ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος έστειλε στις κοινότητες εγκύκλιο στην οποία διεκτραγωδεί τον κατατρεγμό και την καταστροφή του Ελληνισμού «από τη Μικρασιατική Καταστροφή, κατά την οποία χάθηκαν τόσες ζωές, αφανίζοντας τις ελληνικές κοινότητες από τον Ελλήσποντο του Πόντου μέχρι τα νοτιότερα παράλια της Μικράς Ασίας».

Οπως τονίζει, «σε ολόκληρη την Ανατολία, φωτιές μίσους και διωγμών κατάστρεψαν τις πόλεις του ελληνικού πολιτισμού, οι οποίες ήκμασαν για χιλιάδες χρόνια, αφήνοντας πίσω στάχτες και αποκαΐδια. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι αναγκάστηκαν να φύγουν σε άλλους τόπους αφήνοντας πίσω τις περιουσίες τους και ξαναρχίζοντας από το μηδέν. Ενα πλήθος ανθρώπων διασκορπισμένων στα πέρατα της Οικουμένης, το οποίο δημιούργησε την Ελληνική Διασπορά».

Επισημαίνεται, ωστόσο, πως ο κ. Ελπιδοφόρος αποφεύγει να πει ότι η καταστροφή της Μικράς Ασίας, η αιματοχυσία, τα εγκλήματα, οι φωτιές και τα αποκαΐδια έγιναν από τους Τούρκους, οι οποίοι και σήμερα απειλούν να επαναλάβουν τα ίδια.

Εγραψε ακόμα πως «ως Αρχιεπισκοπή Αμερικής, εορτάζουμε το φετινό έτος την εκατονταετηρίδα της Εκκλησίας μας, ως της μεγαλύτερης επαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σε μεγάλο βαθμό, η δημιουργία της Αρχιεπισκοπής μας από το Πατριαρχείο ήταν μια αντίδραση στη Μικρασιατική Καταστροφή. Η Μητέρα Εκκλησία βλέποντας τα τέκνα της, χωρίς ποιμένα, διασκορπισμένα στους πέντε ανέμους, συντετριμμένη, θέλοντας να ανακουφίσει όλους τους χειμαζόμενους που ξενιτεύτηκαν μέχρι τις ευλογημένες ακτές της Αμερικής για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή, έθεσε τη διαποίμανσή τους κατευθείαν υπό τη μητρική της σοφία και ποιμαντική ευθύνη.

Γι’ αυτό το λόγο, στην Αμερική έχουμε χρέος να μην ξεχνούμε το Ολοκαύτωμα της Μικράς Ασίας, καθώς οι ρίζες μας είναι ριζωμένες στη στάχτη των προγονικών μας τόπων, ποτισμένες με το αίμα και τα δάκρυα των μαρτύρων και της προσφυγιάς, προεξάρχοντος του ιερομάρτυρος Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Σμύρνης. Το μαρτύριό του προηγήθηκε της πυρπολήσεως αυτής της θαυμάσιας πόλης, γνωστής από το βιβλίο της Αποκαλύψεως, προς τον οποίο ο Κύριος είπε: ‘γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής’ (Αποκάλυψις Ιωάννου 2:10). Οι πρόγονοί μας είχαν βαθιά πίστη, στεφανώθηκαν από το Θεό και δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι υπέφεραν για το όνομα του Χριστού και για την αγία του Εκκλησία».

Προτρέπει, εν κατακλείδι, «ας μη ξεχνούμε λοιπόν, ιδίως αυτό το έτος της εκατονταετηρίδας αυτούς που χάθηκαν και το λόγο για τον οποίο χάθηκαν. Ας προσευχηθούμε για την ανάπαυση των ψυχών τους. Ας μνημονεύσουμε σήμερα όλους αυτούς που οι θυσίες τους οδήγησαν στη δημιουργία της Εκκλησίας μας στην Αμερική και απανταχού της Γης, διότι αν και ‘σποδόν ωσεί άρτον έφαγον και πόμα μετά κλαυθμού εκίρνων’, αυτοί και οι απόγονοί τους εκπλήρωσαν μία άλλη ρήση των προφητών, με την πίστη τους, την υπομονή τους και τις υπηρεσίες τους. Αντάλλαξαν ‘δόξαν αντί σποδού’ (Ησαΐας 61:3) και η κληρονομιά τους μένει έως της σήμερον. Εχουμε χρέος να τους μνημονεύουμε εκφράζοντας την άπειρη ευγνωμοσύνη μας προς αυτούς. Αιωνία αυτών η μνήμη»!