Ο Κωστής Σαββιδάκης έχει μια πολύ μεγάλη πορεία στον καλλιτεχνικό χώρο. Εχει συμμετάσχει σε θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές στην Ελλάδα και στην Αμερική και έχει πρωταγωνιστήσει σε κάποιες από τις πιο πετυχημένες τηλεοπτικές σειρές, όπως οι «Αγριες Μέλισσες», όπου ενσαρκώνει με μοναδικό τρόπο τον αγαπημένο ιερέα «παπα-Γρηγόρη». Ο Κωστής Σαββιδάκης είναι ιδρυτικό μέλος του «ΣΥΝ ΚΑΤΙ-σύνολο τέχνης», μιας θεατρικής «παρέας» που δραστηριοποιείται στον χώρο με σημαντικές παραγωγές για περισσότερα από δέκα χρόνια. Το 2018 ο δημοφιλής ηθοποιός βρέθηκε στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης σε μια θεατρική παραγωγή της Angelika Sandora, ενώ πρόσφατα, πρωταγωνίστησε στο «Δείπνο του Βοσκού», μία ταινία μεγάλου μήκους που διακρίθηκε και απέσπασε σημαντικά βραβεία στο εξωτερικό.

Πώς ξεκίνησε η πορεία σας στο χώρο του θεάματος; Ποια ήταν τα πρώτα σας βήματα ως ηθοποιός;

Είδα για πρώτη φορά Θέατρο στα επτά μου, στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου. Ενα από τα ωραιότερα θέατρα στον Κόσμο, που δυστυχώς, χρόνια τώρα, δεν είναι στις προτεραιότητες των Δημοτικών Αρχών! Αν και στην αρχή όταν αναλαμβάνουν υπόσχονται και προσπαθούν -ανεπιτυχώς, ωστόσο- να το ανακαινίσουν, στην πορεία… πάντα, κάπου, κάπως… κάτι γίνεται και… «το ξεχνάνε»! Στα επτά μου, λοιπόν, ήταν η πρώτη φορά που είδα Θέατρο. Ε, αυτό ήταν – είπα, αυτό θέλω να κάνω, αυτό θέλω να γίνω όταν θα μεγαλώσω. Ετσι, ξεκίνησα από το Θεατρικό Εργαστήρι του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρόδου, και αργότερα ακολούθησε η θεατρική ομάδα «Πράξις», της οποίας ήμουν και ιδρυτικό μέλος. Μετά, ανέβηκα στην Αθήνα, και τα πράγματα πήραν πια τον δρόμο τους – πιο επαγγελματικά…

Το ευρύ κοινό αγάπησε πολύ τον «παπα-Γρηγόρη» στις «Αγριες Μέλισσες», την πιο επιτυχημένη ίσως τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας και όχι μόνο. Πώς αντιμετωπίζετε αυτήν την τεράστια δημοσιότητα; Τι κερδίζει και τι χάνει ένας ηθοποιός, όταν παίζει σε καθημερινή σειρά;

Μην νομίζετε ότι έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα από πρόπερσι – δεν μας σκίζουν και τα ρούχα στον δρόμο, όπως κάποτε του Σάκη! Υπάρχει, βέβαια, μεγάλη αναγνωρισημότητα, τεράστιος σεβασμός, και νομίζω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο και ίσως και η μεγαλύτερη ανταμοιβή για έναν ηθοποιό, είναι ευλογία – να νιώθεις τόσο κοντά με τους ανθρώπους… Ειλικρινά, όλη η Ελλάδα βλέποντάς μας είναι… λες και ζει σ’ ένα «Διαφάνι», είναι σαν να γνωριζόμαστε χρόνια, σαν να έχουμε μεγαλώσει όλοι μαζί στην ίδια γειτονιά! Και η αγκαλιά του κόσμου είναι τόσο μεγάλη, και τόσο ζεστή, που μακάρι να κρατούσε μια ζωή! Δυστυχώς, όμως, όλοι ξέρουμε ότι αυτό κάποια στιγμή θα τελειώσει, κι εμείς θα συνεχίσουμε την ζωή μας όπως και πριν.

