Ολη η Δύση προβληματίζεται για τις ορδές μεταναστών στα εδάφη της. Για όλους είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Ενα πρόβλημα που ορισμένοι το βλέπουν με βαθιά συμπόνια και άλλοι με πλήρη αναισθησία απαιτώντας δραστικές λύσεις.

Πολύ πρόσφατα ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζοζέπ Μπορέλ μιλώντας στην εφημερίδα «Guardian» ανέφερε ότι το μεταναστευτικό θα μπορούσε να λειτουργήσει κατά τρόπο «διαλυτικό» σε βάρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι αυτό λόγω των μεγάλων πολιτισμικών διαφορών ανάμεσα στα κράτη-μέλη που έτσι εμφανίζουν πλήρη αδυναμία να συμφωνήσουν μια κοινή πολιτική απέναντι στο συγκεκριμένο θέμα. Μάλιστα, κατά την άποψή του, ο εθνικισμός που ενισχύεται στην Ευρώπη έχει να κάνει πιο πολύ με την πρόκληση της μετανάστευσης και λιγότερο με τον ευρωσκεπτικισμό.

Αντίστοιχα μεγάλη η μετανάστευση και των Λατίνων προς τις ΗΠΑ. Τον Αύγουστο, η Συνοριακή Περιπολία των ΗΠΑ πραγματοποίησε 181.509 συλλήψεις στα σύνορα με το Μεξικό, αύξηση 37% από τον Ιούλιο, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν την Παρασκευή.

Γιατί όμως μεταναστεύουν οι άνθρωποι; Το να αφήσει κάποιος τον τόπο του είναι μία πληγή στην καρδιά. Αναγκάζονται ωστόσο και οι αιτίες, είτε στην Ασία, είτε στην Αφρική ή τη Λατινική Αμερική, είναι ακριβώς ίδιες. Κακή διακυβέρνηση ή πείνα λόγω απουσίας ανάπτυξης.

Και τι κάνουν ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ενωση; Συνάπτουν συμφωνίες με χώρες είτε από όπου προέρχονται οι μετανάστες, είτε όπου συρρέουν για να περάσουν σύνορα και θάλασσες να βρουν το όνειρό τους. Και με ποιους συνάπτουν συμφωνίες; Με αυτούς που δεν μπορούν να βάλουν τάξη στις χώρες τους. Σπαταλώντας ποσά για να καθησυχάσουν συνειδήσεις όσων φωνάζουν ή ανησυχούν.

Σοβαρά τώρα! Δεν υπάρχει χώρα, δεν υπάρχει ήπειρος που να μην έχει επωφεληθεί στο παρελθόν από τη μετανάστευση. Δεν υπάρχει χώρα που να μην στηρίχθηκε δημογραφικά στους μετανάστες.

Δυστυχώς λίγοι θεωρούν ότι όσοι πολιορκούν θάλασσες και στεριές να βρουν το όνειρό τους είναι ένας Οδυσσέας, ένας Θησέας, ένας πονεμένος άνθρωπος.

Οταν οι Σύριοι είχαν πολιορκήσει την Αθήνα και ο «Εθνικός Κήρυξ» έκανε τότε ρεπορτάζ επί τόπου είχε εκπλαγεί πόσοι γιατροί, αρχιτέκτονες, επιστήμονες ήταν μεταξύ αυτών των ανθρώπων που απλά έπρεπε να φύγουν από τα συντρίμμια του εμφυλίου τους πολέμου.

Πιστεύει κανείς ότι οι σπουδαίες Ηνωμένες Πολιτείες θα ήταν το ίδιο χωρίς τους μετανάστες; ’Η τα γερμανικά εργοστάσια να παράγουν χωρίς αυτούς; Αν κάποιος το πιστεύει δεν έχει παρά να διαβάσει ξανά την ιστορία, να δει ποιοι καλλιέργησαν τις εκτάσεις του Ιλινόις και της Καλιφόρνιας. Ποιοι πέθαιναν στα ορυχεία του Κολοράντο ή δολοφονούνταν όπως ο Κρητικός Λούης Τίκας. Σίγουρα δεν ήταν ο ιδρώτας του Ροκφέλερ.

Άλλες εποχές θα πει κάποιος. Οχι! Ολες οι εποχές είναι ίδιες όταν οι άνθρωποι αναζητούν δουλειά και ένα κομμάτι ψωμί.

Σίγουρα το μεταναστευτικό είναι το μεγάλο πρόβλημα που θα οξύνεται όλο και περισσότερο όσο το κλίμα της Γης επιδεινώνεται. Οφείλουν όλοι να δουν το πρόβλημα από άλλη σκοπιά. Να περιθάλψουν τον κάθε μετανάστη, να τον εντάξουν δημογραφικά και να τον καταστήσουν ισότιμο μέσα από την παιδεία και τον πολιτισμό της κάθε χώρας, χωρίς όμως να του αφαιρέσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που θα εμπλουτίσουν τη νέα του πατρίδα, σαν λίπασμα στο ξερό της έδαφος.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να μπουν κανόνες και όρια. Από όλα αυτά, όμως, θα κριθεί κάθε χώρα στο μέλλον.