Κύριε Διευθυντά,

Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια, Μαΐου 7 -1972 έγινα μέλος στον Μακεδονικό Σύλλογο «Αιμιλιανός» στην πόλη του Λόουελ Μασαχουσέτης νεοφερμένος τότε από την Ελλάδα. Ο Σύλλογος αυτός σε δύο χρόνια θα έχει την επέτειο των 100 χρόνων! Ιδρύθηκε το 1924 από τους πρώτους μετανάστες με το όνομα «Μέγας Αλέξανδρος» και αναδιοργανώθηκε το 1948 με το όνομα «Αιμιλιανός». Το όνομα αυτό το πήρε διότι την εποχή εκείνη στην πόλη Λόουελ Μασαχουσέτης ήταν πολλοί μετανάστες Γρεβενιώτες και θέλησαν να τιμήσουν τον Δεσπότη Γρεβενών Αιμιλιανό!

Ο Μητροπολίτης αυτός επί Τουρκοκρατίας πήγε σε χωριό των Γρεβενών να λειτουργήσει, τον συνέλαβαν οι Τούρκοι τον βασάνισαν φρικτά και στο τέλος τον σκότωσαν. Ο Σύλλογος αυτός των 98 χρόνων σήμερα έχει μεγάλη ιστορία με τις μεγάλες του δωρεές.

Οπως μου είχαν διηγηθεί οι μεγαλύτεροι συμπατριώτες, ο Σύλλογος το 1955 έκανε μία μεγάλη χρηματική δωρεά με την οποία μπήκαν τα θεμέλια του Νοσοκομείου Γρεβενών, αλλά και δωρεά στο Ορφανοτροφείο Τσοτυλίου Κοζάνης. Πριν από 37 χρόνια οι δύο Σύλλογοι τότε «Αιμιλιανός και Θεοδώρα» κάναμε αγορά μηχανήματος αιμοκάθαρσης το οποίο στείλαμε στο Νοσοκομείο Γρεβενών. Αυτό έμεινε στην μνήμη μου γιατί εγώ ο ίδιος κατασκεύασα ειδικό ξύλινο κιβώτιο στις διαστάσεις του μηχανήματος για να πάει με ασφάλεια στον προορισμό του.

Ο Σύλλογός μας τη δεκαετία του 1990 ενωμένος με το γυναικείο τμήμα «Αιμιλιανός και Θεοδώρα» αριθμούσε περίπου 120 μέλη. Κάναμε φεστιβάλ με ψητά αρνιά στις σούβλες και άφθονα φαγητά και γλυκά. Κάναμε κάθε χρόνο τον ετήσιο χορό για τα έσοδα του Συλλόγου με μεγάλη επιτυχία.

Αυτός ο πολύχρονος Σύλλογος βοήθησε πολλούς Ελληνες που ήρθαν από την Ελλάδα με προβλήματα υγείας και καρδιοπαθή παιδιά.

Επίσης, ο Σύλλογος δίνει υποτροφίες στους πρωτοετείς φοιτητές που είναι παιδιά μελών του Συλλόγου και άλλες πολλές δωρεές. Στα 50 αυτά χρόνια που υπηρετώ στο Συμβούλιο του Συλλόγου βοήθησα και εργάστηκα όσο μπορούσα σαν απλός φαντάρος, σαν αντιπρόεδρος, στις συνεδριάσεις, στους χορούς μας και στις παρελάσεις 25 Μαρτίου.

Ως αντιπρόσωπος του Συλλόγου μας πήγαινα σχεδόν σε όλα τα Συνέδρια που κάνει κάθε χρόνο η Παμμακεδονική Ενωση σε όλη την Αμερική και στην Ελλάδα. Τι κρίμα όμως, που αυτός ο ιστορικός Σύλλογος που έζησε σχεδόν ένα αιώνα, σήμερα να βαδίζει προς το τέλος του; Μείναμε περίπου 15 μέλη, και όταν κάνουμε συνεδρίαση είμαστε τρεις τέσσερις. Το 2024 στην επέτειο των 100 χρόνων νομίζω ότι θα είναι και το τέλος του Συλλόγου. Για τα αίτια όλων των Συλλόγων που τα τελευταία χρόνια μικραίνουν, δεν μου επιτρέπεται ο πολύτιμος χώρος της εφημερίδας μου για να γράψω περισσότερα.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Χρήστος Τσιμήκας

Dracut, MA