Κύριε Διευθυντά,

Διαβάσαμε το δημοσίευμα της κ. Στέλλας Κοκόλη στον «Ε.Κ.» της 13^ης Οκτωβρίου και θα ήθελα να πω κι εγώ δυο λόγια. Κατά πρώτον, θαυμάζω την κ. Κοκόλη που πραγματικά για 56 χρόνια κάνει τρομερό αγώνα για τους δασκάλους και γενικά για τα ελληνικά γράμματα και της εκφράζω θερμά συγχαρητήρια. Επίσης, μάθαμε ότι ξανάνοιξε το Ημερήσιο Σχολείο στον Τίμιο Σταυρό του Γουάιτστόουν και ομολογώ ότι χάρηκα απερίγραπτα. Θερμά συγχαρητήρια στον πατέρα Γεώργιο που τα κατάφερε και το ξανάνοιξε. Εδώ θέλω να πω ότι η κάθε μάχη χρειάζεται καλούς αξιωματικούς που να μη λένε μόνο τι πρέπει να γίνει για να κερδίσουμε τη μάχη αλλά πρέπει οι ίδιοι να το κάνουν αυτό που λένε. Και αυτό το λέω διότι κάποιοι ιθύνοντες μιλάνε και μιλάνε για τη Γλώσσα μας αλλά όταν έρχεται η ώρα να μιλήσουν τα λένε στα αγγλικά και μετά βάζουν και μια κουβέντα στα ελληνικά. Εγώ πιστεύω ότι θα πρέπει για αρκετά χρόνια ακόμα η ελληνική γλώσσα να είναι η πρώτη στην Εκκλησία, στους Συλλόγους και σε όλες τις συνάξεις και κατόπιν να λέγεται και η Αγγλική εάν χρειάζεται. Εκείνο όμως που με απογοητεύει και θα το πω μετά λύπης μου, είναι ότι βλέπω δύο εχθρούς της ελληνικής μας γλώσσας που δυστυχώς είναι δεδομένοι και μη αναστρέψιμοι. Ο ένας είναι ότι οι Ελληνες εξ Ελλάδος φθίνουν ραγδαίως και ο άλλος οι μεικτοί γάμοι που παράγουν Αμερικανούς και όχι Ελληνες. Ομως ανεξαρτήτως των όποιων καταστάσεων όσο πιο πολύ ελληνικά μιλάμε, τόσο πιο πολύ υποστηρίζουμε την ελληνικότητά μας.

Δημήτριος Γεωργόπουλος

Κουίνς, ΝΥ