ΑΘΗΝΑ. Τη δική του «αλήθεια», όπως τη βίωσε μέσα από την πολυετή προσφορά του στα εκπαιδευτικά πράγματα της Ομογένειας Αμερικής από τις θέσεις του Συντονιστή Εκπαίδευσης του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Σικάγο και από τη θέση του διευθυντή του Τμήματος Ελληνικής Παιδείας της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής καταγράφει σε ένα ομώνυμο βιβλίο («Η Αλήθεια») ο Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος. Με αφορμή την επικείμενη παρουσίαση του βιβλίου την προσεχή Πέμπτη 9 Μαρτίου, στις 18:00, στο «Vista Lic Hotel» (2705 39th Αvenue Long Island City, NY 11101-2703) o Δρ Ευθυμιόπουλος παραχώρησε μια εκ βαθέων συνέντευξη στον «Ε.Κ.» αναφερόμενος, μεταξύ άλλων, στο έργο του στην Αρχιεπισκοπή, στα εμπόδια που συνάντησε κατά τη θητεία του και στο μοντέλο που πρέπει πλέον να ακολουθηθεί ώστε τα ελληνικά σχολεία στην Αμερική να συμβαδίσουν με την εποχή τους. Να σημειωθεί ότι το βιβλίο θα παρουσιάσουν ο Σύμβουλος Εκδοσης του «Ε.Κ.», Αντώνης Η. Διαματάρης και ο Δρ Κωνσταντίνος Δροσάτος.

Αναλυτικά η συνέντευξη έχει ως εξής:

«Ε.Κ.»: Τελικά η «Αλήθεια» τι είναι; Ενας απολογισμός του έργου σας;

Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος: Οταν έφυγα από το γραφείο περάσανε 2 χρόνια σιωπής και προσπαθούσα να κάνω μια αναδρομή των 15 χρόνων που ήμουν στην Αρχιεπισκοπή και των 3 ετών που ήμουν στο Σικάγο. Αρχισα σιγά-σιγά να μιλώ μετά τα 2 χρόνια μέσω του «Ε.Κ.» με άρθρα. Στη συνέχεια, όμως, είπα ότι για αυτό το οδοιπορικό από το Σικάγο μέχρι τη Νέα Υόρκη, τα 20 αυτά χρόνια, έπρεπε να γράψω κάτι. Σκεπτόμενος τι τίτλο θα έδινα, ανάμεσα στις άλλες σκέψεις που έκανα επικράτησε να του δώσω τον τίτλο «Αλήθεια», την αλήθεια δηλαδή όπως τη βίωσα όλα αυτά χρόνια στην πορεία της ζωής μου στον Ελληνισμό, στα παιδιά του Ελληνισμού και στην Εκκλησία. Επικράτησε λοιπόν να πω την αλήθεια και τη γράφω την αλήθεια – είναι πολλά βέβαια που αποσιωπώ. Οσα όμως έρχονται στο φως είναι αλήθεια. Γι’ αυτό και στην αρχή του βιβλίου μου χρησιμοποιώ τη ρήση του Μακρυγιάννη ότι «εγώ την αλήθεια θα την πω γυμνή». Προσπάθησα μέσα στα πλαίσια του σεβασμού και της αξιοπρέπειας να είμαι προσεκτικός στους απέναντί μου. Για αυτόν τον σεβασμό ήμουν ασυμβίβαστος στη ζωή μου. Αποδίδω τα γεγονότα ενός μακρινού ταξιδιού, μιας μακράς πορείας παιδαγωγικής και προσφοράς στα παιδιά του Ελληνισμού.

«Ε.Κ.»: Αυτά που αποσιωπάτε στην παρούσα φάση έχετε σκοπό κάποια στιγμή να τα γράψετε;

Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος: Κρατώ αυτά τα γεγονότα που πρέπει να έρθουν στο φως για να μάθει ο Ελληνισμός τι έχει γίνει. Αργότερα έχει ο Θεός.

«Ε.Κ.»: Πιστεύετε ότι είχατε να προσφέρετε περισσότερα αν παραμένατε στη θέση σας;

Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος: Βεβαίως και είχα να προσφέρω πολλά περισσότερα. Χωρίς διάθεση να περιαυτολογήσω, το έργο ήταν μεγάλο και θα συνεχιζόταν γιατί είχα ιδέες και προτάσεις.

