Ποτέ στο παρελθόν δήμαρχος της Νέας Υόρκης δεν ήταν φιλότουρκος, και πάντως ποτέ τόσο όσο ο νεοεκλεγμένος Ερικ Ανταμς.

Και δεν είναι απλά ένας φιλότουρκος πολιτικός, ο οποίος -που κι αυτό θα ήταν αρνητικό- σε μια προεκλογική ομιλία του πετά μερικές φιλικές κουβέντες για να αποσπάσει χρήματα και ψήφους, αλλά ένας ενθουσιώδης διαφημιστής της Τουρκίας. Ενας εκλεγμένος δήμαρχος που φαίνεται έτοιμος να παραδώσει στην Τουρκία την πόλη της Νέας Υόρκης.

Είναι πολλά τα καμπανάκια κινδύνου που χτυπά η συνέντευξη του Ανταμς στο τουρκικό πρακτορείο «Ανατολή», η πρώτη, όπως διαφημίζουν, σε διεθνές Μέσο Ενημέρωσης.

Το δυνατότερο καμπανάκι απ’ όλα είναι ότι μιλά χωρίς προσχήματα. Οτι δεν μετριάζει τον θαυμασμό του για την Τουρκία. Για την σχέση του με την τουρκική κοινότητα στη Νέα Υόρκη.

Λέει: «Η Τουρκία έχει παίξει έναν μείζονα ρόλο στην διαμόρφωση της ανθρωπότητας και θα συνεχίσει να το κάνει και στο μέλλον».

Είναι σαφές ότι δεν ξέρει τι λέει. Οτι επαναλαμβάνει κάτι που άκουσε.

Ο Ανταμς αποδίδει την αγάπη του για την Τουρκία στο ότι, δήθεν, στο Μπρούκλιν ζουν περισσότεροι Τούρκοι από οποιοδήποτε άλλο μέρος στην Αμερική. Συζητήσιμο.

Δεν υπάρχει βέβαια σύγκριση μεταξύ των δικών μας αριθμών και των Τούρκων. Σύμφωνα με την υπηρεσία καταγραφής του πληθυσμού του 2000, υπάρχουν 117.575 Τουρκοαμερικανοί, σε σύγκριση με περίπου 1,2 και 3 εκατομμύρια που είμαστε εμείς.

Αρα δεν μας τα λέει καλά. Κάτι πάει στραβά. Αλλος πρέπει να είναι ο λόγος.

Αλλά ποιος;

Δεν συνηθίζεται για δημάρχους να παρεμβαίνουν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής της χώρας.

Αυτό που κάνει ο Ανταμς δεν αποτελεί μόνο μια κατάφωρη παραβίαση των κανόνων, αλλά και η… πολιτική του είναι σε αντίθεση με την πολιτική του υπουργείου Εξωτερικών.

Αγνοεί ή αδιαφορεί ότι οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία περνούν την μεγαλύτερη κρίση τους δεκαετιών. Αγνοεί ή αδιαφορεί για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία. Αγνοεί ή αδιαφορεί για την κακομεταχείριση των προσφύγων. Αγνοεί ή αδιαφορεί για την εισβολή και κατοχή -και την συνεχή επέκταση της κατοχής στις μέρες μας – της Κύπρου και τις φιλοπόλεμες παραβιάσεις της κυριαρχίας της Ελλάδας στο Αιγαίο.

Δεν μπορεί να μην τα γνωρίζει αυτά ή έστω μερικά από αυτά. Αν κάτι δείχνει η αδιαφορία του, είναι πόσο περίεργα βαθιές είναι οι σχέσεις τους.

Κι από πάνω αποτελούν προσβολή για ένα μέρος του πληθυσμού της πόλης που θα ηγηθεί σε λίγο. Εμάς.

Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος: Η σχέση Ανταμς-Τουρκίας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την Ελλάδα.

Ας δούμε αυτά τα δύο σημεία αναλυτικότερα:

Είναι αδύνατον να μην γνωρίζει ένας πολιτικός της Νέας Υόρκης ότι στην πόλη αυτή ζουν εκατοντάδες χιλιάδες ομογενείς και ότι είμαστε εμείς, όχι οι Τούρκοι, που προσφέρουμε ανεκτίμητης αξίας υπηρεσίες στην πόλη.

Προτείνουμε γι’ αυτό, όπως μια ομάδα ομογενών, υπό την ηγεσία του Αρχιεπισκόπου μας, ζητήσει να συναντηθεί με τον κύριο Ανταμς για να του καταστήσει σαφή τη δυσαρέσκειά μας και να του ζητήσει, στην χειρότερη των περιπτώσεων, να κρατήσει ίσες αποστάσεις μεταξύ των δύο Κοινοτήτων.

Οφείλουμε τώρα, που είναι η αρχή, να το κάνουμε για να προλάβουμε τα χειρότερα, γιατί εκτός απροόπτου θα είναι δήμαρχος της Νέας Υόρκης για τουλάχιστον 4 χρόνια και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να είναι «ο πρώτος Τούρκος δήμαρχος της Νέας Υόρκης».

Υπάρχει όμως κι ένα σημαντικό θέμα. Ενα θέμα που πρέπει να απασχολήσει την Ελλάδα:

H Τουρκία, πιθανόν διαμέσου των ομογενών της, ή των Αρχών της, αναγνώρισε έγκαιρα τις δυνατότητες του Ανταμς, καλλιέργησε την σχέση της μαζί του από τότε που ήταν πολιτειακός γερουσιαστής, μετά ως πρόεδρος της κομητείας στο Μπρούκλιν και βέβαια τον ενίσχυσαν ουσιαστικά -πάλι διαμέσου των εδώ ομοεθνών τους, το πιθανότερο- κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης.

Ο ίδιος ο Ανταμς αποκάλυψε ότι ταξίδεψε στην Τουρκία έξι με επτά φορές. Δεν μπορεί, θα ξέχασε να μετρήσει και μερικές άλλες.

Επίσης αποκάλυψε ότι τα έξοδα των ταξιδιών του, καθώς και της ειδικής συμβούλου του, τα πλήρωσε η Τουρκία.

Και, βέβαια, πέρα από τα τραπέζια, τις περιηγήσεις στην Κωνσταντινούπολη και αλλού, δόθηκε η ευκαιρία στους Τούρκους να τον «ενημερώσουν». Να του παρουσιάσουν την ιστορία τους, άσχετος όπως θα ήταν αυτός, και τη σημερινή τους θέση στον Κόσμο, όπως τους βολεύει.

Και, προφανώς, δεν το κάνουν αυτό μόνο με τον κύριο Ανταμς. Θα το κάνουν και με πολλούς άλλους.

Και για να είμαστε δίκαιοι, δεν το κάνουν αυτό μόνον οι Τούρκοι, αλλά και οι Ισραηλινοί, γιατί πρόκειται για επένδυση που αποδίδει, όπως η περίπτωση του Ανταμς αποδεικνύει. Δυστυχώς, όμως, δεν κάνει το ίδιο και η Ελλάδα.

Ας δημιουργηθεί λοιπόν μία υπηρεσία στο υπουργείο Εξωτερικών που δουλειά της θα είναι να επιλέγει, να φιλοξενεί και να ενημερώνει φτασμένους πολιτικούς και παράγοντες που παίζουν ρόλο στις χώρες που ζουν, καθώς και φερέλπιδες πολιτικούς, ομογενείς και μη, που μπορεί μία μέρα να έχουν λόγο για τα θέματα της Ελλάδος.

Ας το κάνει έστω τώρα.