Εισήλθαμε και ήδη βαδίζουμε στο πρώτο Σαββατοκύριακο του μηνός Δεκεμβρίου, ο οποίος είναι σίγουρα ένας μήνας αλλιώτικος από τους άλλους επειδή είναι μήνας ιερός. Είναι ο μήνας της Ενανθρώπισης του Θεού η οποία (Ενανθρώπιση) έτμησε την ιστορία της ανθρωπότητας στα δύο, στην προ και μετά Χριστόν και έκτοτε η αλληλουχία των γεγονότων στον ρουν της Ιστορίας έτσι προσμετράται.

Η Εκκλησία ήδη με την έξοχη υμνολογία της και ιδιαίτερα με τις τόσο αριστουργηματικές ποιητικές και μεστές θεολογίας νοημάτων και μηνυμάτων Καταβασίες ψέλνει με μία αλλιώτικη βιωματική λαχτάρα προσμονής «Χριστός γεννάται, δοξάσατε». Ναι, σωστά παρατηρούμε πως εδώ γίνεται χρήση του ενεστώτα χρόνου, δηλαδή «γεννάται», κι όχι του αορίστου, «γεννήθηκε», γιατί τα πάντα στην Εκκλησία γίνονται «σήμερα» το οποίο έχει τη δική του χρονική αλλά και εσχατολογική διάσταση μέσα στον αδιάστατο χωρόχρονο της.