Στον κόσμο των έγκυρων Μέσων Ενημέρωσης το αγγλικό εβδομαδιαίο περιοδικό «The Economist» κατέχει μια ξεχωριστή θέση. Θεωρείται από αυτά που, όπως λέγεται, «πρέπει να διαβάσεις». Και διαβάζεται από ένα διεθνές εκλεκτό αναγνωστικό κοινό. Το περιοδικό ιδρύθηκε το 1843, έχει κυκλοφορία 909.476 τεύχη και σε συνδυασμό με τους αναγνώστες του στο Διαδίκτυο φτάνει σε 1,6 εκατ. συνδρομητές.

Oταν, λοιπόν, μιλά, η φωνή του έχει απήχηση.

Το τελευταίο του εξώφυλλο ήταν ασυνήθιστο.

Εξαπέλυσε μια ασυνήθιστα σφοδρή κριτική και προέβη σε μια έντονη προειδοποίηση για τα σχέδια του Ερντογάν με τον αποκαλυπτικό τίτλο: «Στα πρόθυρα δικτατορίας η Τουρκία» – (δες «Ε.Κ.» του Σαββατοκύριακου, https://www.ekirikas.com/wp-content/uploads/2023/01/0121-22.pdf).

Κάνει όμως και κάτι εξαιρετικά χρήσιμο. Αποκωδικοποιεί την φιλοσοφία του Ερντογάν και καθιστά πιο κατανοητή την γενική του συμπεριφορά και ειδικότερα αυτήν προς την Ελλάδα και την Κύπρο.

Ο Ερντογάν, λοιπόν, κατά το περιοδικό, βλέπει τον εαυτό του ως τον δημιουργό της «νέας Τουρκίας». Μια Τουρκία τόσο ισχυρή που να αγνοεί ή να δοκιμάζει παλιές συμμαχίες, μερικές φορές μέχρι το σημείο της σύγκρουσης, να δημιουργεί νέες συμμαχίες και να ενεργεί αυτόνομα».

Στο πλαίσιο αυτό, δήλωσε πριν λίγο καιρό ότι «δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε κανέναν και δεν είμαστε υπόλογοι σε κανέναν».
Θεωρεί ότι η Τουρκία είναι «προορισμένη να γίνει μια παγκόσμια δύναμη» και με βάση διάφορες ενδείξεις «μπορεί ήδη να είναι», γράφει το «The Economist».

Και προσθέτει, ως συμπληρωματικό σημείο: «Πολλοί στον στενό κύκλο του Ερντογάν πανηγυρίζουν ότι η Δύση είναι σε παρακμή και ότι μια διεθνής τάξη αναδύεται… Η μοντέρνα σχέση της Τουρκίας με την Ρωσία δεν είναι τίποτα καινούργιο. Ο Ατατούρκ ζήτησε βοήθεια από τους Μπολσεβίκους στον πόλεμό του με την Ελλάδα. Του έδωσαν όπλα, χρήματα και στρατιωτικούς συμβούλους».

Και το περιοδικό αναφέρεται σε ένα άλλο κρίσιμο σημείο που όλοι μας γνωρίζουμε:

«Οι Δυτικοί ηγέτες αποφεύγουν να τον ανακαλέσουν στην τάξη για να μην αποξενώσουν έναν σημαντικό, αν και προβληματικό σύμμαχο… Ολοι γνωρίζουν ότι ένας εκδικητικός απομονωμένος Τούρκος πρόεδρος μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά, με πιο δυναμικές εδαφικές διαμάχες με την Ελλάδα και την Κύπρο…».

Και ολοκληρώνει με την διαπίστωση ότι «η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας δεν γίνεται από στρατηγούς και διπλωμάτες, αλλά όλο και περισσότερο για εσωτερική πολιτική κατανάλωση»…

Η εξήγηση του «The Economist» δίνει μια πειστική απάντηση στη ρητορική του Ερντογάν και στις ενέργειές του σε βάρος της Ελλάδας.
Συμπεριφέρεται έτσι γιατί θεωρεί την Τουρκία ως «μεγάλη», ως «παγκόσμια δύναμη», κι αυτό τον κάνει να βλέπει περιφρονητικά την Ελλάδα.

Ας ευχηθούμε να μην χρειαστεί να μάθει την αλήθεια με τον σκληρό τρόπο. Να μη φτάσει μέχρι το σημείο να κάνει πράξη την θεωρία του.