Η Εθνική ομάδα μπάσκετ κατέχει μετά τον άθλο του 1987 και την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, ξεχωριστή θέση στις καρδιές των Ελλήνων φιλάθλων που… ακουμπούν πάντα πάνω της τα όνειρά τους για να πανηγυρίσουν μια μεγάλη επιτυχία. Κι όμως αυτή η ομάδα που συνδέθηκε όσο κανένα άλλο συγκρότημα εθνικό ή συλλογικό με το θυμικό του Ελληνα, απέχει εδώ και 14 χρόνια από μια σημαντική διάκριση καθώς η τελευταία μεγάλη της στιγμή  τοποθετείται χρονικά το 2009 με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Δεκατέσσερα χρόνια… ξηρασίας όμως είναι πολλά  για την «επίσημη αγαπημένη» του ελληνικού αθλητισμού και γι’ αυτό η κίνηση της Ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης να δώσει τα κλειδιά της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής ομάδας, στον Βασίλη Σπανούλη πέρα από ενδεδειγμένη την παρούσα χρονική περίοδο μπορεί εν τέλει να αποδειχτεί και καταλυτική για την επιστροφή της στα ένδοξα χρόνια.

Ο Βασίλης Σπανούλης υπήρξε ένας τεράστιος μπασκετμπολίστας που εξελίσσεται γρήγορα και σ’ έναν πολλά υποσχόμενο προπονητή. Τα όσα κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ως τεχνικός του Περιστερίου αποτελούν μια εξαιρετική «μαγιά» ώστε να κοιτάξει πιο ψηλά και να αναλάβει την ύψιστη ευθύνη της καθοδήγησης της Εθνικής ομάδας. Ο Σπανούλης μπορεί να μην είναι ο «μπαρουτοκαπνισμένος» προπονητής, δείχνει όμως ως ο ιδανικός να πάρει το τιμόνι της Εθνικής στα χέρια του, πρώτα και πάνω απ’ όλα γιατί είναι μια σπουδαία προσωπικότητα που ξέρει καλά τι σημαίνει Εθνική ομάδα γιατί έχει δώσει γι’ αυτήν  τα πάντα, δουλεύει σκληρά, δεν κάνει πίσω στις αγωνιστικές προκλήσεις και «κουβαλάει» ως προπονητής τη νοοτροπία του νικητή που είχε όταν έκανε απίστευτα πράγματα ως αθλητής μέσα στο παρκέ. Ο Σπανούλης έχει και κάτι άλλο  που είναι απαραίτητο για την Εθνική μάδα. Μπορεί να εμπνεύσει και να δώσει κίνητρο στους διεθνείς, κάτι που είναι εμφανές πως λείπει εδώ και χρόνια από την Εθνική ομάδα. Σίγουρα ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα για τον 41χρονο Σπανούλη και τον ρόλο του ως προπονητής της Εθνικής ομάδας όμως επειδή είναι μαθημένος στα δύσκολα μπορεί να κάνει ακόμη μια υπέρβαση όπως αυτές που έκανε ως αθλητής κι άφηνε τους πάντες… άφωνους. Το πρώτο μεγάλο στοίχημα του Σπανούλη θα είναι το Προολυμπιακό τουρνουά και η μεγάλη προσπάθεια που θα κάνει η Εθνική ομάδα για να δώσει το παρών στο Παρίσι το καλοκαίρι του 2024. Μακάρι λοιπόν ο Σπανούλης να βρεθεί μετά το 2008 και το Πεκίνο ξανά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτή η φορά όχι ω παίκτης της «γαλανόλευκης», αλλά ως προπονητής της. Θα είναι το ιδανικό ξεκίνημα στην κορυφαία αποστολή της καριέρας του.