Αυτό, λοιπόν, θα έλεγα πως είναι το κέρδος μας, η αγάπη του κόσμου. Κι η δυνατότητα, βέβαια, να μας γίνουν ίσως περισσότερες επαγγελματικές προτάσεις. Τώρα αν χάνουμε κάτι από όλη αυτήν την δημοσιότητα… ε, ναι… χάνουμε κάποιες μικρές χαρές της καθημερινότητας. Π.χ. εγώ εάν θα ήθελα να βρίσω κάποιον (αστεία το λέω) που πετάγετε ξαφνικά και επικίνδυνα από ένα STOP και πάει να με σκοτώσει, μπορεί κάποτε να το έκανα, αλλά… τώρα θα τον βρίσω μεν, ευγενικά δε – οπότε… να, στερούμαι αυτήν την μικρή απόλαυση της εκτόνωσης!

Τι κοινό έχει ο Κωστής με τον τηλεοπτικό «παπα-Γρηγόρη» και σε τι διαφέρει από αυτόν;

Διαφέρουν, εξωτερικά, ως προς το ντύσιμο (δεν φοράω εγώ ράσο στην ζωή μου!), αλλά έχουν πολλά κοινά: το καλό φαϊ, την καλή παρέα, την τσικουδιά, την δικαιοσύνη, την υπομονή, και αλλά πολλά. Νομίζω ότι έχουν δανείσει και πολλά ο ένας στον άλλον (ο παπάς στον Κωστή, όπως και ο Κωστής στον παπά), διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να συνυπάρξουν. Οσο για τις διαφορές τους, τις πιο εσωτερικές, θα τις κρατήσω κρυφές – ε, δεν χρειάζεται δα να τα ξέρετε κι όλα…

Ποιος ήρωας της σειράς είναι ο δικός σας πολύ αγαπημένος, εκτός από τον «παπα-Γρηγόρη» και γιατί;

Η Βιολέτα, είναι από τις πιο αγαπημένες μου, γιατί ως άνθρωπος είναι… τόσο δυναμική, τόσο γενναιόδωρη, τόσο δίκαιη, τόσο όμορφη, τόσο δοτική, τόσο καθαρή, τόσο ντόμπρα – και δεκάδες άλλα… «τόσο»! Κρίμα, όμως, που ως γυναίκα είναι… τόσο άτυχη.

Πρόσφατα πρωταγωνιστήσατε στην ταινία το «Δείπνο του Βοσκού», όπου υποδυθήκατε έναν καλοκάγαθο βοσκό, ο οποίος αναζητά τον Χριστό. Η ταινία αυτή διακρίθηκε και βραβεύτηκε στο εξωτερικό, αλλά στην Ελλάδα φαίνεται πώς μάλλον αδικήθηκε.

Το «Δείπνο του Βοσκού»… ναι, είναι μια ταινία μεγάλου μήκους, που έχει να κάνει πάλι με την θρησκεία. Η ταινία αυτή στο εξωτερικό έχει αποσπάσει πάνω από 40 βραβεία! Ενώ στην Ελλάδα, σε κάποια σημαντικά φεστιβάλ, δεν την δέχτηκαν καν, γιατί δεν τους ενδιέφερε (απ’ ό,τι μάθαμε…) η θεματολογία! Αλλά παρ’ όλα αυτά, αυτά τα ίδια φεστιβάλ που αρνήθηκαν την δική μας ταινία, δεχτήκαν 3 ταινίες… μουσουλμανικού περιεχομένου. Με λίγα λόγια… χτυπάνε την θρησκεία μας απ’ όλες τις πλευρές. Επίσης λόγω των κυβερνητικών μέτρων για τον ιό, ότι επιτρέπεται η είσοδος στους κλειστούς χώρους μόνο σε εμβολιασμένους, η παραγωγή κι ο σκηνοθέτης αποφάσισαν να ανοίξουν στο Διαδίκτυο την πλατφόρμα με την ταινία για να την δει ο κόσμος δωρεάν, θεωρούμε ότι τα συγκεκριμένα μέτρα είναι άκρως ρατσιστικά, και η τέχνη υποτίθεται ενώνει, δεν χωρίζει – οπότε όσοι δεν έχετε προλάβει να την δείτε… ας ακολουθήσετε αυτό το link:

https://www.youtube.com/watch?v=pn9aa1FwKcs

Οι «Αγριες Μέλισσες» έχουν και τρίτο κύκλο. Ποιος είναι ο ρόλος του «παπα-Γρηγόρη» στα καινούρια δεινά που θα αντιμετωπίσουν οι ήρωες;

