Σε προηγούμενο άρθρο μου (16 Ιουνίου 2022) έγραφα: «Ο Ερντογάν αρχίζει και οσφραίνεται το τέλος του και το τέλος του θα είναι, με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα, πολύ οδυνηρό, το οποίο θα καταστρέψει κάθε ίχνος υστεροφημίας του. Δύο είναι οι επιλογές που του δίνουν οι αντιπολιτευόμενοι στην Τουρκία. Να οδηγηθεί σε δίκες για τα μαφιόζικο-φασιστικά εγκλήματά του ή, για να προλάβει αυτή την εκδοχή, να αυτοεξοριστεί πριν τις ερχόμενες εκλογές που οι δημοσκοπήσεις λένε ότι θα τις χάσει, σε κάποια χώρα της επιλογής του και να γλιτώσει έτσι τα χειρότερα. Συνήθως, τέτοιο τέλος απομένει για όλους τους αυταρχικούς ηγέτες αυτού του είδους».

Εκτοτε η κατάσταση, σε ό,τι αφορά το μέλλον του Ερντογάν, πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο,τι έχει δοκιμάσει ο Ερντογάν μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει τις προοπτικές της επανεκλογής του, ενώ, λόγω της στάσης του στο Ουκρανικό και τις σχέσεις του με τον Πούτιν και τον Χαμεϊνί, όλο και περισσότεροι στη Δύση ανακαλύπτουν ότι η στάση του υπονομεύει τις προσπάθειες της Δύσης να ελέγξουν τη δράση του Πούτιν. Συγχρόνως, αντιλαμβάνονται ότι η πολεμική συμπεριφορά του στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου απειλεί και την ύπαρξη της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Επειδή δε με τη συμπεριφορά του Ερντογάν στην περιοχή αυτή ταυτίζεται και σύμπασα η τουρκική αντιπολίτευση, πλην των Κούρδων, κάποιοι Δυτικοί αρχίζουν και συνειδητοποιούν πως το κόστος προς όφελος της συμμετοχής της Τουρκίας στη δυτική συμμαχία γέρνει σε βάρος της Δύσης.

Παρόμοιοι φαίνεται να είναι και οι σκεπτικισμοί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), ώστε και εδώ να δημιουργείται ένα αρνητικό κλίμα σε ό,τι αφορά την προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ για την οποία πολιτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ κάποιοι στην Ελλάδα πρωτοστάτησαν και συνεχίζουν και σήμερα ακόμα να επαίρονται γι’ αυτή τους τη στάση. Τελευταία, κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ φαίνεται να έχουν αρχίσει να απαρνούνται αυτή την πολιτική και συμβιβάζονται με την εξίσου λαθεμένη πολιτική της τελωνειακής ένωσης. Αυτοί που άλλαξαν τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ, η οποία καθορίστηκε από την ίδρυσή του και η οποία βασίστηκε στις τότε εκτιμήσεις, που παραμένουν και σήμερα επίκαιρες, ότι δηλαδή η Ελλάδα απειλείται από την Τουρκία που διαχρονικά ασκεί επεκτατική πολιτική σε βάρος μας, δεν φαίνεται, ακόμα και σήμερα, να συνειδητοποιούν το σοβαρό τους ολίσθημα. Δεν διδάχτηκαν από το παράδειγμα στο ΝΑΤΟ και θεωρούν πως έχοντας την Τουρκία στην ΕΕ θα μπορούν να την λογικέψουν! Οσο την έχουν λογικέψει στο ΝΑΤΟ άλλο τόσο θα την λογικέψουν και εντός της ΕΕ.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το μέγεθος της απειλής που διαθέτει η σημερινή Τουρκία το εξέθρεψαν οι πολιτικές της Δύσης, οι οποίες αντί να αξιολογήσουν σωστά την προσφορά και το όφελος του καθενός, με την πολιτική των υποχωρήσεων απέναντι στους συνεχείς εκβιασμούς της Τουρκίας οδήγησαν την κατάσταση εντός της Συμμαχίας στη σημερινή της μορφή.

Σήμερα αυτοί που εκπροσωπούν στην Τουρκία την πειρατεία και τις γενοκτονίες είναι οι λεγόμενοι γκρίζο-λυκότουρκοι των οποίων ηγείται ο Ερντογάν. Με αυτούς και την υπόλοιπη τουρκική αντιπολίτευση η Τουρκία σχεδιάζει να δημιουργήσει τη νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Κατά τα άλλα, ένα μεγάλο κομμάτι της Τουρκίας βρίσκεται κάτω από την μπότα αυτών κατά τα πρότυπα των ναζί. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι οι τσοπαναραίοι της κεντρικής Ασίας δεν ξεπερνούσαν τις 200 χιλιάδες το 971 μ.Χ. και με άλλους τόσους αργότερα μισθοφόρους κατέλαβαν μια αυτοκρατορία που είχε πληθυσμό κοντά στα 16 εκατομμύρια! Οι λεηλασίες, οι γενοκτονίες, οι εκβιασμοί αλά ναζί δημιούργησαν τη σημερινή Τουρκία, όπου πολύς κόσμος βογκάει.

Η σημερινή κατάσταση της Τουρκίας απασχόλησε και τη CIA η οποία σε έκθεσή της προέβλεψε ότι η Τουρκία στο 2050 δεν θα υπάρχει όπως είναι σήμερα. Και η Τουρκία το γνωρίζει αυτό γιατί γνωρίζει πως οι δεσποτικοφασιστικές της πολιτικές δεν θα έχουν λαμπρό μέλλον σαν εκείνο που είχαν στο παρελθόν και πως οι τσοπαναραίοι των στεπών θα μείνουν από γκάζι χωρίς τη συνδρομή της Δύσης.

Σε άρθρο μου (21 Απριλίου 2022) κατέληγα στο τέλος στο συμπέρασμα: «η Τουρκία χωρίς τη Δύση θα χάσει κάθε δυνατότητα να παρεμβαίνει στις ευρασιατικές χώρες, όπου διαχρονικά εργαζόταν για να διατηρεί και ακόμα να αυξάνει την επιρροή της σε αυτές. Για το λόγο αυτό το παζάρι της Τουρκίας που άρχισε με τις ΗΠΑ για μια νέα στρατηγική σχέση πρέπει να ειδωθεί κάτω από αυτό το πρίσμα, ώστε να περιοριστεί το κακό που μπορεί να προκύψει. Αυτή η Τουρκία ως σύμμαχος θα είναι, αντικειμενικά, αναξιόπιστος, παρά του ότι η Τουρκία χρειάζεται τη Δύση περισσότερο από ό,τι η Δύση χρειάζεται την Τουρκία».

Η απόγνωση του Ερντογάν δίνει σήμερα μια χρυσή ευκαιρία στη Δύση να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, ώστε να απαλλαγεί από το βραχνά του Νεοοθωμανισμού της σημερινής πολιτικής τάξης, η οποία με το δεσποτικό της προφίλ αποτελεί όνειδο για τις αξίες της Δύσης.

* Ο Θεόδωρος Στάθης έζησε για χρόνια στις ΗΠΑ. Είναι πρώην βουλευτής Λάρισας με το ΠΑΣΟΚ, ενώ διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού και υπουργός Γεωργίας. Είναι διδάκτωρ του Columbia University και πρόεδρος του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών.