Η διαφορά μεταξύ ανθρώπων μερικές φορές είναι τόσο εντυπωσιακή που η σύγκριση είναι αναπόφευκτη.

Θυμάμαι τα χρόνια εκείνα που αισθανόμασταν οδύνη και προσπαθούσαμε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα από την εν γένει παρουσία Ελλήνων πρωθυπουργών στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Μια τριτοκοσμική παρουσία, άσχετων με τον διεθνή περίγυρο ανθρώπων, με επαφές και συναντήσεις ομοίων τους από άλλες χώρες.

Αντίθετα, σπάνια Ελληνας ηγέτης έχει την διεθνή αναγνώριση και το διεθνές κύρος που απολαμβάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα τις μέρες αυτές που στη Νέα Υόρκη έχουν συγκεντρωθεί σχεδόν 200 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, από τις συναντήσεις του, τις επαφές του και τις συνεντεύξεις του.

Φαίνεται από τον αέρα με τον οποίο κινείται, ως ίσος ενώπιον ίσων -ή και καλύτερος- αλλά και από τον τρόπο που οι άλλοι ηγέτες τον αντιμετωπίζουν.

Ενα παράδειγμα: συναντήθηκε τυχαία προχθές στον ΟΗΕ με τον Καγκελάριο της Γερμανίας και τον Πρωθυπουργό του Καναδά, οι οποίοι τα έλεγαν μεταξύ τους, και αμέσως μόλις είδαν τον Ελληνα Πρωθυπουργό σηκώθηκαν και έσπευσαν να τον χαιρετήσουν.

Και όχι απλά να τον χαιρετίσουν, φυσικά χωρίς την ανάγκη διερμηνέα, αλλά και να τον χαιρετήσουν με τον πιο εγκάρδιο τρόπο που θα μπορούσαν. Κι αυτό δεν συνέβη μια φορά αλλά σε πολλές περιπτώσεις.

Βέβαια, στο περιορισμένο του πρόγραμμα, λόγω της συντόμευσης της παραμονής του στη Νέα Υόρκη, εξαιτίας των τραγικών γεγονότων από τις πλημμύρες στην Ελλάδα, τα ραντεβού του ήταν περιορισμένα.

Ηταν όμως ραντεβού ουσίας. Ηταν ραντεβού σημαντικά για την Ελλάδα -π.χ. με τον Νοτιοκορεάτη Πρόεδρο- καθώς η χώρα χρειάζεται περισσότερες σοβαρές επενδύσεις, και πιο γρήγορα.

Παρ’ όλα αυτά δεν παρέλειψε να αφιερώσει χρόνο και στην Ομογένεια. Γιατί ήταν και είναι κοντά στην Ομογένεια όπως αποδεικνύεται με τον πιο περίτρανο τρόπο από την ιστορική παραχώρηση του δικαιώματος ψήφου στον απόδημο Ελληνισμό στην πρώτη τετραετία του και την σημαντική βελτίωσή του, αμέσως από την αρχή της δεύτερης.

Βέβαια, δεν ευθύνεται για τους καλεσμένες ομογενείς στις συναντήσεις του. Την ευθύνη την έχουν δυστυχώς ομογενείς που κινούνται από προσωπικές ατζέντες.

Και, πάντως, η πίεση του προγράμματός του στις δύο μέρες που έμεινε στη Νέα Υόρκη δεν του επέτρεψε να επισκεφθεί τον Αρχιεπίσκοπο στην έδρα του.

Ας ελπίσουμε ότι ο Πρωθυπουργός θα πραγματοποιήσει στο εγγύς μέλλον ένα ταξίδι στην Αμερική, που δεν θα περιοριστεί μόνο στη Νέα Υόρκη, αλλά θα επισκεφτεί και άλλα κέντρα ομογενών.

Θα είναι προς το γενικότερο όφελος.