«Ε.Κ.»: Γιατί αυτή η πορεία ανακόπηκε;

Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος: Ηταν σαν να με κρατούσε ένα αόρατο χέρι. Υπήρχαν διάφορα εμπόδια. Για παράδειγμα ήξερα γιατί έκλειναν τα σχολεία, όπως το ήξεραν και οι παροικούντες εν Ιερουσαλήμ. Ολοι το γνωρίζανε αλλά κανείς δεν έλεγε κάτι. Και εγώ το γνώριζα αλλά δεν ήθελα να το πω διότι μέσα στο πλαίσιο αυτό ίσως έφερνα κάποια πράγματα που δεν θα ήταν αρεστά. Γι’ αυτό προτίμησα να σιωπώ σαν άλλος Προμηθέας Δεσμώτης. Δεν ήθελα να κάνω αντίσταση. Ηρθε βέβαια στο μυαλό μου η επανάσταση των μικρών κληρικών, των Golliardi (Γκολιάρντι), όπως γράφει ο Dario Fo (Ντάριο Φο), οι οποίοι επαναστάτησαν κατά της παπικής Εκκλησίας. Σκέφτηκα όμως ότι ένα αντίδοτο αυτού είναι ο σεβασμός. Βέβαια σκέφτηκα και κάτι άλλο. Αυτά που λέει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Οταν κάποιος αγωνίζεται μπορεί και να επιτύχει. Οταν όμως δεν αγωνίζεται είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει». Προτίμησα λοιπόν, και δεν ήταν λάθος μου, να παραμείνω και να αγωνιστώ γι’ αυτόν τον αδικημένο δάσκαλο και την Ελληνική Παιδεία.

 «Ε.Κ.»: Ποιοι ήταν αυτοί που έβαζαν τα εμπόδια;

Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος: Στην κεφαλή υπήρχε ένας ιεράρχης, ένας έντιμος άνθρωπος, ένας λόγιος, ένας ακαδημαϊκός, ένας άψογος στην ιεροσύνη του αλλά δεν ξέρω να σας πω για τους ανθρώπους που ήταν κάτω από αυτόν τον ιεράρχη. Είναι πάντως βέβαιο ότι πολλά δεν τους άρεσαν, άλλα τους άρεσαν. Δεν μου απαγόρευσαν και ποτέ και να κάνω κάτι αλλά δεν επικρότησαν και πολλά. Μέσα στο βιβλίο δημοσιεύω μια επιστολή του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου, καθόλα σεβαστού στην ιεροσύνη του, την οποία έστειλε όταν ήθελε να με τιμήσει η Ομοσπονδία Ελλήνων Εκπαιδευτικών. Σε αυτή μου πλέκει το εγκώμιο και γράφει ότι «στο πρόσωπο του Δρα Ευθυμιόπουλου τιμάται η Αρχιεπισκοπή». Είναι πολύ μεγάλος ο λόγος αυτός. Ομως, στην πράξη διαβλέπει κανείς και την πικρία και την απογοήτευση που τελικά μένει. Πού οφείλεται αυτό; Οφείλεται στο ότι ο Αρχιεπίσκοπος θα έπρεπε να είναι πιο στιβαρός. Θα έπρεπε, για να το πω και πιο απλοϊκά, να πάρουμε και λίγο την πατερίτσα.

«Ε.Κ.»: Δεν ήταν τόσο αυστηρός ο Αρχιεπίσκοπος σε θέματα εκπαίδευσης;

Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος: Θα κάνω μια αντιπαράθεση μεταξύ Σικάγου και Νέας Υόρκης. Οταν πήγα στο Σικάγο βρήκα μια πολύ άσχημη κατάσταση διότι είχε υπεισέλθει ο κομματικός μηχανισμός, άλλοι έφευγαν άλλοι έμεναν κτλ κτλ. Βρήκα όμως έναν ιεράρχη εκεί, τον μακαριστό Ιάκωβο και βρήκαν έναν διακεκριμένο προξενικό, ένα διαμάντι της διπλωματίας, τον Νίκο Ζαφειρόπουλο, οι οποίοι στάθηκαν στο πλευρό μου. Εγώ έκανα τον ίδιο αγώνα και στη Νέα Υόρκη. Ομως, όπως σας είπα έβρισκα εμπόδια. Οταν κάποια στιγμή παρενέβην και είπα για κάποια σχολεία ξέρετε τι μου είπε ένας ιερωμένος; «Εγώ τα είπα στον πρωτοσύγκελο». Και του απαντώ: «Ποιος διοικεί τα σχολεία, ο πρωτοσύγκελος ή εγώ; Ευτυχώς που υπάρχει και ο ‘Ε.Κ.’ και τα μαθαίνουμε από εκεί». Θα πρέπει, λοιπόν, να επανεξεταστεί το μοντέλο «κοινότητα-ενορία-σχολείο». Δεν μπορεί να λειτουργήσει. Οι λειτουργοί του υψίστου μας θα πρέπει να περιοριστούν στα πνευματικά τους καθήκοντα, να αφήσουν το σχολείο ελεύθερο, όχι ασύδοτο αλλά ελεύθερο, για να δώσουμε ένα σχολείο καλό και να το προσαρμόσουμε στον 21ο αιώνα. Είναι δύσκολη η συγκατοίκηση.

«Ε.Κ.»: Αρα λέτε ότι πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός Εκκλησίας και Εκπαίδευσης.

Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος: Πρέπει να επανεξεταστεί αυτό το μοντέλο και να γίνει ένας σωστικός αρραβώνας μεταξύ κοινότητος, σχολείου και Εκκλησίας. Δεν λέω να απομακρυνθεί η Εκκλησία. Κατ’ αρχήν να φύγουν οι πατερούληδες που πάνε να περάσουν το χρόνο τους και κάνουν κουμάντο στο σχολείο. Ο ιερεύς πρέπει να συγκεντρωθεί αλλού και το σχολείο πρέπει να έχει ελευθερία και αυτονομία. Το θέλει η Ομογένεια. Πιστεύω πως αν το δουν νηφάλια θα συμφωνήσουν μαζί μου. Εχω προτάσεις. Αφιέρωσα τη ζωή μου σ’ αυτό. Αυτή τη στιγμή όμως τα σχολεία μας δεν λειτουργούν όπως έπρεπε να λειτουργούν. Για τα σχολεία θα πρέπει να ισχύσει η ισότητα, η ισονομία και η αγάπη.

«Ε.Κ.»: Αισθάνεστε ότι έχετε αδικηθεί;

Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος: Nαι. Υπήρξε συκοφαντία και αδικία. Και ξέρετε η αδικία λέει ο Αγιος Παϊσιος είναι βαρύ αμάρτημα. Οταν η αδικία είναι συνεχής και γίνεται νόμος τότε το καθήκον είναι η αντίσταση. Οπως όμως σας είπα, επέλεγα ως αντίδοτο τον σεβασμό. Εφτασαν σε σημείο να με παρακολουθούν, να με παρακολουθούν από το 2014. Παρακολουθούσαν εμένα και τη βοηθό μου. Παρακολουθούσαν τον υπολογιστή μου, δεν μου έδιναν μηνύματα. Οταν έγινε η λαίλαπα και έδιωχναν κόσμο και έδιωξαν τη μία από τις γραμματείς μου εβγήκε στη φόρα και η παρακολούθηση η οποία μου εγένετο. Και δεν ξέρω τι έψαχναν να βρουν.

«Ε.Κ.»: Παρόλα αυτά το έργο ήταν μεγάλο.

Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος: Ηταν μεγάλο χάρη στους ευπατρίδες διότι το μπάτζετ του γραφείου ήταν μηδενικό, είχε μόνο τους μισθούς των υπηρετούντων. Παρόλα αυτά, κάναμε εκδόσεις, κάναμε σεμινάρια, κάναμε τα πάντα. Κάναμε μεταξύ άλλων τον διαγωνισμό του «Ε.Κ.» αυτό το αριστούργημα, τον παναμερικανικό διαγωνισμό με 280 παιδάκια. Εφαρμόσαμε αρχές, τάξη, αξιοκρατία.

«Ε.Κ.»: Πού αφιερώνετε το βιβλίο αυτό;

Δρ. Ιωάννης Ευθυμιόπουλος: Το βιβλίο είναι μια παρακαταθήκη για την οικογένειά μου, τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου και το αφιερώνω στους δασκάλους και στα παιδιά όλα, διότι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν βοήθεια.