Αγαπητή Σταυρούλα,

Ο γιος μου είναι 16 χρόνων και πολύ πληγωμένος από έναν έρωτα που δεν πήγε καλά. Χώρισε πριν από λίγες μέρες. Από τότε κλείνεται συνέχεια στο δωμάτιό του, αποφεύγει τους φίλους του, δεν μιλάει σε εμάς, ούτε καν στην αδελφή του με την οποία είναι πολύ δεμένος. Μόνο μας ζητάει να τον αφήσουμε ήσυχο. Τον βλέπω να υποφέρει έτσι και δεν ξέρω πώς να τον βοηθήσω. Προσπαθώ να του μιλήσω και να τον παρηγορήσω, αλλά εκείνος κλείνει κάθε πόρτα επικοινωνίας. Φοβάμαι πολύ πως η κατάσταση αυτή θα τον επηρεάσει και θα μείνει πίσω στα μαθήματά του γιατί είναι πολύ καλός μαθητής και έχει πολύ υψηλούς στόχους. Του έχω προτείνει να πάμε σε ψυχολόγο αλλά δεν θέλει ούτε να το ακούσει. Τι θα μπορούσα να κάνω για να τον βοηθήσω να νιώσει καλύτερα;

Τασούλα

Αγαπητή Τασούλα,

Ο έρωτας στην περίοδο της εφηβείας είναι ένα πρωτόγνωρο και συναρπαστικό συναίσθημα. Οπως όμως είναι φυσικό, αυτοί οι πρώτοι εφηβικοί έρωτες δεν έχουνε πάντοτε αίσιο τέλος και αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα επώδυνο για τον έφηβο που βιώνει την απόρριψη για πρώτη φορά.
Ο έφηβος, όντας σε μία περίοδο της ζωής του που χαρακτηρίζεται από αλλαγές, αβεβαιότητα και ψυχική αναστάτωση, όταν έχει να αντιμετωπίσει την ερωτική απογοήτευση, πολλές φορές μεγαλοποιεί τα συναισθήματά του και την βιώνει ως καταστροφή.
Αυτό είναι φυσιολογικό, γιατί δεν έχει ακόμη μάθει να ελέγχει και να ερμηνεύει τα συναισθήματά του ως ενήλικας, ούτε και έχει άμυνες από προηγούμενες εμπειρίες.

Ωστόσο, όσο δύσκολη κι αν είναι αυτή η περίοδος, είναι συχνά πολύ σημαντική, γιατί έτσι ο έφηβος ανακαλύπτει τελικά τον εαυτό του.
Κάτι ανάλογο ίσως συμβαίνει και στη δικιά σας περίπτωση. Το παιδί σας αναγκάζεται να μάθει να αντιμετωπίζει την ερωτική απόρριψη και μέσα από την διαδικασία αυτή οδηγείται στην ωρίμανση και στη συνειδητοποίηση αυτού που αναζητά σε μία σχέση.
Προφανώς και οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν και να παρηγορήσουν τα παιδιά τους στη δύσκολη αυτή περίοδο της ζωής τους, ωστόσο πολλές φορές δεν είναι οι πιο κατάλληλοι να το κάνουν.

Καθώς βιώνουν και οι ίδιοι έντονα συναισθήματα βλέποντας το παιδί τους να υποφέρει, συχνά δεν βρίσκουν τον κατάλληλο τρόπο να το πλησιάσουν και να το ακούσουν. Πολλές φορές προσπαθούν να υποβαθμίσουν τα συναισθήματά του ή δίνουν συμβουλές, ή δεν μπορούν να κρύψουν την ανησυχία τους, συμπεριφέρονται δηλαδή με τρόπο που τις περισσότερες φορές δεν προσφέρει στον έφηβο καμία βοήθεια.
Επομένως, το πρώτο ίσως που θα βοηθούσε ιδιαίτερα το παιδί σας είναι να του δώσετε χώρο και χρόνο να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του και να μπορέσει να τα ελέγξει.

Αφήστε τον να καταλάβει ότι είστε εκεί για εκείνον όποτε θελήσει να σας μιλήσει χωρίς να γίνεστε κουραστική, χωρίς να τον ρωτάτε όλη την ώρα τι έχει και αν είναι καλά. Δείξτε του την αγάπη και το ενδιαφέρον σας με διακριτικό τρόπο. Φτιάξτε του το αγαπημένο του φαγητό, πάρτε τον μια αγκαλιά, πείτε του πόσο τον αγαπάτε.

Εάν αποφασίσει να σας μιλήσει, ακούστε τον προσεκτικά χωρίς να του προσφέρετε λύσεις, ή να ασκείται κριτική σε αυτά που λέει. Μερικές φορές, το να νιώθει κανείς ότι κάποιος άλλος τον ακούει και τον καταλαβαίνει αρκεί για να ξεφουσκώσουν τα έντονα συναισθήματα και να νιώσει καλύτερα.
Θα βοηθούσε ίσως επίσης να μιλήσετε εσείς σε έναν ψυχολόγο και να τον ρωτήσετε ποια πρέπει να είναι η στάση σας απέναντι στο παιδί σας που υποφέρει. Εκείνος θα μπορέσει να σας συμβουλεύσει και για το τι πρέπει να προσέξετε στη συμπεριφορά του γιου σας, σε περίπτωση που η κατάστασή του σας βάλει σε σκέψεις για την υγεία του, ιδιαίτερα μάλιστα αν η κατάσταση κρατήσει για περισσότερο από έναν ή δύο μήνες, ή αν υποπτεύεστε χρήση ουσιών.

Το πιο σημαντικό είναι να διασφαλίσετε πως ο γιος σας νιώθει ότι τον αγαπάτε και τον στηρίζεται χωρίς όρους. Ωστόσο, αυτό δεν είναι καλό να γίνεται χωρίς όρια. Αν διαπιστώσετε ότι το παιδί σας παραμελεί για μεγάλο διάστημα τα μαθήματα, ή τις υποχρεώσεις του, μιλήστε του ήρεμα αλλά σταθερά και συζητήστε μαζί του για το μέλλον του, αφήνοντας εκείνο να προτείνει τι πιστεύει ότι πρέπει να κάνει, ώστε να μπορέσει να πετύχει τους στόχους του.