσημη αναγνώριση του Γουότερλου ως γενέτειρας της Ημέρας Μνήμης. Ωστόσο, παραμένει μια αμφισβητούμενη συζήτηση, με άλλες πόλεις, όπως το Boalsburg, Pa., να διεκδικούν επίσης τον τίτλο της «γενέτειρας της Memorial Day».

Περισσότεροι από 36 εκατομμύρια άνθρωποι ταξιδεύουν τουλάχιστον 50 μίλια μακριά από το σπίτι τους αυτή την Ημέρα Μνήμης. Τουλάχιστον, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της AAA. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος αριθμός από την εποχή της Υφεσης. Τα τελευταία χρόνια, το έθιμο έχει αυξηθεί και πολλές οικογένειες  στολίζουν τους τάφους όλων των αγαπημένων τους προσώπων.