O καθηγητής Θάνος Βερέμης ανέφερε πως «το πραγματικό πρόβλημα της χώρας και αυτού του τρύπιου κράτους, λέγεται αξιοκρατία. Η πιο συκοφαντημένη λέξη και η πιο διαστρεβλωμένη έννοια στη σύγχρονη Ελλάδα. Αυτό που πραγματικά χρειάζεται η Ελλάδα και που εν μέρει εξηγεί τις επιτυχίες των άλλων. Και μεταρρύθμιση του κράτους χωρίς αξιοκρατία είναι σαν τρένο, δίχως οδηγό….».

Εχει κανείς αντίρρηση; Βεβαίως! Οι συνδικαλιστές στην Ελλάδα.

Και δυστυχώς όταν λέμε συνδικαλιστές κυρίως εννοούμε του δημοσίου τομέα ή των κρατικοδίαιτων εταιρειών. Αυτοί δηλαδή που πληρώνει ο μισθωτός φορολογούμενος.

Εμπιστευόμαστε τους δασκάλους να μορφώσουν τα παιδιά μας και οι δάσκαλοι απεργούν αρνούμενοι να δεχθούν αξιολόγηση.

Για παράδειγμα, λένε ότι έχει «αποδειχτεί πέρα από κάθε αμφιβολία πως η παιδεία είναι ταξική…» και η αξιολόγηση ενέχει τον ρατσισμό. Τρέχα γύρευε δηλαδή για το επιχείρημα. Και το λέει ποιος; Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Μάλιστα! Που έχει πέραση στους νέους.

Γιατί η γενικότερη άρνηση της αξιολόγησης; Για να μπορούν σταθμάρχες να φεύγουν και να αφήνουν μόνο του έναν άπειρο σταθμάρχη.

Για να παίρνουν ιατρική άδεια από γιατρό με ένα τηλεφώνημα; Για να ισχύει ο νόμος της ομερτά;

Και γιατί είναι αναγκαία η αξιολόγηση; Γιατί δεν μπορεί όλοι να είμαστε πάπες, ούτε πατριάρχες. Δεν έχουμε όλοι τα ίδια προσόντα. Την ίδια δυναμική, την ίδια δεξιότητα.

Εξ ου και δεν θα επιβληθεί η Αμεση Δημοκρατία ποτέ στον κόσμο, καθώς δεν είμαστε όλοι της ίδιας γνώσης. Αλλωστε και στην αρχαία Αθήνα, το παράδειγμα της οποίας επικαλούνται πολλοί, μετείχαν στη συνέλευση μόνο άρρενες ενήλικοι που είχαν ολοκληρώσει τη διετή στρατιωτική τους θητεία. Αυτό απέκλειε την πλειονότητα του πληθυσμού, δηλαδή τους δούλους, τις γυναίκες και τους μετοίκους.

Τώρα βεβαίως συνδικαλιστές προκηρύσσουν τη μία απεργία μετά την άλλη. Καθοδηγούμενοι από τα κόμματα λόγω των επικείμενων εκλογών. Και άλλοι επικαλούμενοι την τραγωδία των Τεμπών.

Ωστόσο, όταν κάποιος πονάει για τον συνάνθρωπο, δεν παιδεύει μερικά εκατ. επιβάτες που θέλουν να πάνε στη δουλειά τους. Γιατί οι απεργίες τους δεν έχουν εφαρμογή στον ιδιωτικό τομέα. Εξάλλου, πληγώνεται γενικότερα η οικονομία. Μόλις τη Δευτέρα το Χρηματιστήριο Αθηνών έκανε τη μεγαλύτερη βουτιά του διμήνου.

Αν θέλουμε διαδήλωση για συμπαράσταση στη μνήμη των θυμάτων τότε δεν χωράνε κόμματα και σπασμένες βιτρίνες. Για παράδειγμα η διαμαρτυρία της Κυριακής ήταν σωστή και επιβεβλημένη.

ΥΓ.1: Αν θέλετε σύγκριση για την ειλικρίνεια όλων αυτών, ποιοι έκαναν πορείες και απεργία στα 103 θύματα στο Μάτι; Αν θυμάμαι καλά μόνο το ΚΚΕ. Οι άλλοι ήταν σε διακοπές.

ΥΓ.2: Μπράβο στα εκατ. των Ισραηλινών που διαδηλώνουν εδώ και βδομάδες δυναμικά κατά της ακροδεξιάς κυβέρνησης Νετανιάχου που αλλοιώνει τη δικαιοσύνη της χώρας του για να αποφύγει ποινικές ευθύνες. Οι δημοκράτες Ισραηλινοί συνεχίζουν να μας βάζουν τα γυαλιά.