Αγαπητή Σταυρούλα,

Η μητέρα μου έμεινε χήρα πολύ μικρή σε ηλικία και από τότε δεν έφτιαξε ξανά ποτέ τη ζωή της. Ούτε εγώ ούτε η αδελφή μου γνωρίζουμε αν είχε ποτέ κάνει κάποια άλλη σχέση. Δούλευε σκληρά, έβγαινε σπάνια έξω και γενικά αφιέρωσε τη ζωή της στο να μας μεγαλώσει, μιας και τα οικονομικά μας ήταν πολύ περιορισμένα. Η αδελφή μου είναι λίγα χρόνια μεγαλύτερη από μένα, έχει μία σταθερή σχέση εδώ και χρόνια και πρόσφατα αποφάσισε να ζήσει μαζί με τον σύντροφό της στο εξωτερικό, αφήνοντας στην ουσία εμένα να φροντίζω τη μητέρα μας. Η μητέρα μας το πήρε βαριά, νιώθει εγκαταλελειμμένη και συνεχώς μου λέει ότι ελπίζει να μην κάνω το ίδιο με την αδελφή μου, γιατί εκείνη θυσίασε τη ζωή της ολόκληρη για μας. Ολο αυτό με έχει πανικοβάλει, φοβάμαι ότι εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ να κάνω τη ζωή που θέλω. Και εγώ ονειρεύομαι να φύγω στο εξωτερικό, μόλις ολοκληρώσω τις σπουδές μου, αλλά πώς θα μπορέσω και εγώ να κάνω το ίδιο στη μητέρα μας; Και μόνο που το σκέφτομαι νιώθω πολύ άσχημα. Νιώθω να πνίγομαι…

Βασιλική

Αγαπητή Βασιλική,

Η μητρότητα κρύβει μέσα της ανιδιοτελή αγάπη, αφοσίωση, προσφορά και αδιαμφισβήτητα πολλές φορές θα χρειαστεί, η μητέρα να θυσιάσει τις δικές της επιθυμίες και ανάγκες, για να μπορέσει να ανταποκριθεί καλύτερα στις ανάγκες του παιδιού της, ιδιαίτερα όσο αυτό είναι μικρό και εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από εκείνη.

Ωστόσο, σε καμία περίπτωση αυτό δεν πρέπει να σημαίνει ότι η μητέρα απαιτείται να αγνοεί, ακόμη και να αρνείται τις δικές της προσωπικές ανάγκες, για να θεωρείται «σωστή» μητέρα. Οταν συμβαίνει αυτό, όταν δηλαδή η μητέρα επιλέγει να λειτουργήσει ως «μάρτυρας», ταυτίζοντας την αγάπη με τη θυσία, και απαιτώντας αναγνώριση γι’ αυτό, ένα βαρύ φορτίο πέφτει πάνω στις πλάτες των παιδιών της. Η αγάπη της μητέρας, στην περίπτωση αυτή, αντί να απελευθερώνει και να δίνει φτερά, δεσμεύει και περιορίζει.

Ισως κάτι ανάλογο να συμβαίνει και στη δική σας περίπτωση. Η μητέρα σας έκανε μία επιλογή για τη ζωή της, έκανε εκείνο που η ίδια πίστευε σωστό, ανάλογα με τον τρόπο που μεγάλωσε, με τις αντιλήψεις της και με τις συνθήκες της ζωής της. Ξεπέρασε τις δυσκολίες, σας βοήθησε να μεγαλώσετε, σας πρόσφερε όσα περισσότερα μπορούσε. Της οφείλετε ευγνωμοσύνη γι’ αυτό.

Αυτό όμως δεν σας στερεί -ή δεν θα έπρεπε να σας στερεί- το δικαίωμα και την υποχρέωση να κάνετε τις δικές σας επιλογές για τη ζωή σας. Ο καθένας έχει την ευθύνη των αποφάσεων, των επιλογών στη ζωή του και των συνεπειών τους. Κι αυτό σημαίνει ενηλικίωση.

Θα σας συμβούλευα να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού για να μπορέσετε να το διαχειριστείτε καλύτερα. Εκείνος θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε ότι η αγάπη δεν ταυτίζεται με τη θυσία και τη στέρηση. Θα σας βοηθήσει να αποκοπείτε από τις ενοχές για το προχώρημα της ζωής σας. Το να επιλέξετε αυτό που ονειρεύεστε δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάτε ή ότι εγκαταλείπετε τη μητέρα σας. Σημαίνει ότι σέβεστε και αγαπάτε τον εαυτό σας.

Και όταν έρθει η ώρα να κάνετε το επόμενο βήμα στη ζωή σας, εξηγήστε στη μητέρα σας ότι μπορείτε να την αγαπάτε και να την νοιάζεστε και να τη φροντίζετε ακόμα κι αν δεν μένετε μαζί της. Δείξτε της ευγνωμοσύνη σας για όσα σας πρόσφερε, κατανοήστε τους φόβους και τις ανασφάλειές της, αλλά μην υποχωρήσετε. Προχωρήστε στη ζωή σας με την επίγνωση ότι οι επιτυχίες ή οι αποτυχίες του καθενός, η ευτυχία ή η δυστυχία του βαραίνει τις δικές του πλάτες.

Η μητρική αγάπη δεν θα πρέπει να γίνεται ένα χέρι στο λαιμό που πνίγει, αλλά η δύναμη στην καρδιά που απελευθερώνει και η αγκαλιά που ενδυναμώνει.