Είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι επισκέφτηκαν στα πέντε χρόνια που πέρασαν από τότε που το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος μετέφερε στην Ελλάδα τον τίτλο ιδιοκτησίας του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το σημαντικότερο έργο από την δημιουργία του Παρθενώνα, όπως έχω πολλές φορές σημειώσει.

Ενα έργο με πολλούς και ισχυρούς ευνοϊκούς πολλαπλασιαστές για την Οικονομία τον Πολιτισμό, την κοινωνία.

Σε πρόσφατη επετειακή εκδήλωση ο Ανδρέας Δρακόπουλος, ο πρόεδρος του ΙΣΝ, εμπνευστής και εγκέφαλος του έργου και της μέχρι σήμερα στήριξής του, χρησιμοποίησε την ευκαιρία για να εκφράσει την χαρά του για την πρωτοφανή, αρμονική συνεργασία εφτά (7) διαφορετικών κυβερνήσεων με το Ιδρυμα, από την έναρξη του έργου, αλλά υποκινούμενος από βαθιά αγάπη «του πατέρα προς το παιδί» άνοιξε ορθάνοιχτα το θέμα αναφορικά με το μέλλον του ΚΠΙΣΝ.

Ως γνωστόν, το ΙΣΝ χρηματοδοτεί το ΚΠΙΣΝ με το ποσό των 10 εκατ. τον χρόνο για προγράμματα και λειτουργικά έξοδα.

«Δυο στοιχήματα βάλαμε όταν αποφασίσαμε να κάνουμε την δωρεά», δήλωσε ο κ. Δρακόπουλος. «Το πρώτο ήταν να γίνει το έργο, να το αγκαλιάσει ο κόσμος και το πετύχαμε. Το δεύτερο στοίχημα όμως ακόμα παίζεται και ομολογώ ότι φοβάμαι… Υπάρχει… ένα κενό αυτή τη στιγμή».

Και πρόσθεσε: «Αυτή τη στιγμή θεωρούμαστε κάτι το δεδομένο, αλλά σε αυτή τη ζωή δεν πρέπει να παίρνεις τίποτα για δεδομένο».

Εκεί που εντοπίζει κυρίως το πρόβλημα, είναι ότι «βάσει της σύμβασης έπρεπε το ελληνικό δημόσιο να προσφέρει γραμμή μετρό στο ΚΠΙΣΝ… Το μετρό έπρεπε να έχει γίνει από την πρώτη στιγμή, προβλέπεται στη σύμβαση από το 2009».

Και συνέχισε: «Και εμείς (το Ιδρυμα) είμαστε ακόμα εδώ και βοηθάμε, αλλά μια μέρα δεν θα είμαστε. Δεν πρέπει να είμαστε. Το έργο πρέπει να σταθεί στα πόδια του. Δεν είναι ‘υγιές’ να συνεχίζει το Ιδρυμα να το στηρίζει οικονομικά για πολύ καιρό ακόμα».

Ο κ. Δρακόπουλος είπε την αλήθεια. Την αλήθεια που εξυπηρετεί το συμφέρον του ΚΠΙΣΝ και της κοινωνίας. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Τώρα, όσο είναι νωρίς.

Εχει την υποχρέωση να το κάνει. Εχει και το δικαίωμα. Εκείνος περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον.

Ας ελπίσουμε ότι θα εισακουστεί.