Παράλληλα με την τραγικότητά της ήταν και μια βαθιά εθνική στιγμή.

Αναφέρομαι στα όσα διαδραματίστηκαν σήμερα στην Τρίπολη, εκεί όπου σύσσωμος ο Ελληνισμός τίμησε και αποχαιρέτησε τον ήρωα υποσμηναγό Μάριο-Μιχαήλ Τουρούτσικα, που έχασε την ζωή του όταν το πολεμικό αεροσκάφος που πέταγε για κάποιο λόγο κατέπεσε.

Ηταν μια ζεστή, ανθρώπινη και εθνικά οικογενειακή στιγμή, που επίσης εξέπεμπε και ένα ισχυρό μήνυμα αποφασιστικότητας, ότι η Ελλάδα θα πληρώσει όποιο τίμημα χρειαστεί για να προστατεύσει την εθνική της κυριαρχία.

Ηταν πράγματι μια ασυνήθιστα δημόσια στιγμή όπου η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός συγκινήθηκαν τόσο από τον πόνο που ζούσαν, ώστε η μεν κ. Σακελλαροπούλου να σκουπίζει τα δάκρυά της, ο δε κ. Μητσοτάκης να αγωνίζεται να συγκρατήσει τα δικά του.

Πρόκειται για μια εικόνα που θα χαραχθεί βαθιά στην εθνική συνείδηση.

Είδαμε όμως, χαρήκαμε και πήραμε δύναμη, και από μια άλλη ασυνήθιστη εικόνα: Την εικόνα με την πολιτική ηγεσία, τον Πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ένας δίπλα στον άλλον να τιμούν τον θάνατο ενός ήρωα-πιλότου, ο οποίος σκοτώθηκε στην υπηρεσία της πατρίδας.

Είναι αυτό το πνεύμα της πολιτικής ηγεσίας που εύχεται κανείς να βλέπει πιο συχνά, τουλάχιστον στην αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων.

Υπήρχε όμως και μια άλλη έμμεση, αλλά έντονα παρούσα διάσταση: Ο νεαρός ήρωας θυσίασε τη ζωή του υπερασπιζόμενος την πατρίδα από την τουρκική απειλή.

Η απειλή αυτή, όπως εκφράζεται σχεδόν κάθε μέρα από την ανώτατη ηγεσία της Τουρκίας, θα αναγκάζει τους πιλότους να κάνουν έξτρα επικίνδυνα βήματα για να αποτρέψουν τις απειλές.

Επαναλαμβάνω πως όλα αυτά συνιστούν μια τραγική μεν, αλλά ζεστή εικόνα εθνικής ενότητας, που εκπέμπει το πανίσχυρο μήνυμα της αποφασιστικότητας έναντι των τουρκικών προκλήσεων.

Αιωνία η μνήμη του ήρωα Μάριου-Μιχαήλ Τουρούτσικα!