Μαύρα σύννεφα πολέμου καλύπτουν φέτος την έναρξη των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Σπάνια όμως είναι τόσο απειλητικά όσο τώρα.

Η αποστολή του ΟΗΕ παραμένει η ίδια για 75 χρόνια τώρα: Η διατήρηση της ειρήνης. H αποφυγή της επανάληψης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μπορεί να αντεπεξέλθει στην αποστολή αυτή; Διαθέτει τα μέσα που απαιτούνται για κάτι τέτοιο;

Δυστυχώς όχι. Ολο και περισσότερο οι μεγάλες δυνάμεις, και συγκεκριμένα η Αμερική και η Ρωσία, τον αγνοούν τότε που μετρά ο λόγος του, στην έναρξη περιφερειακών πολέμων.

Κι όμως, ο διεθνής αυτός Οργανισμός δεν έχει αποβάλει εντελώς το κύρος του. Διατηρεί αρκετή ακόμα από την ηθική του διάσταση. Μάλιστα, μερικές φορές ενεργεί ως η διεθνής συνείδηση.

Γι’ αυτό ίσως και κατακλύζεται κάθε φθινόπωρο από αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων.

Είναι ένας τόπος, ένα κτίριο, αλλά και μια πόλη, όπου φίλοι αλλά και εχθροί, μπορούν να συναντηθούν «στο πλαίσιο της Συνόδου του ΟΗΕ» με κατανόηση, ως κάτι λογικό που μπορεί να συμβεί σε έναν Οργανισμό επιφορτισμένο με την διατήρηση της ειρήνης.

Δυστυχώς, η ένταση στις διεθνείς σχέσεις είναι τόσο μεγάλη που φοβίζει.

Τα προβλήματα, γεωπολιτικά, οικονομικά και πολιτικά, είναι μεγάλα. Το παράθυρο της ειρήνης, της μακρότερης περιόδου συνεχούς ειρήνης για εκατονταετίες, στενεύει.

Οι πόλεμοι στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή συνεχίζονται ανεξέλεγκτα.

Πόσος κόσμος πρέπει να σκοτωθεί, πόσο αίμα -συχνά αμάχων- πρέπει να χυθεί, πόσες ζωές και πλούτος πρέπει να καταστραφούν προτού τελειώσουν;

Αυτό θα πρέπει λοιπόν να είναι το θέμα των συζητήσεων, και αποφάσεων, στο κτίριο του ΟΗΕ στην ανατολική πλευρά της Νέας Υόρκης, αλλά και στους μύριους άλλους τόπους συναντήσεων στην πόλη της Νέας Υόρκης αυτές τις ημέρες.

Οχι μόνο για να παραμείνει σχετικά χρήσιμος ο ΟΗΕ, αλλά για να διατηρηθεί η ειρήνη στον Κόσμο.