ΒΟΣΤΩΝΗ. Ο ιερομόναχος Λουκάς από την Ιερά Μονή Ξενοφώντος Αγίου Ορους, ο οποίος σήμερα λογίζεται εκ των πλέον επιφανών αγιογράφων της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ο οποίος, ως γνωστόν, αγιογραφεί τον Ναό του Αγίου Νικολάου στο Σημείο Μηδέν του Μανχάταν, βρέθηκε πρόσφατα στη Βοστώνη όπου αντιπροσώπευσε την Αθωνική Πολιτεία στην Εκθεση για το Αγιο Ορος.

Συναντήσαμε τον π. Λουκά στο Μαλιώτειο Πολιτιστικό Κέντρο της Θεολογικής Σχολής και ξεκινήσαμε τη συνέντευξή μας με την ερώτηση «σε ποιο σημείο βρίσκεται σήμερα η αγιογράφηση του Ναού του Αγίου Νικολάου;», για την οποία ο π. Λουκάς είπε πως «έχουμε τελειώσει τον δυτικό τοίχο της εκκλησίας και θα προχωρήσουμε τώρα στον ανατολικό και στους υπολοίπους νότιο και βόρειο τοίχο». Σχετικά με το πότε θα ολοκληρωθεί η αγιογράφηση, είπε, «πιστεύομε ότι μέχρι το τέλος Οκτωβρίου να ολοκληρωθεί», ενώ στην ερώτηση γιατί χρειάσθηκε τόσος χρόνος, απάντησε πως «ήταν δύσκολη η κατασκευή από πλευράς αρχιτεκτονικής, κι ακόμα δηλαδή υπάρχουν κάποια θέματα που πρέπει να λυθούν, είναι δηλαδή δύσκολη η κατασκευή».

Στην ερώτηση πώς την βλέπετε την κατασκευή γενικά, ο π. Λουκάς είπε πως «μπορώ να πω ότι είναι πολύ ωραία, χαρακτηρίζει τον κ. Καλατράβα, είναι κάτι το οποίο ταιριάζει σ’ αυτόν τον χώρο με τους ουρανοξύστες, με όλα αυτά τα σύγχρονα πράγματα της Νέας Υόρκης, νομίζω ότι δένει». Αναφορικά με το αν εμπίπτει στην Ορθόδοξη αρχιτεκτονική, είπε ότι «η Ορθόδοξη αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται κυρίως από τον τρούλλο που έχει ο ναός. Το άσπρο του ναού μπορεί να μας παραπέμψει στις Κυκλάδες με τις όμορφες εκκλησιές των νησιών της Ελλάδος, οπότε δεν νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο δεν συνάδει με τον Ελληνισμό και με την Ορθοδοξία».

Οταν τον ρωτήσαμε ποιας σχολής αγιογράφησης είναι ή ακολουθεί, είπε ότι «ακολουθούμε τον 14^ο αιώνα και με άλλες αποχρώσεις πέραν της Μακεδονικής Σχολής όπως της Σχολής της Κωνσταντινουπόλεως και του Αγίου Ορους».

Ο ίδιος έμαθε να αγιογραφεί, όπως είπε, «στο Αγιο Ορος από παλιότερους πατέρες, μόνο αυτό. Είχα βρει ένα – δυο πατέρες που ήταν και στο μοναστήρι μας που ζωγράφισαν, αλλά από εκεί και πέρα όποτε εύρισκα κάποιον παλιό αγιογράφο πήγαινα, τον ρωτούσα, έβλεπα τη δουλειά του και κυρίως βλέποντας τις παλιές τοιχογραφίες του Αγίου Ορους, του Πρωτάτου και άλλων ναών».

Οταν τον ρωτήσαμε πώς αισθάνεται όταν αγιογραφεί, ο π. Λουκάς απάντησε πως «είναι μεγάλο πράγμα η αγιογραφία, σε μεταφέρει σ’ έναν άλλο κόσμο, στον κόσμο του Βυζαντίου, αλλά και στο χώρο της άλλης πραγματικότητας που είναι η Ορθοδοξία, η Εκκλησία. Ανοίγεται κανείς μέσα από την Αγιογραφία σ’ αυτόν τον χώρο του επέκεινα και η Βυζαντινή αγιογραφία επειδή δεν είναι ρεαλιστική αγιογραφία σε μεταφέρει σε άλλους χώρους και τόπους».

Στην ερώτηση «όταν πιάνετε τον χρωστήρα και τα χρώματα για να αγιογραφήσετε τη μορφή του Χριστού ή των αγίων πιάνετε κουβέντα μαζί τους;», είπε «φυσικά, φυσικά. Δεν είναι με λόγια, είναι μια μυσταγωγία, επικοινωνία αλλά όχι με λόγια. Δεν λες τίποτε μπροστά στις εικόνες, αλλά αισθάνεσαι μια αλληλοπεριχώρηση. Μιλάει κανείς με τη σιωπή, αλλά και με την αίσθηση ότι βρίσκεται δίπλα στον Θεό, η παρουσία του Θεού».

«Εχετε γνώμη για την Ομογένεια την οποία ζείτε επί αρκετούς μήνες;» τον ρωτήσαμε. Η απάντηση του π. Λουκά ήταν: «Εσείς οι ομογενείς είσθε μία ένδοξη νότα στη ζωή του Ελληνισμού όπως κι αυτός ο ναός ακόμη είναι μία ένδοξη νότα στη ζωή του Ελληνισμού. Κάνετε μεγάλα, έργα, βοηθάτε το Πατριαρχείο, βοηθάτε γενικά την Εκκλησία, είσθε δεμένοι με την Εκκλησία κι αυτό λέγει πολλά για μας και το χαιρόμαστε. Μπορώ να πω ότι ο Ελληνισμός έχει μία παραδοσιακότητα, είναι κοντά στην Εκκλησία, στα ήθη και έθιμα της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας και αυτό μας χαροποιεί πάρα πολύ».

Οταν τον ρωτήσαμε τι τον προσέλκυσε στον Μοναχισμό, είπε, «να σας πω ότι δεν ξέρω», ενώ στην ερώτηση «θα θέλατε να ξέρετε;», απάντησε «ίσως να μην το καταλάβω ποτέ. Είναι ένα κάλεσμα του Θεού το οποίο δεν το εξελέγχομε εμείς, το ελέγχει ο Θεός κι επεμβαίνει ο Θεός το κάλεσμα είναι ακαταμάχητο».

Στη Μονή Ξενοφώντος ο π. Λουκάς, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από τη Λάρισα, πήγε στο μοναστήρι από την ηλικία των 21 ετών. «Είχε προηγηθεί ο αδελφός μου στη Μονή Ξενοφώντος κι αυτό ήταν μία γνωριμία με το μοναστήρι με τον Γέροντα Αλέξιο κι αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Ηθελα να γίνω μοναχός κι αυτό βοήθησε ακόμα περισσότερο», είπε.