Οι ημέρες περνούν, τα νερά σιγά-σιγά υποχωρούν και τα βίντεο, οι φωτογραφίες και οι ιστορίες των ανθρώπων που ζουν στη Θεσσαλία έχουν αρχίσει να φεύγουν από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και από την πρώτη γραμμή των τηλεοπτικών δελτίων.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα προβλήματα της πλημμύρας φεύγουν. Το αντίθετο μάλιστα. Η υποχώρηση των υδάτων αποκαλύπτει την καταστροφή σε όλο της το μεγαλείο: εκτάσεις απέραντες κατεστραμμένες από τους τόνους του νερού και τα φερτά υλικά και χιλιάδες ζώα πνιγμένα των οποίων επείγει η αποκομιδή και μεταφορά σε ειδικά αποτεφρωτήρια ώστε να περισωθεί ό,τι μπορεί να περισωθεί από το θέμα της δημόσιας υγείας. Τώρα περισσότερο και από τις πρώτες ημέρες ο Θεσσαλικός κάμπος χρειάζεται τη βοήθεια όλων. Να μην ξεχαστούν οι άνθρωποι αυτοί ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από όλους τους υπόλοιπους. Τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν για τη στήριξή τους (πέρα από την άμεση οικονομική βοήθεια που ήδη έχει αρχίσει να διοχετεύεται προς τους πλημμυροπαθείς) να εφαρμοστούν άμεσα, χωρίς καμιά καθυστέρηση. Να μην ατονήσει το ενδιαφέρον και να εκπονηθεί σχέδιο που θα αποτρέψει τέτοιου είδους καταστροφές. Είναι προφανές πως όταν τα καιρικά φαινόμενα είναι τόσο έντονα όπως ήταν η τελευταία κακοκαιρία, δύσκολα μπορεί ο άνθρωπος να τα τιθασσεύσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η πολιτεία θα πρέπει να μείνει άπραγη.

Απραγοι δεν πρέπει να μείνουν ούτε οι πολίτες μπροστά στο δράμα που ζουν οι κάτοικοι της Θεσσαλίας, άσχετα αν αυτό φεύγει από τις τηλεοπτικές κάμερες και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Η αλληλεγγύη είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη, είναι επιβεβλημένη. Δεν είναι μόνο η ανακούφιση του πόνου των πληγέντων (που σαφώς είναι ο πρώτος λόγος) είναι γιατί η αλληλεγγύη σε αυτές τις απρόσωπες και σκληρές εποχές που ζούμε είναι ένδειξη ανθρωπιάς. Και αυτό το έχει όλη η κοινωνία μας ανάγκη.