Ο «παπα-Γρηγόρης» θα συνεχίσει να νοιάζεται για το χωριό του και για τους συγχωριανούς του, πόσω μάλλον τώρα που μπαίνουμε σε μια από τις χειρότερες περιόδους της σύγχρονης Ελλάδας. Απ’ όσο ήδη γνωρίζετε, ο παπάς μαζί με αρκετούς συγχωριανούς του θα κάνουν ότι είναι από την μεριά της χούντας, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να ελέγχουν την κατάσταση και να μπορέσουν έτσι να φανούν χρήσιμοι στο χωριό… Ολα τα άλλα θα κάνετε υπομονή, και θα τα δείτε σύντομα στον «ΑΝΤ-1».

Ο Κωστής Σαββιδάκης γεννήθηκε στην Ρόδο. Είναι ιδρυτικό μέλος του θεάτρου «ΣΥΝ ΚΑΤΙ» σύνολο τέχνης.

Στο θέατρο: σε σκηνοθεσία A. Sandora Faux-Bia! The Musical! Carnegie Hall N.Y., σε σκηνοθεσία Κ. Κωνσταντόπουλου Μετά την Βάρκιζα, FAUX-ΒΙΕΣ, μετά Φόνου και Πάθους, ΣOΜΟΝ ΣΑΤΕΝ, Η σχέση σας… προωθείται, κ.α. σκηνοθεσία

Γ. Σταματίου Τελέσιλλα, Γ. Μανταρόπουλου Hedda Gabler, σε σκηνοθεσία Κ. Βαρδακαστάνη, Το ταξίδι του Φερευντούν, σε σκηνοθεσία Γ. Ηλιόπουλου SPEED DATE –σε σκηνοθεσία Ν. Χατζηπαπά- Ω! Τι κόσμος μπαμπά – Ταξίδι στον Ηλιο – Μύθοι από την Ανατολή – Καλησπέρα κύριε Σουρή – σε σκηνοθεσία Κ. Κατσουλάκη Desperados – Ματωμένος Γάμος – κ.α.

Στην τηλεόραση: Αγριες Μέλισσες – Με τα παντελόνια κάτω – Βασιλιάδες – Πολυκατοικία – Rewind – Λατρεμένοι μου Γείτονες – Αν Μ’ αγαπάς – Singles 2 – Ερωτας. κ.α.

Στον κινηματογράφο: Με άλλα μάτια – Το δείπνο του Βοσκού – ΤΙΣΙΣ – Εξορία – Lets-talk-about-love, ( UN ) FAMILIAR, Το κορίτσι με τα σπίρτα – Ακρόαση – Segreto – Κελί – A DAY WITH MY FATHER – RESTART – Οδός Αθηνάς – Faces decoded – B Rhesus Αρνητικό – Του εχθρού μου – Runaway Day – PAYBACK TIME – No Parking  The Blink  – Ανώνυμος – Ραπαμυθί – Χαριστική Βολή – Without Borders – Μπάσταρδος.

Αλλες δραστηριότητες: Εχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από δέκα διαφημίσεις, και ως βοηθός σκηνοθέτη και οργάνωση παραγωγής σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου -«Μετά την Βάρκιζα» – «Πλάτωνος Απολογία Σωκράτους» – «Η Εύελπις του αιώνα» – «ΚΤΕΛ Πελοποννήσου» – «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής» – «Νουμηνία», – «Η μυστική μοναξιά των Ατρειδών», –  ΡΙΤΤΕΡ, ΝΤΕΝΕ, ΦΟΣ, – ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ, – Σωτηρία με λένε κ.α.