Πάντως αυτό που τραβάει η ψυχή μου είναι ένα ντιμπέι (που έλεγε και ο μακαρίτης ο Αλέφαντος) μεταξύ των τεσσάρων μονομάχων για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απολαυστικό από το να βλέπεις συντρόφους να τσακώνονται μεταξύ τους και να βγάζουν τα μαχαίρια. Είναι δε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία (που ίσως να μην έχουμε άλλη) να μάθουμε επιτέλους τι έλεγαν οι σύντροφοι πίσω από τις κλειστές πόρτες στους καφενέδες, συγγνώμη στα υπουργεία ήθελα να πω, το κρίσιμο πρώτο εξάμηνο του 2015. Πάνω στον (δεδομένο) τηλε-καβγά τους είναι πιθανό να μάθουμε τι ακριβώς ρόλο έπαιζε ο καθένας και τι προθέσεις είχε. Και παράλληλα, θα απολαύσουμε τον «πολιτικό πολιτισμό» τους. θα ήθελα βέβαια και Πολάκη μεταξύ των μονομάχων αλλά ας είναι. Θα βολευτώ με Στέφανο Τζουμάκα.

Win-win

Μιας και είπα Τζουμάκα, να σημειώσω εδώ κάτι. Πολλοί ξέρω ότι γελάτε με τον κυρ Στέφανο, ότι είναι γραφικός κτλ (πρόκειται για χαρακτηρισμούς που εγώ σε καμιά περίπτωση δεν συμμερίζομαι) αλλά έχετε υπ’ όψιν σας ότι αυτός με την κίνηση που έκανε θα είναι κερδισμένος ούτως ή άλλως. Αν κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρόεδρος και ποιος ξέρει, μπορεί και πρωθυπουργός κάποια ημέρα (νέος είναι, ποτέ δεν ξέρεις τι του επιφυλάσσει το μέλλον). Αν χάσει, όλο και σε κάποια θέση θα τον αξιοποιήσει ο Μητσοτάκης όπως έχει κάνει με τόσους και τόσους από το κόμμα του το τελευταίο διάστημα.