Tην περασμένη Πέμπτη η (ιδιαιτέρως ενεργή στα σόσιαλ μίντια – άλλωστε αυτό ήταν και το κύριο «διαβατήριό» της για να γίνει βουλευτής) Ελενα Ακρίτα ανάρτησε μια φωτογραφία με την τηλεόραση του σπιτιού της σε έναν λογαριασμό της με την οποία άθελά της αποκάλυψε ότι το σπίτι διαθέτει εσωτερική πισίνα (διακρινόταν ελάχιστα στα δεξιά αλλά οι χρήστες το πρόσεξαν και το επεσήμαναν).

Κατ’ αρχάς να πούμε να είναι καλά η γυναίκα να την χαίρεται. Δεν ξέρω βέβαια από πού προήλθαν τα χρήματα για σπίτι με εσωτερική πισίνα, αλλά φαντάζομαι ότι θα είναι νόμιμα και φορολογημένα. Αλλωστε οι αριστεροί δεν δίνουν τέτοια δικαιώματα, είναι γνωστό αυτό.

Επειδή όμως η εικόνα προκάλεσε πολλά και κάθε είδους σχόλια η κ. Ακρίτα επανήλθε για να δώσει διευκρινίσεις, αλλά μάλλον έκανε την κατάσταση χειρότερη: «ναι το σπίτι έχει πισίνα σχεδόν 40 χρόνια, από το 1985 που χτίστηκε. Αν είχα κάτι να κρύψω, δεν θα τη φωτογράφιζα. Τον χορτασμένο μην φοβάσαι, το γιο της πλύστρας να φοβάσαι».

Από πού να το πιάσεις και από πού να το αφήσεις.

Βουλεύτρια (για να ομιλώ και ορθά την συριζαϊκήν) κόμματος που υποτίθεται ότι μάχεται για αταξική κοινωνία, για να έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα κάνει μια καθαρά ταξική ανάρτηση. Τι μας είπε δηλαδή: ότι με την πολιτική πρέπει να ασχολούνται μόνο οι πλούσιοι διότι οι φτωχοί έχουν πολλές πιθανότητες να γίνουν κλέφτες. Σκεφτείτε μόνο τι θα γινόταν αν έκανε μια τέτοια ανάρτηση ένας κεντροδεξιός, π.χ. ο Μητσοτάκης.

Και το τραγελαφικό δεν τελειώνει εδώ. Την άλλη ημέρα η κ. Ακρίτα κάνει μια ανάρτηση στην οποία ζητά συγγνώμη επειδή τη φράση αυτή, δηλαδή για «τον γιο της πλύστρας» δεν είπε, λέει, ο Λένιν και ότι εσφαλμένα αποδίδεται σε αυτόν.

«Ο Λένιν δεν θα είχε γράψει ποτέ κάτι τόσο απαξιωτικό κι εγώ όφειλα να το έχω αξιολογήσει και διασταυρώσει».

Αρα, αν την είχε πει ο Λένιν δεν θα υπήρχε πρόβλημα, δεν θα ήταν απαξιωτική.

Και το κερασάκι στην τούρτα: την Παρασκευή υπέβαλε, λέει, την παραίτησή της, στον Παππά (που παριστάνει εδώ και μερικές ημέρες τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ) αλλά εκείνος, ξαναλέει, «δεν την έκανε δεκτή».

Εδώ να πούμε πως αν κάποιος θέλει να παραιτηθεί από κάπου δεν τον σταματάει κανείς. Παραιτείται και φεύγει. Αρα έχουμε υποψίες να λέμε ότι η «παραίτηση» ήταν προσχηματική, για τα μάτια του κόσμου με άλλα λόγια. Και στο 3% να ξαναπάνε (για εκεί έχουν βάλει πλώρη) δεν πρόκειται να βαρεθούμε ποτέ με δαύτους.