ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ηρθαν από την Κολομβία και το Τσαντ, από το Μπουρούντι, το Περού, τη Βενεζουέλα, τη Μαδαγασκάρη. Στη Νέα Υόρκη είχαν ακούσει ότι υπήρχε ένα καταφύγιο για τους μετανάστες, ένα μέρος για να ζήσουν και να σταθούν ξανά στα πόδια τους.

Οταν έφτασαν, διαπίστωσαν ότι είχαν ακούσει λάθος.

Δύο, τρεις, τέσσερις ημέρες αργότερα, εξακολουθούσαν να είναι παρατεταγμένοι έξω από το κέντρο υποδοχής μεταναστών της πόλης στο ξενοδοχείο «Roosevelt», στη γωνία από τον κεντρικό τερματικό σταθμό Grand Central Terminal – περίπου 200 άτομα, σχεδόν όλοι άνδρες. Κοιμόντουσαν στο πεζοδρόμιο. Τα κεφάλια τους ακουμπούσαν σε τσάντες βιβλίων, σακούλες σκουπιδιών με τα υπάρχοντά τους δίπλα τους: τα ορατά πρόσωπα ενός συστήματος που έχει καταρρεύσει επίσημα, αναφέρει η «New York Times» σε σχετικό δημοσίευμά της.

Εδώ και πάνω από ένα χρόνο, αριθμός ρεκόρ αιτούντων άσυλο έχει φτάσει στη Νέα Υόρκη από όλο τον Κόσμο, διπλασιάζοντας σχεδόν τον πληθυσμό των αστέγων της πόλης: Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι ζουν τώρα σε καταλύματα-καταφύγια στην πόλη.

Σε αντίθεση με άλλες αμερικανικές πόλεις, ιδίως στα δυτικά, όπου χιλιάδες άνθρωποι ζουν στους δρόμους λόγω έλλειψης άλλων επιλογών, η Νέα Υόρκη είναι υποχρεωμένη από το νόμο να παρέχει καταφύγιο σε όποιον το ζητήσει.

Αλλά τώρα τα καταλύματα είναι γεμάτα. Καθώς οι μετανάστες συνέχισαν να φτάνουν, η πόλη έχτισε σκηνές, έφτιαξε ένα τεράστιο χαρτοφυλάκιο από ξενοδοχεία και κτίρια γραφείων που μετατράπηκαν σε κατοικίες και έδωσε στους μετανάστες εισιτήρια για να πάνε αλλού. Αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο δήμαρχος έχει ζητήσει πολιτειακή και ομοσπονδιακή βοήθεια, λέγοντας ότι η πόλη είναι υπερφορτωμένη. Και οι αξιωματούχοι έχουν επίσης, όλο και περισσότερο, αντιταχθεί στις νομικές υποχρεώσεις της πόλης να παρέχει στέγη σε άστεγους. Ο Μοχαμαντού Σιντίγια (Mohammadou Sidiya), 20 ετών, από τη Μαυριτανία της Δυτικής Αφρικής, στεκόταν δίπλα σε έναν φίλο του το πρωί της Τρίτης. Είχαν ταξιδέψει για περισσότερο από ένα μήνα για να φτάσουν εδώ.

Ηρθαν αναζητώντας ασφάλεια, είπε ο κ. Σιντίγια στα αραβικά, μέσω ψηφιακής μετάφρασης. Δεν τα κατάφεραν, πρόσθεσε.

Η υποχώρηση της Νέας Υόρκης από ένα μέρος που κατάφερνε να συμβαδίζει, με δυσκολία, με την αδιάκοπη ροή των αιτούντων άσυλο σε ένα μέρος που κήρυξε την ήττα ήταν ξαφνική.

Την περασμένη εβδομάδα, υπήρχαν ακόμη αρκετές κλίνες για να μπορέσει η πόλη να τιμήσει τη νομική της υποχρέωση να προσφέρει καταφύγιο σε κάθε άτομο που το ήθελε.

Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, αυτό έπαψε να ισχύει.

Δεν δόθηκε καμία εξήγηση. Ο δήμαρχος Ερικ Ανταμς δήλωσε απλώς τη Δευτέρα: «Δεν υπάρχει άλλος χώρος». Είπε επίσης, «από αυτή τη στιγμή και μετά, ο δρόμος θα είναι κατηφορικός».

Ο Τζόσουα Γκολντφάιν (Joshua Goldfein), δικηγόρος της Legal Aid Society, η οποία κατέθεσε την αγωγή που οδήγησε στο δικαίωμα στο κατάλυμα πριν από 40 και πλέον χρόνια, δήλωσε ότι πιστεύει πως οι άνθρωποι που κοιμούνται έξω από το «Roosevelt» βρίσκονται εκεί εν μέρει επειδή ο δήμαρχος προσπαθεί να πιέσει την Ουάσιγκτον να στείλει περισσότερη βοήθεια και προσπαθεί να αποθαρρύνει περισσότερους μετανάστες από το να έρθουν.

«Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους η πόλη θα μπορούσε να προσφέρει καταφύγιο σε όλους όσοι βρίσκονται σε αυτό το πεζοδρόμιο, αν αυτό ήθελε να κάνει», είπε. Ο Φαμπιέν Λεβί, εκπρόσωπος του δημάρχου, δήλωσε την Τρίτη ότι οι 194 χώροι που έχει ανοίξει η πόλη για να φιλοξενήσει αιτούντες άσυλο έχουν εξαντλήσει τη χωρητικότητά τους.

Πηγή: «New York Times»