Κύριε Διευθυντά,

Πέρασε το καλοκαίρι τόσο γρήγορα και φτάσαμε στο φθινόπωρο με βροχές και κρύες νύχτες, με κίτρινα φύλλα γύρω στις αυλές και τους δυνατούς βοριάδες.

Κοιτάζω εδώ κάτω από την κληματαριά και βλέπω τα ξύλα τρακάδες έτοιμα για το τζάκι και τη σόμπα για τον μακρύ χειμώνα και τις παγωμένες ημέρες της απλής χωριάτικης ζωής που έχει περίσσειες χαρές. Σε λίγο καιρό θα έλθουν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά και οι χωριανοί είναι μαθημένοι να γιορτάζουν με τον δικό τους απλό αλλά πλούσιο τρόπο.

Εχουν τα κελάρια τους γεμάτα από όλα τα αγαθά. Καρύδια, κάστανα, αρμαθερά σύκα, πολλούς σάκους από σιτάρι, πατάτες, στην άκρη το βαρέλι με το κρασί που είναι σχεδόν έτοιμο μετά το βράσιμο των 40 ημερών.

Τα παιδιά εκεί στο αναμμένο τζάκι διαβάζουν τα βιβλία τους και γράφουν στις ερωτήσεις των διδασκάλων για την επόμενη ημέρα και εκεί κοντά στο τζάκι τα έπαιρνε ο ύπνος το ένα παιδί μετά το άλλο στην αγκαλιά της μάνας τους με την ευλογία του Θεού και τη μητρική αγάπη και ζεστασιά και ο ύπνος ήταν πάντοτε γλυκός και ήρεμος στις παγωμένες νύχτες του χειμώνα με τον δυνατό βοριά και τις βροχοπτώσεις που πολλές φορές κρατούσαν για ημέρες ασταμάτητα και έκαναν καλό στα σπαρμένα χωράφια και στη διψασμένη γη, τη γη που μας δίνει όλα τα αγαθά και είναι η πηγή της ζωής.

Κυριάκος Στρατηγάκης

Γιόνκερς, ΝΥ