ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. («ΑΡ»). Η χημική ένωση ψιλοκυβίνη, που περιέχεται στα ψυχεδελικά μανιτάρια βοήθησε τους βαρείς πότες να μειώσουν ή να σταματήσουν εντελώς το ποτό μετά από ενδελεχή έρευνα για την χρήση της στην αντιμετώπιση του αλκοολισμού.

Χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να διαπιστωθεί αν η επίδραση διαρκεί και αν λειτουργεί σε μεγαλύτερο εύρος. Πολλοί που έλαβαν ένα εικονικό φάρμακο (placebo) αντί για ψιλοκυβίνη κατάφεραν επίσης να πίνουν λιγότερο, πιθανότατα επειδή όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη είχαν υψηλά κίνητρα και ζήτησαν εκ των προτέρων να λάβουν μέρος στη διαδικασία.

Η ψιλοκυβίνη, που βρίσκεται σε διάφορα είδη μανιταριών, μπορεί να προκαλέσει ώρες έντονων παραισθήσεων. Οι ιθαγενείς την χρησιμοποιούν σε θεραπευτικές τελετές και οι επιστήμονες διερευνούν αν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάθλιψη ή να βοηθήσει τους επί μακρόν καπνιστές να σταματήσουν το κάπνισμα. Είναι παράνομη στις ΗΠΑ, αν και το Ορεγκον και αρκετές πόλεις την έχουν αποποινικοποιήσει. Από το επόμενο έτος, το Ορεγκον θα επιτρέψει την εποπτευόμενη χρήση του από καταστήματα με άδεια.

Η νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη στο «JAMA Psychiatry», είναι «η πρώτη σύγχρονη, αυστηρή, ελεγχόμενη δοκιμή» για το αν η ουσία μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους που παλεύουν με το αλκοόλ, δήλωσε ο Φρεντ Μπάρετ (Fred Barrett), νευροεπιστήμονας του Πανεπιστημίου Τζον Χοπκινς που δεν συμμετείχε στη μελέτη.

Στη μελέτη, 93 ασθενείς έλαβαν μια κάψουλα που περιείχε ψιλοκυβίνη ή ένα εικονικό φάρμακο, ξάπλωσαν σε έναν καναπέ, με τα μάτια τους κλειστά, και άκουγαν μουσική μέσω ακουστικών. Συμμετείχαν σε δύο τέτοιες συνεδρίες, με διαφορά ενός μήνα, και σε 12 θεραπευτικές συνεδρίες.

Κατά τη διάρκεια των οκτώ μηνών μετά την πρώτη συνεδρία χορήγησης της δόσης, οι ασθενείς που έπαιρναν ψιλοκυβίνη τα πήγαν καλύτερα από την άλλη ομάδα, πίνοντας πολύ κατά μέσο όρο περίπου 1 στις 10 ημέρες έναντι περίπου 1 στις 4 ημέρες για την ομάδα εκείνων που έλαβαν τα εικονικά χάπια. Σχεδόν οι μισοί που έλαβαν ψιλοκυβίνη σταμάτησαν εντελώς να πίνουν σε σύγκριση με το 24% της άλλης ομάδας.

Μόνο τρία συμβατικά φάρμακα – η δισουλφιράμη, η ναλτρεξόνη και η ακαμπροσάτη – έχουν εγκριθεί για τη θεραπεία της διαταραχής χρήσης αλκοόλ και δεν έχει υπάρξει καμία νέα έγκριση φαρμάκου εδώ και σχεδόν 20 χρόνια.

Αν και δεν είναι γνωστό πώς ακριβώς λειτουργεί η ψιλοκυβίνη στον εγκέφαλο, οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυξάνει τις συνδέσεις και, τουλάχιστον προσωρινά, αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται ο εγκέφαλος.

«Περισσότερα μέρη του εγκεφάλου συνδέονται μεταξύ τους», δήλωσε ο Δρ Μάικλ Μπόγκενζουτς (Michael Bogenschutz), διευθυντής του Κέντρου Ψυχεδελικής Ιατρικής του «NYU Langone», ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας.

Οι ασθενείς περιέγραψαν εικόνες που άλλαξαν τη ζωή τους και τους έδωσαν νέα έμπνευση, δήλωσε ο Μπόγκενζουτς.

Η Μαίρη Μπεθ Ορ (Mary Beth Orr), 69 ετών, από το Μπέριεν της Ουάσιγκτον, είπε ότι οι ψευδαισθήσεις που προκλήθηκαν από την ψιλοκυβίνη –όπως το να πετάει πάνω από τοπία που κόβουν την ανάσα- της δίδαξαν ότι δεν ήταν μόνη της.

Πριν συμμετάσχει στη μελέτη το 2018, η Ορ έπινε πέντε ή έξι ποτά κάθε βράδυ και περισσότερα τα Σαββατοκύριακα.

«Η ποσότητα ήταν τεράστια και όμως δεν μπορούσα να σταματήσω», είπε. «Δεν υπήρχε διακόπτης κλεισίματος στον οποίο να έχω πρόσβαση».

Η Ορ σταμάτησε εντελώς να πίνει για δύο χρόνια και τώρα πίνει περιστασιακά ένα ποτήρι κρασί. Περισσότερο από την θεραπευτική συνεδρία, πιστώνει την διακοπή του αλκοόλ στην ψιλοκυβίνη.